ik geloof in God als symbool van liefde in het algemeen alles dat er buiten valt is wat het is dat kan ik aanvaarden liefde is mijn praatpaal en klankbord altijd luistert en uitstraalt spreekt en laat voelen goddelijk is in houden van liefde is goed: dood niet en haat niet voert niet oorlog maar verbindt is zalig vertrouwd en kwetst niet…

Volgens de overlevering van Matteüs, tollenaar tot vermaard apostel verklaard, waren er eens drie koningen, het kunnen er ook vier of vijf zijn geweest, dat staat niet onomstotelijk vast. Pas later gaven we ze namen en werd Kaspar zwart gemaakt. Waarschijnlijk waren ze thuis het gekijf van hun haremvrouwen zat en dankten God op hun blote…

Het geloof heeft aan een onzichtbaar bewijs genoeg om vast te stellen dat wat je niet kan zien, bestaat in wat je laat: genoeg liefde geven of tegen beter weten in hopen op. Geloof staat voor, ja, staat nog ergens voor. In een transparant tuinhuisje is het prettig geloven. Een man schrijft een giro uit naar een goed doel, geloof ik.…

Submission Als Ayaan Hirsi Ali in haar onschuld denkt Dat zij het lot van moslimvrouwen kan verlichten Door haar betoog zo aanstootgevend in te richten Dat zij daarmee Mohammedanen ernstig krenkt, Durf ik u te voorspellen – zonder overdrijven – Dat zij dat dan wel op haar blote buik kan schrijven. ---------------------------------------…

Een concept Dat is het leven Een vage schets Nog uit te werken Met ruwe streken Zachte strepen Van dromen, doen en streven Als voorbeeld wordt het doorgegeven De dood maakt volledig Helpende handen Tussen hemel en aarde Definiëren het ontwerp Onschatbaar is de waarde Van het beeld nu: helder, vrij en scherp Als voorbeeld wordt…

je leidde me de stilte in je hand streelde gebeden in eeuwenoud gezang verstierf de pijn die door de mensen is geleden je liep de stappen na van refter naar kapel hervond zo hun gedachten in toewijding aan God sleten zij een leven vol verwachten zag hun liefde in de tuin het zorgen voor de morgen alleen ogen mochten spreken woorden…

Dagelijks zit hij langs de weg te kijken naar auto's die passeren, met grote ogen van verwondering. Regen, sneeuw en wind kunnen hem niet deren. Hij zit daar en hij kijkt naar elke auto die voorbij rijdt. Plotseling klapt hij in zijn handen en grijnst met ontblote tanden. Want hij zag God zojuist voorbijgaan met achteloos een arm uit het…

Mijn eerste meid was paaps, moest zoenen biechten bij de pater En ik kon bij hervormde Kees op schoot. Met roomse vrouwen wordt het nooit wat, jongen, zei hij later Altijd op vrijdag vis, dat wordt gewoon je dood. Maria was wel mooi, maar bleef een roomse donder Haar eigen vader zag me ook niet graag in huis Dus dwong hij vrijen af in 't…

Onze Vader die in de hemelen zijt? We strijden in uw naam, want wij zijn uitverkoren, of u het wilt of niet, want wij maken zelf wel uit wat de hemel en wat de hel is. En vergeeft u ons onze schulden ook maar niet en zeker niet die van onze schuldenaren, want die hebben het er zelf naar gemaakt en dat vechten we onderling wel uit. En u hoeft…

ik tracht het mysterie leven in te blazen ik heb het uit een boek we lopen nu al eeuwen lang en begrijpen niet hoe het kan niets is logischer dan iets elke ochtend denk ik aan gewone dingen het lijken wonderen woorden zijn practische dingen maar ze ademen uit zich zelf hebben geen God nodig Ja, dat is het mysterie God had woorden…

(bij de dood van Theo van Gogh) de wijde wereld praat met vele monden een vreemde kun je zelden slechts verstaan de jood is doof voor de mohammedaan de laatste zal een christen nooit doorgronden de toren wist een brede kloof te slaan het steile pad werd door geen mens gevonden de nevel heeft de dolenden verslonden en nectar smaakt naar gal…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

men verhing de bordjes en nog pronkt hier het voormalige wapens en namen wachters bestaan niet meer ik kan de berg bestijgen door wijd open poorten binnen gaan het ongedekt rondeel waar soms de ommegangen stokken en men beschroomd de zuil van stilte ziet het hoog vertrek de open schrijn voor wie hier hoort zonneleen 33 zie…

Ik ben vergeten hoe het lied van de wijngaard klinkt waar tussen de distels een vergeet-mij-niet bloeit en ook een vinkje zingt Waar een zachte zuidenbries langs de ranken glijdt nu het geleden diep verlies nog altijd door mijn verlangen snijdt De twijgen door trossen krom gebogen ze gaan aan mijn gezicht voorbij helder staat mij slechts…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

amos passeert pronkzuchtige borden met wapens en namen aflijvig hij neemt de maten op en tekent voor poorten een gaatje voor putten een punt de strenge wachters zijn gestorven het staat hem vrij te zijn toerist alleen maar ongeschoeid monstert hij het hemelhoog vertrek de schrijn voor wie hier hoort ----------------------------…

amos klimt benieuwd naar boven verhangen zijn de bordjes met naam en wapen van aflijvigen hij tekent voor het rondeel een cirkel voor de open poort een gaatje voor put en lijf twee stipjes wachters bestaan niet meer hij is alleen in de onbewoonbaar verklaarde ruimte het hoog vertrek een toevlucht van geslacht tot geslacht nu onder het…

Rozen waken in de nacht en vouwen hun handen stil en zacht om ’t daglicht te bedanken. Rozen flirten in de nacht met maanlicht en sterrenblauw. Ze snakken met vuurrode vacht naar zon en morgendauw. Rozen geuren in de nacht. Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

Machtige woorden, zo leek het uitgesproken met daadkracht van weleer gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed over een nieuw geslagen wond als bevroren echo’s in de morgenstond hangt aan de wand genageld mijn overmoed Verscheurd als spottende knapen trillen…