proloog

we baadden in kolossaal water
zij gaven ons namen

er waren nog geen luchtspiegelingen
geen buren, geen besef

van gisteren of vandaag, van
het kloppend huis, dat

ons lijf belichaamt, ons zicht
op zaken, dat geest bezielt

we traden in voetsporen
weken van zijde, verlieten

de buurt van brandgangen
we voelden ons enkelmuurs

omringd, haalden schouders
op, gingen succesvol ten onder

tussen eilanden en strandden
pas op de plaats maar

elke minuut was het waard
en dit bleek eenmalig

geboorte leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 191