even in mijzelf verzonken denk ik zomaar nergens aan door het landschap van mijn dromen reis ik wars van elke waan doch in mijn hoofd strijden gedachten om een plekje bij het raam…

Getracht heb ik om golf over golf jou te laten gaan de tocht van eb heb ik ook vloed niet in macht leiden laat ik me door het onder waterleven zo zacht dat ik hard terugspoel naar de baai en het begin cirkelend gelijk de meeuwen zingend krijsend boven mijn weten besef ik dat ons kunnen altijd ons kennen is geweest…

Van dichtbij wil je ze zien de wolken zijn het de watten als op een kindertekening? Ook het blauw van lucht wil je zien aanraken met vingertoppen Je wilt je bestuurder,regisseur een God maken schepping aan je voeten Je wilt het schreeuwen van de daken: ruimte,'n ruimtereis wil ik beleven Want soms... is aarde zo…

Verdwaald zijn en ergens in het vierde kwadrant een ster zien verschijnen missend stukje van een puzzel Zonder het kleinste deel wordt het beeld nooit een geheel Het is als hard blazen tegen een uitgebloeide paardenbloem In planeten en sterren verdwijnen weerkaatsing van het licht voelen in de ogen van de ander, in een pupil jezelf zien…

Steeds vaker val ik, val ik samen met het leven. Steeds vaker durf ik, durf ik te zwerven door de ruimte. Steeds vaker beleef ik, begrijp ik het moment, als essentie van de tijd. Steeds meer sterf ik, sterft mijn gek idee van vreemde eigenheid. Steeds meer val ik samen, val ik samen, met wie ik was en met wie ik ben.…

je hangt nu boven mijn tafel in de vorm van een traan maar vol gaatjes in het koper en zilver denk ik aan al het kloppen van die gaatjes in Cairo op koper en zilver en wij die daar wat liepen zoveel later een lamp boven je tafel daarvandaan en het licht nu op mijn muren…

Blad na blad laat je ze vallen wegwaaien met een poolwind gecreëerde demonen die het vergallen Het is uiteindelijk het lied dat wint Legende in jezelf maak er hetzelfde feest van elf na elf Er bestaat niks wat niet kan, niet dan? alles is lijden en daarna komt de lach eventjes is het oerstil in je diepste angst maar weet dat je verder…

Een druppel ben ik. Geboren uit een wolk. Geboren om te vallen. Mijn val wordt gebroken door een grassprietje. Ik verdwijn in de grond, met druppels zoals ik. Samen zoeken we verder. We kabbelen. We stromen. Naar de Clerf en de Our. Naar de Moezel en de Rijn. De Noordzee geeft druppels, aan de Atlantische Oceaan. Eindelijk ga ik naar…

Toen wat dagen geleden verdwenen verdwaalde regen onder een bloedrode maan waarheen wist geen mens en waarvandaan komt een geest Een fles binnen met een liefdevolle boodschap alles zwicht onder licht dat op een manier van magie gebonden is…

Doelend op waarheen vraag ik me af of de marathon levensecht niet enkel een rondje blok is dat nergens toe leidt Als je tenminste the road not taken inderdaad weerstaat onderweg Heiligt soms het middel het doel van onderweg zijn? Van weg zijn? Van zijn?…

ze wacht op het staaldraad bankje haar voeten naast uitgewreven frites met mayonaise op de leukbedoelde kleuren van de tegelvloer pas op voor uitglijden een omroepstem vermeldt een storing op de lijn aanwijsborden veranderen hun bestemming ‘vertrekt vandaag niet’ jachtig bellen mensen naar werk of naastverwanten zij wacht in…

in de metro las ik de metro en daarna de spits tijdens de spits…

Pens, graan en laken Wijn, wol en bieren Vis en rivieren Gilden en draken Opstand en staken Kerken en kieren Zwaaien en zwieren Trapgevels, haken Naar Hemel en Hof Dan, op een polyptiek Het Lam Gods, ik als ooi Weet weldra ben ik stof Hoor ik engelenmuziek Gent is Gruut, Waterzooi Bloemen, taal en mystiek…

Het Moorse paleis in nachtelijk duister is vol vlekken van licht, schaduw en schimmig schijnsel. Spookt hier duizend-en-één-nacht? Ogen dwalen lang bij de gebeitelde wand: fijne duizeling. Jonge fruitbomen, vijvers met fonteinen, bloemen en kruiden fleuren de binnenplaats op: luilekkerland voor vogels. Zuilen en bogen: een doolhof…

Het vliegtuig stijgt op bij nevel, maakt een zwenking: verblindend zonlicht! Grillig wolkendek: een geweldige ijstaart, waar peutervingers vol zoeklust en scheppingsdrang hun boeiend spel bedreven. Het eekhoornpaartje leeft vredig in de vesting, smult van fruitbomen. Een gordel van rust uit blauwe, zwakke branding en witte huizen…

(te Holzminden) lezers zijn reizigers met het boek als juiste bestemming zie hier het reisbureau...…

Het end bereikt van Lands End waar mijn zwakheid en spieren op de proef waren gesteld slaakte ik een unthinkable zucht of the largest lighting na ontiegelijk te zijn uitgeteld…

Waar wij in het stomend treintje op Woody Bay Station te Lynton binnen vier minuten op ons retour het heen en weer kregen after that little tjoeketjoek holderdebolderman in de touringcar met de klok mee welke uren slabakkend rondtoerde around the middle of nowhere see you in Exmoor waar de natuur doodbloeiend op ons wachtte en wij nimmer…

Het begint in het wonderlijke dorp de vlucht van de vogel leidt de parade Op de grond een processie van geel weg naar het blauw van een vrouw met gedachten aan Pisa en Siena Maanstad wacht als een schip op het tij tovenaarsleerlingen zwaaien uit behouden vaart naar een vreemde stad Ver weg door een onbekend land varen zeilschepen mee met…

in de wachtzaal van de ambassade van Eldorado heerst de chaos een elleboogploegende heupwringende menigte dringt naar het enige loket hoeveel mensen kan je hier bijeen persen? het lijkt op een kudde in een lift de zwerm in de kooi van de kanarie de school in de bokaal van de goudvis het eerste slachtoffer is een kreupele man zijn kruk…