De ambulance haalde haar van huis. Ze dacht nog dat ze naar een feest toe ging. Voor 't eerst sinds jaren ging ze weer eens uit. Ze had haar mooiste jurk aan, droeg een gouden ring. Een kapster had haar haren 's ochtends nog gewassen, ook haar koffers ingepakt, dat was wel gek. Ach, ze wilden haar natuurlijk flink verrassen. Ze kon haast…

'k Zie het aan de peuken in de asbak, aan de lege flessen in de krat. 'k Merk het 's ochtends in mijn kop, de rode ogen en een droge strot. Ik heb weer eens te veel gezopen. Ik heb weer eens te veel gerookt. Ik ben weer veel te laat in bed gedoken en 's ochtends staar ik naar een spook. Hij kijkt mij aan met bloeddoorlopen ogen, blaast…

Aaan de zee bij Katwijk-Binnen stond een vrouw alleen. Diep wanhopig buiten zinnen, want haar lief ging plots'ling heen. Tranen stroomden uit haar ogen. Ook van ond'ren werd zij nat. Langzaam kwam de vloed naar boven. Zij zuchtte: "'k Ben het leven zat". Reeds omspoelden zilte golven haar middel en haar leest. Binnenkort wordt zij…

Ik zou wel een liedje voor je willen schrijven. Of over jou, dat doet er eigenlijk niet toe, want woorden schieten mij tekort. De taal waarin ik schrijf is al zo moe. Want deze taal doet jou geen recht. Het geeft niet weer wat ik voor je voel, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik zou wel een lidje voor je willen schrijven, voor jou alleen, maar…

Ik geef haar water, een beetje mest. En ik praat met 'r, maar ze doet het niet best. Ik zet 'r buiten op mijn terras en knip de blaadjes, als ze dood zijn, er af. Een zonnestraaltje, een lichte regen. 't Is dor en doods en het valt bitter tegen. Ze hangt slap in de vensterbank in het zonlicht. Ik weet dat ze haar blaadjes niet meer…

'k Stond midden in het land, ik was alleen. Niemand om mij heen, het was zo stil. De zon stond aan de hemel, het was warm. De wind blies zachtjes langs mij heen. 'k Stond midden in het land, ik was alleen. Niemand om mij heen, het was zo stil. 'k Stond aan de horizon, ik keek erover heen. De bomen ruisten zacht: "Kom mee". 'k Hoorde…

Wat heeft ze mooie ogen. Groot en open kijken ze de wereld in met een blik die je betovert, maar ook zie ik de pijn erin. Als ze dromen van een verte, die mooie ogen, onpeilbaar diep, zie ik de maan, zie ik de sterren, maar ook zie ik verdriet. Wat heeft ze mooie ogen. Groot en vragend staren ze melancholiek en als een zee van rust en stilte…

Er is een lijk gevonden in 't Zwanewater bij Callantsoog. Het was in verre staat ontbonden, het was dooier nog dan dood. De knoken overal verspreid, lag het lijk daar maar te liggen. De schedel was men kwijt bij 't Zwanewater bij Callantsoog. Men stond er voor een raadsel. Wie was de eigenaar van 't lijk? Wie was dit onthoofde personage…

Er was een mol die wel eens wilde weten wie hem 's ochtends op zijn kop had gescheten. Hij vroeg de geit: "Heb jij dat gedaan?" "Nee," zei het dier, "dat komt niet bij mij vandaan. Poepen op die manier kan ik niet. Ik poep ronde keuteltjes zoals je ziet." De mol die dus wel eens wilde weten wie hem 's ochtends op zijn kop had gescheten…

(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923) Van wie die bossen zijn weet ik misschien zijn huis is in het dorp bovendien Hij ziet mij niet even stoppen en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren…

