F.A.F.
als je gewoon vooraan begint
met een ‘acte de présence’
wat niks anders is dan
de dans in eenvoud
van enkelvoudig
vrij vergeven
of je neemt het heel serieus
als pretentieus ingesteld
persoon met een wil
van blinkend goud
en stoutmoedig
fijne streken
hier hoeft geen einde te zijn
aan de richtingloze weg
en zouteloos geveins
als walmend hout
in oeroud woud
lijkbleek blijkt
dan is ‘fatalisme als futiliteit’
begrijpelijkerwijs zover
over de hittegrenzen
van mens en cloud
dat flauwiteiten
nijd leveren
Geplaatst in de categorie: filosofie