de straat als lijkwade
de bochtige straat verwachtte
ons al, wij beiden stalden onze
onzekerheid in het vertrouwen
van de stilte van het kerkhof
het ritueel van de vroege morgen, wij
zeggen niets maar spreken
met de taal van onze gedachten, naar
elkaar terwijl onze ogen de schemer
afromen naar elk waarneembaar tafereel
het schelpenpad knarst onder jouw
blote voeten en mijn schoenen, jij
geraakt in de bossages en even ben ik je
kwijt, tja…niet verloren maar toch kwijt
( Rob de Nijs )
en opeens sta je naast me, jouw snuit
tegen mijn hand, jij die als enige de tijd
begrijpt en wellicht is het Nu voor mij
een obstakel maar voor jou een moment
van vele die zijn geweest en nog zullen komen
zacht zoemt mijn adem in jouw oor
en zeg ik dat ik van jou hou…houden van
een opgelegde zin waarvan ik de inhoud
eigenlijk niet ken…..
mijn vlinders zijn gestorven door de vele
speldenprikken in het verleden, verdwenen
is datgene wat ik nooit heb geweten, het bestaan
van warmte die je omarmt zoals slechts
een lijkwade mij ooit zal lieven
Geplaatst in de categorie: algemeen