Zonder titel

Ik voel de wereld altijd iets te luid binnenkomen
maar bij jou wordt zelfs het zachte weer hoorbaar
alsof elke rimpeling in mij eindelijk mag bestaan
zonder dat ik me hoef te verbergen voor mijn eigen diepte

Jouw nabijheid raakt me als licht dat niet brandt
maar rustig neerkomt op plekken die lang onaangeraakt bleven
waar ik mijn adem terugvind in de ruimte tussen woorden
en mijn hart de tijd krijgt om zichzelf te verstaan

Soms trillen mijn gedachten als glas in een tocht
maar jij beweegt daarin als een hand die niets afdwingt
slechts een aanwezigheid die bevestigt dat ik genoeg ben
en dat zachtheid geen zwakte maar een thuis kan zijn

En in die rust die alleen met jou vanzelf ontstaat
waar elke nuance telt en elke blik al een gedicht wordt
besef ik dat liefde voor mij zo voelt: onopgesmukt en waar
Je bent hier

Biografie van deze schrijver

acceptatie nabijheid rust

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 9