inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.236):

Leyla

Leyla huppelt, springt en danst,
haar gloeiend gezichtje glanst,
haar zingen een melodisch joechjachen,
wedijverend met uitbundig schaterlachen.

Leyla komt aangewaaid, druk gebarend,
armpjes, hoog uitgestrekt, vragend,
haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe:
“Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?”

Haar glinsterende blauwe pretoogjes,
ze dagen me uit, schelms brutaal.
Zweetdruppeltjes met regenboogjes,
op haar blinkend voorhoofd, geniaal.

Blonde krullen op mijn bonzend lichaam.
Geurende haren kriebelen mijn neus.
Kleine armpjes grijpen me, amoureus.
Haar lippen zoenen, lief, zonder schaam.

-“Weet je Tito, ik trouw met jou, wat later,
wij wonen dan allemaal voor altijd bijeen.”
-“Juist mijn lief Leylaatje, een keigoed idee.
Trouwen, hier babbelen we nog over, làter.”

... Mijn kleindochter en ik, na het spel, de rust en ontboezemingen ...

Schrijver: Leon Lucien Jean Wagemans, 3 december 2019


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 180

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)