de nieuwe morgen baant zich een weg door de mist langs gouden sporen…

ik zag de velden voorbij het watervlak wat grijs de lucht soms blauwer wit en dichterbij vervagen de windmolens draaiden het hoofd naar het westen ze wentelden met wieken zo energiek zo zelfgenoegzaam de waterlopen dreven er boven het vlakke land de aarden dijken kropen er naar de oeverkant ik werd ééntonig en mijn stem wat vager…

de reis het einde waar naartoe het stof de mensen massa moe wanneer ik vreemd beneden sta en dan omhoog mijn oog opsla hervindt mijn voet haar vleugelkracht: ik zie dat iemand op mij wacht…

(een stukje Noorwegen) noem het de hang naar ginds een vleugje folklore of onbestemd verlangen kortom een blik op 't kompas wijst ons de weg naar het hoge noorden waar mensen wonen die dromen van het zuiden…

Toscane als een groet aan de platanen teruggesnoeid tot op het hout de dikste uitwas willig reikend naar het verre nergens Toscane kan er mij in eeuwen wanen in het spel van leven en de tijd soms triest dan weer verblijd gericht op God en eeuwigheid Toscane met zijn files op de autobanen tussen droom en zakelijkheid als ruwe steen achter…

Oh, de wind en het stille, het wijde En mijn vissenstaart die weer beweegt Nu het zand van mijn huid is geveegd En mijn haren weer glanzen als zijde Oh, de golven, de meeuwen, de kliffen En het schuimende, speelse gespat Dat ik door alle pekel vergat Maar zich toch in mijn ziel wist te griffen Op het eiland van Groene Smaragd Waar de wegen…

Rond het tot romp bedachte railnet van Stadsland zullen zeeën van tijd steeds vaker worden gespild waar geen reiziger/klant dat ooit had gewild lopen overstap en verveling synoniem uit de hand men zet de schaar in doorgaande lijnen vanwege de tijd waarin comfort niet meer telt terwijl de balans meer en meer overhelt naar het moment dat de klant…

De golven aan de kade van Lahinch De Keltic Music Shop en tweed en woollen ’s Nachts onder roze rozen wacht het woelen: Post Office, supermarket, sheep- en minch De smalle wegen worden niet verlicht Waar Bed and Breakfastvilla’s kleurig wenken The Burren doen je aan het leven denken Ook kaal, rotsachtig, schots en scheef ontwricht Hoewel…

In jou, mijn Rome, oude geuren stijgen op onder mijn voeten tot verlangende tijden. Je kleuren gebonden tegen de horizon omdat nu niet wil doordringen in je rustig ademen. Huizen van warmte gesierd door zon en bomen zoals ik Augustus zie wonen kijkend over de Tiber. In jou, mijn Rome, met je groots geheugen in alle tijd, verleidelijk…

verdwaald in de sneeuw staat een boom onder een nevel van twijgen onbereikbaar in een dictaat van de tijd want per trein stuif ik langs koel bevraagd naar mijn plaatsbewijs…

Op een zee van vele talen Dobberden we door de stegen Zagen marktlui vis afwegen Dreven we langs glazen schalen Op San Marco aangekomen Door handtamme duiven wadend In het flitslicht zonnebadend Zag ik Byron verzen dromen Nadat we in winkels doken Door vergulde zalen dwaalden Tintoretto’s Paradijs Snelle vaporetti haalden -Zeer verzadigd…

daar stonden wij samen op een Amsterdams perron te wachten op de stoptrein naar Amersfoort hij dichter/schilder/violist een vanouds bekende ik de dichter/machinist de nog immer onbekende niet de moed hem aan te spreken want ik herinnerde mij tijdig dat C.Buddingh' ooit eens schreef: "goden stoor je niet" en misschien is het…

De Nijl spiegelt een eeuwig ritme De zon volgt in haar boogbaan Een wieg die slijt en rolt naar de kuil Jaarlijks zwellend voedt ze de oevers In het westen slaapt de farao In een onherbergzaam vlak Diep doorsneden Tussen woestijn zit vruchtbaar land ingeklemd. Een drassige delta vormt de kelk In de stroom herken ik de steel Daar bloeit…

Ze zit in een stoel en kijkt maar naar buiten. Een auto passeert en nog één en nog één. De eerste is geel, de tweede lichtblauw, de derde lichtgroen. De eerste een BMW, de tweede een Opel, de derde een Ford. In de eerste zit een man met een baard, in de tweede een man met een snor, in de derde een man met een hoed. De eerste…

Het mensdom - wat een woord - lijkt wel geschift: de mens vervuilt het leefmilieu steeds meer door auto's, stroomgebruik en vliegverkeer, die welig tieren door verplaatsingsdrift. Een druppel op een gloeiend hete plaat is groene stroom, te weinig toegepast. Door uitstoot wordt de hele boel vergast, waardoor de wereld naar de knoppen gaat.…

Een trein tekent een spoor van geel waarvan de baan slechts blijft bestaan als ’t geel weer plaats maakt voor het veld terwijl mijn kind de wagens telt twee treinen zegt hij heeft gelijk en roept luid drie vier vijf de afstand kort veel sneller dan hij telt totdat de fronten elkaar raken terwijl wij stilstaan zien we hoe de twee schiet…

hij is oud is vroeger op zijn geboortedag vervormd naar buiten gekomen lichamelijk misvormd iets meer als iedereen een arm krom en onbuigbaar straf en onhoudbaar stijf en onwendbaar mijn gedachten in zijn land een weg langs scherpe rotsen de slang in het paradijs en hij lacht en ik die stijf ben in wezen en alleen maar kan wijzen…

Je stapt binnen blond en blauw- ogig brutaal, koude om je heen glimlacht, vraagt of ik ook soms naar de kerstmarkt ga naast me komt zitten vragend ogen openslaat om grootse dingen te verrichten Ik schud wat spijtig neen, zeg dat je te veel op mijn liefste lijkt en dat ik liever niet bezwijk maar dat we kunnen zingen kerstliedjes tot Centraal…

zo kun je verdwalen met je neus in de wolken of in geuren die een schoonheid kleuren met honing mandarijnen fluwelen gordijnen en ogen stralend naar een ster die er misschien wel helemaal niet was, of gewoon in jouw lach als je stiekem om het hoekje gluurt of met je neus plat tegen het raam en een blos die smaakt naar meer kan ik nog dromen…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…