Met mijn ogen dicht reik ik in het ijle naar het firmament. Naar de eeuwigheid waarvan niemand het begin of einde kent. Stof in de wind wij zijn net als stof in de wind. En ons bestaan is niets dan een druppel water in de zee. Wat wij doen neemt de kracht der tijden vluchtig met zich mee. Stof in de wind 't is niet meer dan stof in de…

Juffrouw Jansen zou zich gaan verhangen, want ze kon het leven niet meer aan. Maar ze kende teveel angsten om op die manier de hand aan zichzelf te slaan. Even dacht ze om haar polsen door te snijden. 't Allerbeste leek een kartelmes om zich daarmee van 't leven te bevrijden. Maar ze mist een arm en zo werd ook dit plan verpest. Ook…

Het weermannetje van Ukkel heeft een hele grote pukkel in het midden op zijn rug, vol regenbogen, ijs en blauwe lucht, met regen, sneeuw en hagel, bliksem, wind en donderslagen, orkanen, storm en donderbuien. Soms spat alles ineens naar buiten. De vrouw van 't mannetje van Ukkel knijpt soms in die grote pukkel van regen, sneeuw en hagel…

Het dorp is niet meer als voorheen. 't Is verlaten,'t is er stil. Tussen spoor en snelweg ingeklemd. En wordt voorbij gegaan door iedereen. De huizen staan er leeg, scheef gezakt, verweerd, aangevreten door de tijd. De ratten hebben er hun koninkrijk. De wind heeft er vrij spel, rukt aan ramen en aan deuren, jaagt vergane kranten tegen…

Er kwam een nieuwe leerling in de klas. De meester had het al verteld. Toen kwam zij binnen op hoge hakken, een fee, de klas was diep ontsteld. Ze was oogverblindend, zoals je maar eenmaal ziet, mooi, maar ook onbereikbaar ver, verheven. Gewone jongens zoals wij zag zij niet. Had zij ons ooit meer een keer aangekeken. Na schooltijd wachtten…

Ze kon vliegen als een zwaan. Met een trage vleugelslag zag ik haar trots en statig gaan. Gistermiddag, kwart voor vier. Laag vloog ze over 't land, gedragen door de wind zwevend naar de overkant. Gistermiddag, kwart voor vier. Ze steeg op uit haar bestaan, haar hals gestrekt naar voren, verlangend om te gaan. Gistermiddag, kwart voor…

Het zijn de kleuren van de avond die mij verwonderd stil doen staan. Het langzaam doven van de zon, dit stilzwijgend ondergaan. Het zijn de geluiden van de avond. Het zachte ruisen van de zee. De stilte op de achtergrond. Het late krijsen van een meeuw. Het zijn de geuren van de avond. De kamperfoelie, de jasmijn. Het pas gemaaid gazon…

Haar prachtig mooie ogen verwonderen mij. Haar haren zijn zo zacht als zijde. Haar stem is als muziek gelijk. Haar naam is zelfs een schoonheid. Haar held're lach verlicht de dag. De duisternis is verdwenen. Haar aanwezigheid maakt bij toverslag de uren tot edelstenen. Haar naam is de mooiste van iedereen, zingt in mij alle dagen, draagt…

Slaap zacht, welterusten. Slaap maar zacht, sluit je ogen, goedenacht. Ik zal bij je waken met de sterren en de maan. Ik zal de angst verjagen, geen vrees zal er bestaan. Ik zal bij je blijven tot aan de ochtend toe. De angst zal je niet grijpen. Slaap zacht, doe je ogen toe. En morgen zal je opstaan met een glimlach om je mond. En…

Ze was een danseres, dat kon je aan haar kleding zien, aan haar mooie opgestoken haar, aan de manier waarop ze liep, aan haar fier geheven hoofd. Je zag het aan haar handgebaren, aan haar afgetrainde lijf. Mijn lief, 't was een prachtig wijf. Ze danste als een vlinder, maakte sprongen als een hinde en pirouetten, maar een keer te veel…