Telkenmale na Diana's jacht in 't duister en de sluimer van Selène altoos schierend aan de kieren van de dauw, de draad der dagen spinrag van de stukgeslagen muizenresten vleermuisnesten daar waar 's nachts de uilen schuilen voor de angst en weerzin wekkend schrikaanjagende maenaden schuimend in hun luipaardvellen…

Allez, mijn schone aquarel toon mij jouw solarplexuslicht de zonnevlek en zonnebaan ellips der aequatoriale vederlichtheid der humaine condition van 't tien dizaines onderzonse ondermaanse broos en vluchtig mensbestaan wijl phaëton zijn paarden ment doorheen diana's ozonlaag in ijle luchten atmosferisch volg ik jouw aura ademloos…

Ge zult werken des aanschijns Pauselijke encyclieken het slot toe klikken. Ruimtevaart de boot die niet kapseist, de Free enterprise paradijselijk binnen strijkt. Moedertaal de grond bewerkt grondbeginselen rechten uitgelegd. Het schip, de ark van Noë de duif ontdekt nieuw land vluchtwegen hemels beleven in niemandsland Onze vaderen…

Het gaat des anderendaags gelijk voorheen maar vormt zich anders in metamorfosen gedachten die ik zelf niet heb gekozen wat eerst echt leek is toch niet wat het scheen En vraag je wat het is dan is het weg nog voor het zich aan mij laat openbaren in meditatie noch in navelstaren een vlindervleugelvlucht achter de heg Onzichtbaar…

Soms toef ik in het land Passaggio, een drekkig en onzalig tijdsgewricht waarvan ik graag de ins en outs belicht ten voeten uit, op mons Parnassio Dan wijl ik starend in een ouverture, het zijnsgambiet met kans op een miljoen daar valt voor ons gevoel niets aan te doen Ideeën die voor 'n mens te lang gaan duren ik sta in Plato's grot en…

Waar liggen de oevers der elyseese geneugten in wiens handen ligt des mensen lot? Een antwoord op deze binnen rijm gebedde, oorverdovende overvloed aan klankwoorden van duivels prangende vragen laat zich na tienduizend jaar wijsgerige wijsheid lastig in één puntige plooi van een kristalhelder oogverblindende solarplexus voor eeuwig vastpinnen…

In de woeste wildernis, de volheid van de leegte, is er, si lux exivit, geenszins in vino veritas, doch wel de ledigheid des duivels zijn oorkussen laat evenwel zich nooit het zwijgen of de wil opleggen door wemelende sterren van het hemelfirmament het hiernamaals heeft zich als onwennige viator karmatisch in edens heden genesteld…

zij waren ieder apart naar het graf gekomen om zijn gezicht en lichaam te verschonen met witte doeken de tombe en rotsruimte van de hof van Eeden voelde al zijn aanwezigheid in zijn geschonden huid de vrouwen wisten dat hij er tijdelijk zou zijn de heroiek van lijden en dood en de voorspelling van het feest der verrijzenis…

Begraven zijn ze al mijn metgezellen mijn vedervrienden van het vroege uur beleefden met mij menig avontuur en ik met hen, ze zijn haast niet te tellen Geen wist welk leven elk van mijn kompanen geleid heeft in de strijd om mijn bestaan maar van hun schepper kon ieder op aan Apollo's zonen, Muze's onderdanen Zijn zij ontheven van…

Gedenk te sterven, nee niet gij, dagenplukkers van ontluikende geluiden der nieuwe tijd vaag weg uw herinneringen in de schaduw van posttraumatisch wegterend hellevegenvuur doch aan u, dovemansoren der rechtvaardigen kruisvaarders schuttersputgravers dodenmarslopers aan de keerzijde van het ondermaanse alwaar zarathustra het…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

Met zijn gedoofde toorts achter groene muren van gouden cypressen daalt Daedalus' zoon Icarus in een eenmalige niet voor herhaling vatbare teugelloze vlucht aardewaarts als helios' stand-in vol elan en hete daad hominidae verterend neanderthalers sparend in een door jeugdige overmoed tot mislukken gedoemd faliekant uit de…

Aan boord van Fragile op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet ontwaart het eye in the sky een wit konijn, moederziel alleen en van zijn god verlaten die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet in het zwarte gat in de rok van het almaar slinkende terugplooiende heelal het multicolor…

Licht, lichtheid noch ledigheid, geen geluid. Niets...niets dan volkomen ledige, volledige, alles absorberende alles doordringende penetrante impermeabele nonkleurige betekenisloze in zichzelf besloten coherente uv-loze nietsheid: leegte. Bewegingloze uitgebreidheid.. Geen licht of andersoortige uv-stralen in de stratosfeer,…

De maan is vol zon en sterren staan in de juiste stand het is de derde maand. De dag is goed vertellen de lichte tonen van de gamelan versterkt door de zware slagen van de trommels. Op weg naar de doodstempel wordt in de rijstvelden de dode teder rondgedraaid in de toren heen en weer gewiegd.…

Ik hoorde de fluit van Pan en mijn bloed ging sneller stromen, mijn huid begon te tintelen, en ik kreeg vreemde, duistere dromen, een intens verlangen naar een Gehoornde God die mij de zijne maken zou, zijn wilde dans mijn levenslot; Ik opende mijn armen, mijn hart, ik opende mijn hele wezen, wie zich vol overgave aan Hem geeft hoeft liefde…

Was het enkel omwille van het ware goede en schone dat de god der goden de ziel schiep uit een deel van zijn zelf was het goede ware schoon als het ware goede, was het schone waar en het ware goed ware het goed dat het schone niet minder waar was dan goed schoon het goede waar is en meer schoon dan goed dan nog is het waar…

Overdag zal de zon u niet steken en de maan evenmin in de nacht mij was dit niet eerder bekend Zo staat het in Psalm 121 ik hoorde het bij Monteverdi Laetatus sum: ik ben verheugd Licht reflecteert in het water van bergstromen vloeiend en snel wat ergens als gletsjer begon wordt een Mondscheinsonate en later een langzame brede rivier…

Rivieren worden wilde waters Een weiland wordt een woeste woestijn Dode dieren, een enkel nog even dolend Dat denkt, dat het niet lang meer zal zijn Maar het blijft bestaan, het beest Maar mens, arme van geest Jij, bent er nooit geweest…

Er was eens een kleine prins tweeduizendeneen generaties geleden van een verre hemzelf onbekende bintang nedergedaald uit extraterrestia als mystery guest tussen drie grote heldere sterren Hij zag en hij leek op zijn moeder en keek verbaasd om zich heen naar het plebs en het gajes het kwijnend canaille in doeken temidden…