Je bent een deel van een tweeling: mijn tweelingbroer ben jij! Even ongelovig als jij ben ik, even aarzelend maar zeker van wat niet gezien wordt, niet bestaat ! Toch wordt je aarzelen door Zijn verschijnen plots overhoop gehaald: een licht verblindt je twijfelzucht en heel je wereld keert om. Waar ben je nu? Je kent jezelf niet meer. We…

De ochtendstond ontvouwt de dag De horizon hult zich in ’t nieuwe licht Rond de plaats waar Hij begraven lag Hoort men verblijd een nieuw bericht Het graf geopend Hij is opgestaan Overwon de heerser van het dodenrijk En noodt ons met Hem mee te gaan Als burgers van Zijn grote Koninkrijk.…

Heb je die mens daar ook zien staan? Hij zei niets, keek je alleen maar aan. Alleen zijn ogen spraken genoeg en toonden alle verdriet dat hij droeg. Heb jíj die mens daar ook zien staan? Heb je die mens daar ook zien staan? Hij stond daar, niemand trok Zijn lot aan. Zijn ogen vroegen begrip voor zijn verdriet. Is er niemand die zijn onschuld…

Waren mijn zonden de spijkerss in Uw handen? Was ik het Heer, die U dreef naar Golgotha? Was ik het die U voeten bond met banden? Heb ik, in vele zonden, verbruid voor Uw gena? Ik was het niet, die voor Uw vrijheid vocht. Voor Uw onschuld heb ik niet ingestaan. Toch was U het die míjn vrijheid kocht. Dus mocht ik door Úw lijden verder gaan.…

Priester zijn is zoals Jezus knielen voor de armste mens, voeten wassen, nooit vergeten wat Hij als zijn laatste wens meegaf aan wie Hem wil volgen: dat ze liefdevol en één dienen zouden, niet als heersers leven, zoals Hij verscheen in die laatste levensuren, brood en wijn als teken bood. Priester zijn is zo getuigen van het Licht dwars…

Nog eenmaal wilde Hij met zijn vrienden zijn Nog eenmaal nuttigen met hen het avondmaal Nog eenmaal breken het brood en drinken de wijn Nog eenmaal met hen samen zijn in die eetzaal. Hij wist reeds dat die avond de laatste was En dat ze Hem allen zouden verlaten Verraden ondanks dat Hij vrij van zonden was Door één van hen die bij Hem aan…

ik heb mijn mand gevuld met paasstukjes een indrukwekkende bloemenzee waarover ik hem ooit zag lopen de vele kleuren vertellen het verhaal van de geboorte af zijn leven en in opstanding geloven in het donkergroene van getshemane kleurt paars zijn ongerechtigheid zoals pas later blijkt hoe judas loog terwijl hij naar hem kijkt tijdens hun…

de verblindende schijn van het aardse genot weeft een donker gordijn om het wezen van God want ook al is Hij de bron van het eeuwige licht zoals een wolk voor de zon bedekt waanzin ons zicht wie de lust kan bedwingen en de hebzucht kan temmen zal Zijn glorie bezingen in ontelbaar veel stemmen…

Vertel mij hoe het eerste leven is ontstaan Na een oerknal volle dode materialen Hoe kan uit die dode stof leven bestaan Hoe is uit steen geestelijke emotie te halen Wie geeft vorm aan plant of dier En onderscheidt het menselijk intellect Hoe komt levensadem op aarde hier Vertel mij wie is die levensarchitect. Slechts Één schenkt ieder wezen…

soms hoop ik dat God niet bestaat zodat ik ongestoord mijn gang kan gaan geen straf krijg voor mijn kattekwaad en eigen baas ben over mijn bestaan maar al snel blijkt dat dit waanzin is een vernauwing van mijn trotse geest ik begrijp dan dat ik Hem echt mis en hoe eigenwijs ik ben geweest ik ben maar klein en zo beperkt en lig begraven…

Hoe hoog zijn bergen die men niet kan overwinnen Hoe diep dalen en ravijnen waar geen bodem is Hoeveel de redenen die wij als uitvlucht verzinnen Hoeveel lopen wij door beschuldigingen mis. Hoe breed rivieren die niet te overbruggen zijn Hoe ver zijn zeeën die ons van mensen scheiden Hoeveel hindernissen doorkruisen onze lijn Hoe nodeloos zijn…

Vertel mij waar de grenzen van liefde liggen De lach en zang van ’t stille hart Waar geen kwaad, angst of spot kan binnendringen Geen vrede door haat of jaloezie wordt verward Vertel mij waar de mensen, mensen zijn Die elkaar in liefde groeten Waar geen woorden vol afgunst of venijn In menselijke gevoelens wroeten. Vertel mij waar het geluk…

Vaak voel ik een aanwezigheid, terwijl niemand is verschenen. Wanneer ik droom. Wie droomt? Het is alsof ik een geweten heb, zonder dat ik dat weet of wist. Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem…

Stil strijkt de oostenwind over vlakte, bos en water door ruisend bladergroen en over wuivende halmen, verspreidt rust tot de horizon ontspant kabbelend, golvend, strijkend door de haren en dromend van een vredesrijk sta ik hier stil te staren. Zacht strijkt de oostenwind nog steeds over de aarde vertelt over een eenzaam kind dat niemand…

Toen alles al was uitgedacht, en in wetten vastgelegd. Wat blijvende normen zijn, wat eeuwige waarde heeft. Wat moest worden opgebouwd, wat weer afgebroken. Wolken breken. Water bevriest tot ijs. Sneeuw smelt onder de zon. Rivieren stromen. Mensen worden ongevraagd geboren. Tranen stromen zoals rivieren stromen. Ongevraagd moeten wij…

Gebeden zijn als harpesnaren in de nacht die trillen onder ranke handen van tederheid en moed, van dank ook en verlangen naar wat zin. Hoe schuilt mijn hart zo binnenin dit broos bestaan, vol klein vermoeden want zekerheid is slechts in droom te vinden, elders niet en nooit. Toch gaan de dagen verder, ongevraagd tot plots de vragen hier…

Nu, gekleed in goud en brokaat, een bisschop aan het hoogaltaar. Nog maar pas, hoog te paard, een stoere, trotse soldaat. En steeds opnieuw het gebaar van barmhartigheid, doorheen de tijd in lijn en kleur en vorm bewaard. Maar telkens ook de vragen. Moet ik, zoals Christus, niet nederig afdalen en naast de hulpelozen knielen op de aarde…

Het stormt als buurvrouw wordt begraven, zoals het in de wereld waait, iemand wordt vluchtig uitgezwaaid, auto’s vullen zich met de in raven- zwart geklede nazaten van Naam. langzaam trekt de stoet langs beukenhagen om haar naar de plaats van rust te dragen, meelevend trek ik jas en schoenen aan. Terwijl ik naar het kerkgebouw toe loop…

in donkere eeuwen, ooit het ongekerstend land. de schamele oogst ternauwernood een schutse tegen honger en kou. een zonnewende draait naar Wodan en Wulder als de landman omheen hoogslaande vuren danst. hij smeekt om goedgemutste winterdagen. uit het warme zuiden de mare: Martinus, de nobele heilige, van soldaat naar pontificaal. een…

ik heb de lijnen zien lopen tot aan de horizon waar zij samen verdwijnen er was geen ander perspectief het transparante random bestond toen nog niet al generaties lang hadden zij de verre blik in het zien van gods oneindigheid tot hun wereldbeeld van rechtschapen zijn en onvoorwaardelijke trouw in korte tijd schiftte twijfels…