Even slapeloos
Als ik ontwaak in de stilte van de nacht
overvalt mij soms die weemoed en tederheid.
Ik denk aan onze tuin en het mos op steen zo zacht
aan bomen, haar takken vanaf hun kruin uitgespreid.
Aan die bekende geuren van ook het natte mos
het gras als de eerste stralen haar beschenen heeft,
dan denk ik weer aan oudere bossen en dat ene bos
waar bramen groeien en kamperfoelie en van alles leeft.
Waar reeën en egels en nog ringslangen wonen bij het pad
vele eksters leven, eekhoorntjes in de herfst nootjes rapen.
Dan lig ik te dagdromen over tijd ooit in Leeuwarden stad,
geheel slapeloos zonder slapen lig ik dan tevreden te gapen.
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 5 augustus 2020
Geplaatst in de categorie: algemeen