Ze zegt niets, alleen een soort zucht, een soort kreun die -- me gelukkig maakt.…

Gekleurde muisjes kruipen misschien het brood in -- vooral de gele.…

Hij is onzeker en kan niet toveren, maar -- wel magisch denken.…

het uitzicht is een lege plek voor goden getooid met oude veren de lippen van perkament ze kijken in de verte zonder vooruit te komen geen vlinder of zwaluw- vlucht gezien op deze gebroken avond boven bevroren bomen als verzachting voor het leed zingt een engel winterblues niet de bloemen maar het ijs niet het glas maar de…

Gelukkig ben je wanneer je de schoonheid ziet -- van je geliefden.…

De ezel: jonge ogen op hoge benen. Eens was ik ook zo.…

Je moet het nest uit, ook als je niet kunt vliegen -- dan hup je maar weg.…

Er slingert een rij banken langs de tuinpaden -- voor oude mensen.…

Ik zal teruggaan voor de bloesems, ze zoeken -- waar ik nog niet was.…

met zachte handen het maanlicht dragen naar de wilde tuin van al het aardse enkel stil worden ademend doorstaan terug in de tijd valt het verre licht op vulkanisch as een gekleurd geheim met zachte handen het maanlicht brengen in schommelend licht de kleur van kersen in stralend duister van de wilde tuin…

Onder dictators valt niet te voorspellen wat -- het verleden is.…

Ik ben een soort bocht, die de weg gelijktijdig -- naar rechts en links buigt.…

Anderen komen goed voor de dag, ik soms ook -- Op kleine foto's.…

Onderling geen strijd meer voeren, meebewegen -- met de stroom, de vloed.…

Als de wilde wind door lege straten raast het water naar de top van de dijken reikt Als wilde ganzen het luchtruim zoeken de ekster slechts oog heeft voor bling Als zwaluwen laag over het land vliegen een dansend muggenleven verdwijnt in de late avondstilte Als in de sporen van de storm de zachtheid in de smeltende stilte jouw…

Schijnbaar uit het niets ploppen en plokken er geluidjes van een begin in de poel van mijn gedachten atomen waarneming in de oneindige leegte van mijn bewustzijn mijn universum in het multiversum door elkaar schietende beeld- deeltjes die zich verbinden tot samenhangende gedachten Ik kneed, meng en buig ze tot ze glimlachen…

Een traan, een lach, wat viel, gaat staan. Een fluister groeit tot stemgeluid. Het licht ontwaakt, een nieuwe dag. Een nieuwe dag is daar.…

Lusteloos duw ik mezelf op het campinghek -- heen en weer terug.…

Ogen die zwemmen achter heel dikke glazen: vissen onder ijs.…

voordat de capsule afgesloten werd kreeg Laika een kus op haar hondensnoet geen parachute die haar terug bracht noch een zachte dood als hij de vrachtwagen hoorde rende het paard als een dolle door de wei het wou mee mee mee naar de wereld in haar wonder licht toen het winter werd wist de winterjuffer als geen ander de vorstschade…