De tijd rijpt tot een ijskoud begrijpen

Het is februari de woeste zee
spuugt in 't hoog opspattend
schuim
bleek zijn gramschap uit

In duisternis fladdert zij
als een engel des doods
boven donkere golven van de zee

Van oost naar west de wereld rond
overal schrijdt de stilte door de straten

Onze handen beven
beroofd van warm leven
in 't gewoel zonder warm menselijk gevoel
we hebben geen keus het verderf
dreigt als Goliath de Reus

De troostende hand overweldigd
beroofd van zeggingskracht

Een gebroken veer

De vlam laait op
hoop verdrijft de
schaduwen van vleermuizen

De tijd rijpt tot een ijskoud
begrijpen
nog niet in kaart gebracht

Biografie van deze schrijver

Troostende Hand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92