Opladen

Zee fluistert zachtjes
horizon nodigt mij uit
adem vol van licht


Even teruggetrokken
uit woorden die te druk, te hard of te
luid bewegen, ademt de ruimte tussen muren rust,
en stilte legt zich als een warm weefsel om mijn overvolle zintuigen.

Een trage ademhaling
kan iets in mij laten openen, alsof mijn
borstkas zich herinnert hoe lichtheid hoort te voelen, en
elke verdwaalde gedachte oplost in het zachte ritme van mijn hartslag.

Het rustige schuren van
een blad dat langs het raam glijdt, heelt
iets in mij dat ik niet kan benoemen, alsof eenvoud mij
heropbouwt van binnenuit, laag na laag, zonder dat ik iets hoef te doen.

Zelfs het kleine lichtspel
van middagzon op mijn handen kan mij
terugbrengen; de wereld wordt opnieuw draaglijk wanneer
ik mezelf toesta te vertragen, te landen, en stil – weer helemaal mij te zijn.

Biografie van deze schrijver

hsp rust zelfzorg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 4