Alleen al denken aan dat erge, dat kon je toch van niemand vergen? Zeker niet van een tweedeklasser, die ’t liefst met liniaal en passer zijn wereld in stukjes verdeelde. Wat dacht men zich wel te verbeelden? “Boekenbal!” Wat hij nu toch hoorde was letterlijk te gek voor woorden. “Boekenbal!” Boeken lezen, schrijven was ook al erg, maar boekenlijven…

Een grote zwarte BMW, een baan als interim, een tweede huis in de Vendée en een kind op het gym.…

De boerderij heeft open deuren. Het is vandaag haar open dag. Je ruikt er eeuwenoude geuren van stro en mest, en hoort gelach van mensen die naar binnen lopen door die twee deuren, open, open, en dan naar buiten, naar de wei. Daar staan ze, liggen ze, een rij van bonte beesten in het gras, geen rij, een groep, geen groep, een klas,…

Bejaarde jongen, schaduw op de gang, warhoofd van zwarte ogen, donkere drang, klanken van onderwereld in je oor, dringt er geen alledaagsheid in je door? Waarom zo weerloos wachten aan de kant? Wie zet je over naar een lichter land?…

Men zegt dat alles went. Mijn klassenassistent hijst mij weer in mijn stoel, een fijn, vertrouwd gevoel. Mijn medisch begeleider staat mij weer trouw terzijde, kijkt op zijn apparaat hoe lang mijn hart nog slaat. Al is het trillend, bevend, doceren houdt mij levend. Ook nu gaat het weer lukken dankzij mijn hulpstukken. En zonder assistent…

snoepend van cijfers en letters sommen woorden berekenend zinnen…

Vingers, nagels, langs het bord. Krassen, kraken, piepen. Onderdrukken, compenseren, marginaliseren. En dan gaan, opstaan en weglopen. Genoeg gezien.…

het was een oude school, ramen waren hoog de schaduw van de meester boog zich in een kring voorover in de glinstering van het oude stof wij kinderen zongen in onze Friese taal als herkenning bij het uitzicht van het raam kinderstappen in uitgesleten marmer als kind in een onvoltooide tijd waarin niets is verloren gegaan wat ik leerde…

Zoals dat gaat bij sollicitaties Voor en aan de lopende band Kon hij niks, was niks, en ongeletterd Plus twee maal links geen rechter hand Daar kwam nog bij geen enkele ervaring Nog administratief of in de techniek Zijn haar was te lang onverzorgd En vier jaar geleden was hij nog ziek En ach ja, al die volbrachte studies Havo, diploma het…

Waar het bij talenten ter nadere bepaling van hun toekomst om gaat is het vermogen te leren zich vanuit hun motoriek gericht aan te sturen naar doelen in de ruimte Toelichting: Dr. Erik Matser (Zevenaar, 29 maart 1963) neuropsycholoog o.a. werkzaam bij Chelsea, gaf deze week aan dat zijn discipline bij uitstek geschikt is voetbaltalent…

Sneeuw die niet wil komen 't is alsof 't geen feest mag zijn toch zag ik twee witte poezen in hun wollebolle pracht 't leken echte siamezen witter kon niet zachter mocht niet wie de poezen wil genezen van hun wollebolle pijn kan de wolken overlezen ergens heb ik nog een bezem ja... misschien valt sneeuw vannacht...…

Geleid door een nieuwe formule om aan te pappen ontstond veel chemie met een pront element te Rheen slechts bekend onder nummer uit het Periodiek Systeem en zonder ezelsbruggetje moest ik haar schrappen Trouwens had ik Hahelibebcnof niet vergeten me met al die schillen nog geen raad geweten…

Lief, blond, erg slim "Pythagoras!" zei ze adequaat Voor Ineke uit 5-Gym vlinders in het kwadraat…

Het oude schooltje,samen in de klas met de gebladderde plafonds waarin het venster van de wereld verkleind werd door geblindeerde ramen ver weg van de lentezon en het uitnodigende groene gras die lonkten aan de verkeerde zijde van dat weerbarstig glas, schemerig verlicht door matglas bovenlicht in de schaduw van de hoofdcipier die met puntige…

Een leraar riep zijn ganse klas “Let op want er volgt nu alras een princiep van voornaam allure zoals normaal hier, van nature. Een vers A-vier, de pennen klaar kijkt naar het gladde bord aldaar want zo verschijnt met rode stift uw huiswerk in het schoonste schrift.” Voorts gaf de meester zijnen pleit met sierlijk kaligravend vlijt. Pupillen…

1. De buurt leek anders op ochtenden, dat we de meester juichend in een ziekbed lieten zakken en over het schoolplein in vrijheid raakten. Stratenmakers brachten spontaan muziek, huisvrouwen regeerden over vuilnisbakken of strooiden zeepsop. Alles van een volwassen gewicht en thuisgekomen verschoof ik de tijd onder het lezen van een…

puur links wijlen onze pa kon niet correct schrijven wel vogels perfect imiteren absoluut bijna analfabeet ja op school in oudenbosch broeders om het af te leren je linkerhand ging op je rug onder mom van hoofdzonde voor het leven geschonden nee praatjes sprak geërgerd zus elke tijd kent andere modus men overdrijft zo tegenwoordig…

Nog eenmaal wil ik mij in de gang begeven de trappen lopen van mijn middelbare leven voor de laatste maal de bronzen namen lezen tevergeefs mijn letters boven halen. Ik hoor niet thuis tussen alle namen gezichten uit een ondraaglijk verleden hoe dichter bij het heden hoe minder de pijn maar steeds aanwezig als Atlas draag ik de wereld op mijn…

Klokke negen luidt vandaag crescendo: de bimbam beiert en valt in 't niet bij het alom klinkende gestuiter van lege zitjes achterop de fiets. Deze stoeltjes vuren salvo's ten afscheid van een zomer zorg, als welkom aan een herfst met tijd voor lang ontbeerde onverstoorbaarheid. Het ritme van herwonnen ruimte davert huiswaarts door de…

Leeg en onaangetast Nog steeds onbewerkt De toekomst nog onvast Zonder kleur gemerkt Onschuldig zonder wonden Raakt de kuisheid niet meer rein Maar ik heb nu gevonden Dat schuld ook mooi kan zijn De kleur is niet meer daar Door mijn hand weggeboend Nog een exemplaar Door mijn pen ontgroend…