Er is maar één God je moet niet zeiken wij zijn allemaal gelijken. al die rare cultprofeten kun je better gauw vergeten weet je wat die gasten zeggen? God had mij wat uit te leggen. Dat is nou kapsones weet je. Er is maar één God je moet niet zijken wij zijn allemaal gelijken. Als hij wil dan brengt hij vrede met of zonder jou gebeden…

De kinderen van God zij bouwen elkaar op door positieve woorden en gebaren, zijn er op uit de vrede te bewaren, voelen de ander aan, zijn over heel de wereld door die houding te verstaan. Een toren tot de hemel heeft geen prioriteit ze streven bovenal naar de saamhorigheid. Zo wachten ze op hun geliefde Vader die voor het afdalen…

Gods eeuwige Boodschap is een peperstruik die pittig geurend wenkt bij hem te toeven binnen zijn luchtige twijgen ritselt bescheiden spraak vol onsterfelijke liefde en opbeurend vermaan wrijf maar een van mijn vruchtjes tussen je handen fijn het zal dan altijd huizen in heel je wezen mag geheimzinnig werken onvoorziene zegen brengen…

De engelen in Jakobs droom zij komen en zij gaan, zij die naar boven trekken dragen zijn zorgen en zijn last en die de daling maken brengen hem Gods genade. Het huis dat hij verliet maakt plaats voor ’t huis van Hem die Zijn beloften in hem waar gaat maken. Bij Genesis 28 : 10-18…

In blad van hoge bomen zie ik je hand, bewogen door de wind wuivend naar een kind. In wit van wolken zie ik je ogen, kijkend naar beneden met een milde blik. In waaien van de wind hoor ik je fluisteren, met een gevoel van rust blijf ik ernaar luisteren.…

Over de hele wereld bidden we "Onze Vader", ieder in de eigen taal. Denken we bij "Onze" bewust aan allemaal dan klinken door de wereld gebeden voor elkaar, vormen we verenigd Zijn grote kinderschaar.…

Het koor is niet compleet, de alt zingt weer alleen en ook de bassen kunnen steun gebruiken. De dirigente hoopt en bidt dat niemand ziek zal zijn op zondag in de eredienst, het groepje is zo klein. Hoe zou de Grote Dirigent vanuit de hemel bidden, Hij heeft allen genodigd in Zijn Koor. We kunnen hier op aarde toch vast gaan repeteren…

melkwit in de mist op doorbreken de zon - epifaniën…

Hoe zou ik kunnen erven Zijn eeuwig Koninkrijk? Getroost door Jezus’ woorden uit Marcus’ tijd waarin ik lees niemand is goed dan God alleen ga ik waar Hij mij kind noemt in Zijn ontferming vol vertrouwen heen. Bij Marcus 10 : 13 - 31…

U bent een mens van goede wil. Probeert u zich eens voor te stellen, dat dieren soortgenoten kwellen vanwege hun gloofsverschil. Geen enkel dier denkt aan een hel. Een poes kan spinnen van geluk. Die maakt zich om geloof niet druk. De mens doet dit vaak wél. Hij is tot moorden zelfs in staat, wanneer het om religie gaat die hij niet kan…

Hij staat te zingen in het koor, achterste rij, hij is tenor. Vanuit de zaal doorleef ik, geraakt door zijn beleving ten diepste het gezongen evangelie. De uitdrukking op zijn gezicht, zijn ziel op God gericht vertolkt de woorden zoals nooit tevoren. Op zuivere toon weerklinkt in hem de passie voor Gods Zoon.…

krijtwit de mond zwart habijt een hoge rug een non koeterwaalsend knikt zij doorlopend ja en amen minne meerkoet 2 foto J.Bohdal http://bit.ly/gaRGRY…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

Als er dan geen troost meer is van boven of van nergens voor alle lijden alle pijn Geen hoop of recht of wat dan ook voor al dat godvergeten onrecht die zee van tranen Ziel en leven gebroken zonder tegenzet Geen kans op weerzien van hen aan gene zijde zo geliefd zo gemist Omdat die andere kant er niet zou zijn - de satan en de almachtige…

Kijk toch eens, neem even tijd, die boom in al haar soberheid, zo ongewoon, hemelsschoon is zij berijpt alsof zij wijst op Wie haar kleedt met zoveel zuiverheid.…

( voor Yaël ) in mijn gevouwen handen leg ik de woorden neer een verlangen voor dit kind zo frêle nog, ontvankelijk teer dat het in Gods toewijding beschut mag groeien dartelend, vrij als de wind toch als een faire bloem mag bloeien Zijn hand telkens mag vinden in het gedruis, de doolhof die richting mag kiezen vol spirit, brengend…

het woord was altijd dominant maar is het ooit in mij geland? met een boekje in een hoekje dwaalt de ziele af naar 't strand…

Uit een baaierd van licht, de oernevel van de geest dalen wij als een nietig vonkje naar de aarde af. Gewist wordt de herinnering aan al wat is geweest; als onbeschreven blad leren we van de wieg tot het graf. Deze wereld is niet meer dan een schakel in een eindeloze keten, een speelplaats, een toneel: speler en toeschouwer zijn wij tegelijk…

Onafwendbaar naderen wij het onbekende doel dat in de sluier van de toekomst verloren gaat. Niet door berekening, maar op de tastzin van 't gevoel bespeuren wij wat ons daar te wachten staat. Engelen reizen met ons mee, wegwijzers van de geest; ze fluisteren ons hun zachtheid en hun dromen in. Wie als een engel de ogen van de ander leest…

Hoe jij luisterde in jou geen betuttelaar of excommunicatie jij sprak over kruis van verzoening door het bloed ik over solidair zijn in lijden en pijn door navolging op dezelfde reis sloegen we andere wegen in vonden herkenning in Zijn woorden van horen zeggen een zekerweter en de twijfelaar we sloegen bruggen…