De volwassen dopeling, weigerde zich met hymen en met gepaste eerbied te bekeren de ‘niet-vergeten' tentoonstelling op Pasen, wenste alleen de hostie te geven. Vergeving, de witte boodschap, maagdelijkheid de dood, de opstanding wisten zich tweeduizend jaren geleden als licht te manifesteren. De meesten van hen wonen in landen met…

Nu haar sterren zijn gevallen niets haar waarheid nog kon delen waren zij - geraakt in zeer opnieuw de hemel in gegaan met blauwe bloemen voor de Heer om er het schaamrood mee te vegen van de loodgeslagen deuren die zij zagen in verveling Het was veel te heet geweest die zomers dat zij er van leefden van de naderende stilte blote billen…

In plaats van het boetekleed aan te trekken zich te bekeren tot de mens blijven ze voor God spelen bepalen met kracht de liturgie van macht exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden hoe we willen zingen niet begrijpen hoe we willen vrijen…

U weet ook dat ik naakt voor U sta dat ik geen kleren behoef om mijn verlangen kenbaar te maken omdat ik niet hoef te buigen voor Uw grootheid en alle dienaars van Uw ziel ik zal altijd die eenling zijn die U diep in zijn hart bewondert en ik zal twijfel zien als een boodschap op weg naar verwerking van de verbijstering over alles wat…

Zoals de geur van nardus, vergoten door de Messiaanse bruid, zo bent U mij nabij. Zoals de Zoon voor zijn begrafenis in ’t voordeel van Maria zei: Mij hebt ge niet altijd… zolang de Koning aan zijn tafel is gezeten verspreidt de nardus mij zijn geur totdat Hij komt! Naar Johannes 12 : 8 en Hooglied 1 : 12…

Een zacht-vrome homo (een stomme) werd zat van dat eeuwige kromme “Een heel hostiekoor misbruikt gij aldoor en mij wijst ge af Godverdomme!”…

De Mis is goed wanneer ik genodigd word tot communio daar wordt ouwel Hostie Het is goed mis wanneer ik geweigerd word tot communio daar blijft ouwel ouwel…

Met een banvloek op de deur lag zelfs de dood vooringenomen in het voorportaal der Liefde tussen heiligen van steen waar hij alleen ging als verdoemde en als schandvlek werd verstoten van het zondagskind dat feestend in hun armen werd gesloten Want zij hielden voet bij stuk achter facades die zij troonden en van kansels waar geluk steeds…

Heer, zou ik ooit voor U moeten verschijnen ik weet niet of het zal gaan als men verteld, dat ik U dan in de ogen kijken zal, en U mij in de mijne, weet U, ik weet niet eens of U wel bestaat Want laten we elkaar geen mietje noemen Heer, als ik de krant zo af en toe eens opensla, of ik kijk naar het nieuws op de TV: ik zal eerlijk zijn, dan…

Toen hij nog een koning was, en wijsheid alsook dwaasheid onderzocht, heeft hij zich in donkere kelders achter ijzer en beton opgesloten om daar alleen te zijn met schrift en krans. In eenzaamheid heeft hij, met zijn oor in schelp gedrukt, de zee omschreven en met lucht en leegte broederschap gesloten. De weelde van de echo van zijn…

in ‘t stille begin was daar duisternis in de oerstilte klonk het woord het woord schiep zijn gelijkenis die kan geloven hopen liefhebben herzien…

Bedek het met je sluier, je gezicht. Bewaar het, koester de kleur van je haar, onthoud je tere huid de aanraking van zon, wind en blikken. Doe het voor hem die van je houdt. Hij is het waard, je trouw, bovendien heb je het zo geleerd en doen ze het allemaal, je vriendinnen, de jouwen. Wees trouw aan je geloof, bewaar je schoonheid voor…

Twee schimmen in het schemerduister betreden wat eens resten van het klooster zijn geweest. De verse sneeuw reikt tot hun kuiten, hun sporen zeggen mij dat niemand voor hen uitgelopen heeft. Waarover ze zo ingetogen spreken laat zich gezien hun houding goed verstaan als ze hun passen doen vertragen en ik hun blijk van medeleven gadesla…

het strand nog onbetreden na het sneeuwen is melk en grijs van mist en stille meeuwen hoe steels belijdt het licht aanwezigheid het soevereine licht uit licht der eeuwen…

Dichte, onheilspellende duisternis omringt een oude oosterse olielamp. Daaruit kruipt, traag hortend, een bange damp, waaronder zwak schijnsel gevangen is. De vlam, nietig als een dorre gele lis, siddert in ademnood, voert verbeten kamp, wil drinken, zuigt moeizaam met hevig gestamp. Maar _ aan lavende vloeistof nijpend gemis... Storm en…

rijken baden nog in weelde de rivier is een naamloos graf voor jodenkinderen een zoon uit ‘t water gered en voorbestemd bevrijder van slaven onbegrepen en gekwetst eenzame in zijn woestijn thans herder naast god wat had hij een medelijden met de onsnapte naar egypte die stierf door blinde haat verraden en gekruisigd verlaten in…

De gedachte aan het Opperwezen wordt door vele nadenkers weggejaagd. Men gebruikt nuchter verstand, zoekt en vraagt, bouwt alleen op hetgeen is bewezen. Steeds meer vondsten laten zich lezen in de wereld, trots _ vorsend _ uitgedaagd! Is de hemel vertrouwen te gewaagd? Vrome mensen heten zwak en verwezen. Godloochenaars geven spottend verwijt…

De klank van mijn gang verbreekt de stilte van de middeleeuwse kerk. Waar ik ga zitten gaat het zwijgen verder. Hier zaten wij zondag aan zondag. Rond de antieke tafel droeg men brood en wijn. De kansel ademt geest van pluriformiteit. Eeuwen lang werd hier geloof beleden, leeuwenbank omgeven, voorover buigend namen in gedachten opgeschreven…

Over de bijbel gebogen zijn de zinnen harde gestalten uitdagend of werend langzaam aan vervagen ze dan tot traag zwevende schimmen die door elkaar heen dringen allerlei gedachten oproepen lust om steeds verder te zoeken al peinzend nieuwe beelden te vinden van zichzelf een vraagteken maken het boek dicht willen klappen mogen deze vele…

Het licht geschouwd, de vrede hier gevoeld, nu mag ik gaan. Intens verwacht, een leven lang gehoopt, nu mag ik gaan. Een Kind gezien, de toekomst geboren, nu mag ik gaan. Het heil ontmoet, voor alle volkeren, nu mag ik gaan.…