Gedenk het geronnen bloed dat markeert de wonden door de “bevrijder” geslagen in onschuldig vlees van jonge martelaren onder dwang gezonden om op velden de leider uit “beschaafde staten” te vergelden welke in blinde macht te beheersen tracht de bronnen van het zwarte bloed om dit in eigen land te pompen in de daar geslagen wonden…

De engel en de held Een engel op TV Ze draagt een oorlog met zich mee Een oorlog van tranen Tranen om haar E. Tegenstrijdig was hij De soldaat uit een land van vrede Door gevoeligheid gehard Door hardheid een gevoel De held schreef zijn afscheid, zijn einde en ging met een doel, werd een doel Een engel op TV Nooit meer zag zij hem…

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede muren hangen oud de schouders krom zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid hun vensters staren loodloos glas in tijd waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom bruine stenen; afbrokkelend verdwenen gevallen in dwang van eerder slechten het gedronken bloed versnelt ze tot gruis verlokken de wind, “breng…

(magni consilii angelus) onderduiker hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen maar nu staat daar in lichte nevel naast de melkbus met de teems een vreemd en donker kind een juten zak bedekt zijn schouders daarachter rijzen takken van de vlier verstrengeld en verwrongen buurman haalt…

Hij zwaait met zijn hoed, als een staatsman vaarwel, een deftige staatsman uit vroeger tijd. Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin. Niet wetend van falen stapt hij in het vliegtuig en laat zijn doden alleen met…

de Nacht is gevallen mensen drinken hun laatste glas komen op de rand van het bed tot inkeer tot zelfverminking leven wordt onzichtbaar gaat schuilen voor zichzelf. want het is oorlog winden rukken bomen aan flarden met hen de stilte van dromen in olie gedrenkt vliegtuigen slaan op hol scheren langs kerken en moskeeën. ik sta aan de…

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert! Het menslievend denken gereduceerd gericht op mijnen, mortieren, granaten slechts nog moorddadig beluste fanaten door ‘t doden van de vijand geobsedeerd zo denkt de sergeant - majoor bezeten…

Verachtelijk, vol van vunzige viezigheden vielen vuile vlagen vadsige vechters voor vier vrolijke vlotte vlechtsters vulgair vlijmend van vurige verleidelijkheden Voorvocht vonkelde voor vaderland verrade verborgen vuurlinie van vijand Vele vechters vertrapten vlechtwerkgranaten vlogen verrast voorbij, van voeten verlaten.…

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

april 2004 het ging er vrolijk aan toe: vogeltjes- kermis op zijn Falludja's. foto's voor het thuisfront. goedlachse cipiers in een on- bewaakt ogenblik als met een ganzenveer aangestreken. hoe het licht zich naar hun duistere praktijken plooide, naakte mannen op een hoopje geworpen, elkaar opwreven, besprongen. wie die eerste les in democratie…

Zij vreest de leegte van de straat En de belegering der muren Is bang voor het verholen vuren Van een trefzekere soldaat Zij proeft de volte van het kwaad Want in die zwaar bezochte uren Groeide haar vriendschap voor de buren Naar een ontluisterende haat Wanneer de wapens zijn verstomd En hoop weer tikt aan alle ruiten Gaat zij nog elke…

De vrouw bedrijft de liefde om zestien uur dertig. Maar tevergeefs ga je op zoek naar de aard van haar reumatische aandoeningen, de schaduw van haar verdriet. Wat een leven, mompel ik, terwijl ik mijn koffie drink voor het venster dat de winden en de stormen weerspiegelt. En dan, zeg ik: foert, dan maar! We eten, we stoppen met ontwaken…

Met de kale vlakte vol kranen en kuilen in het hart van de stad heeft men grootse plannen. Het Paleis komt terug met zijn doden, hun dromen, verleden en toekomst, levensgroot en in kleur. Wat bleef van de oorlog: massieve uniformen op een oud bleek journaal- het vergeten verhaal van een verre historie die nooit is geweest.…

Hier ging de laatste trein vertrek Westerbork. Waarheen? Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister…

de vlag halfstok twee minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

de vlag halfstok 2 minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

Pas als de zon onder gaat begint er iets te leven armpjes en beentjes gaan toch is dat slechts voor even de maan en sterren lijken lief maar het zoeklicht is wel hard want het heeft je zo gepakt ongewassen, en je haartjes verward fluisterend krijs je om eten dat wat je wilt en er niet is angst in alle ogen die je ziet je weet niet, maar…

Ik hoor de laarzen stampen ik proef het immens verdriet ik zie de holle ogen ook al was ik er niet Ik ruik de lucht van lijken ik voel de wanhoop en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen…

weer loop ik op het maagdelijk groen de dodenakkers bloeien verliezen in roodwit hun bloem op de uitgestrekte velden ze glooien in de ochtendzon de naam op marmeren stenen gebeiteld is hun laatste woord niemand weet meer van de moord op deze vaderlandse helden in het fluisteren van de wind hoor ik vaag nog de sirenes angst en pijn zijn…

Hier ging de laatste trein vertrek Westerbork. Waarheen? Niemand wist het ontgoocheld ontluisterd als mens samengepakt als vee. De bomen zagen het maar zwegen mensen zwegen niemand protesteerde, op een enkeling na, maar die werden ook snel tot zwijgen gebracht. Hier liggen duizenden voetstappen van doodsbange mensen. Luister…