Geprezen de landen die de zeeën kusten gelukkig de goden die de helden steunden onsterfelijk maakten als halfgodenmensen op schepen die hen naar 't Atlantisrijk voerden zonder kusten geen stranden zonder strand enkel branding waar goden hun woede op rotsen neerknalden in vlagen verbijsterd uiteen lieten spatten gelukkig de berglanden…

in de kleuren van haar stem roept zij opnieuw de jeugd, ik hoor haar tinten verven, die in haar blijken verborgen ik ervaar een deugd, ik noem het vreugd gisteren is zij onterfd van het oude sterven en voelt dat ze nu in haar zijn is geborgen ze zingt over het weidse blauw en slaat vaak een stille mistige ruimte over dat komt thans door…

Ik voel de vleugels van vergetelheid mij omarmen, als een warme deken op een koude nacht. Gevoel vervliegt als rook naar verre kusten, waardoor dit moment ontdaan is van pijn en schuld— een perfecte samensmelting van harmonie en ontzag, eenzaam penetrerend, doch aangenaam bekend. Maar ik ontwaak, als uit een boze droom: naakt in mijn schande…

Zou het een engel kunnen zijn die zich niet innerlijk doch als een amazone in haar strak en dicht geweven chiton uiterlijk in pracht en praal manifesteert aan zijn ridderlijk uiterlijk? In dat geval is zij qua schoonheid innerlijk en uiterlijk een ambivert die hybris kent bewaarder is, vol overmoed als een van het hybride soort wier…

Soms denk ik bij mezelf chaos is een bevel ontsnapt uit het ventiel van ons primitieve reptielenbrein dan barst de amandelvormige amygdala in ons lymbische systeem dan is ritme een danser en beweging een rivier die zich onzichtbaar slijpend voortsleept na het traag morenenscheurend trillen van massief geraas van de…

De zwijger staat met zijn ogen geloken gebogen over ik denk dus ik ben van rené de cartesiër en julius caesar van gallia divisa est in partes tres tenminste dat denk ik wanneer ik zwijg voor de rest bestaat ook de kempende krijger de haan met zijn kuif in het roodgeel en zwart en zijn schreeuwlelijke ochtendhumeurwaan…

aan het einde van de weg zal ik me neerleggen in het oranjerood van de ondergaande zon die me mee zal nemen voorbij de horizon naar de serene rust van een nieuw nog onontgonnen land…

Schuchter klinkt over de klinkers der avondlijk verlaten straten in ijle lucht een ganzenvlucht efemeer in een cadans niet te kort en niet te lang in harmonie van driekwartsmaten Ik sluit mijn ogen bij dit gerucht en wat ik hoor lijkt een concert in openlucht dan slaakt mijn ziel een diepe zucht heel even maar waant…

Laat toch de rozeknop, de rozeknop wezen Breek haar niet open doe haar geen pijn Laat toch de rozeknop, de rozeknop wezen Opdat zij ooit een mooie roos kan zijn.…

laatste bed weg kracht tot spreken - heilige stilte - engelenzang ziel laat lichaam stijgt op ontstijgt op engelenvleugels - heilige stilte - ander land weids open - heilige stilte -…

Als ik in jouw ogen kijk zie en voel en weet ik wie wij waren in een lang geleden verleden details ben ik kwijt Ik ken geen namen geen plaatsen geen tijd Slechts de energie van jou en mij samen in een lichtreis door de eeuwigheid…

zie ik mijn grond — Droogte heeft bezit genomen. De lucht paars. Kruid buigt,
 het hoofd omlaag. Trillingen passeren de tijd, als verloren gewaanden. Rimpels zinderen in het stof. Spiegel, muze:
 Smijt wijsheid voor uw voeten. Vertrap de logica -
 Onzin zal u voeden. Ruggengraat klampt zich - nonchalant gebogen,
 om onwrikbare…

Iets dieps in de ruimte die achterblijft rust en vrede van een niet-zijn als antwoord op iets dat toch is een vrede die vertraagt onbenoembaar want zonder klanken van woorden een ongehoord zwijgen la durée van Bergson verboden terrein volgens Wittgenstein…

Stille adem gaat tussen muren en het gras tijd ademt traag mee Rust daalt neer als een zachte schaduw, alles vertraagt, klanken lossen langzaam op. In de ruimte die achterblijft ontvouwt zich iets dieps, ademt samen met een tijd die niet meer haast. Elke in‑ en uitademing vormt een woordloos gebed, de wereld lijkt even te pauzeren, een…

Elke individuele, dus niet te verdelen, ondeelbare loot aan de stam van ieder al dan niet fictief of uitverkoren volk bestaand, niet meer bestaand prehistorisch, in vergetelheid geraakt of allebei, buitenissig, buitenaards weer vertrokken en verdwenen met het noorder sterrenlicht - dat van een ongeïdentificeerd flying object…

Des nachts rust onvolmaaktheid in de dingen silhouetten, schaduwen en schimmen contouren vaag herkenbaar aan de kern die neigen naar een einder, ongericht voorbij aan horizon en helder licht Maar overdag, in een kairosmoment blindelings langs holle oude bomen speurend in het nu van niets naar iets scheert inzicht rakelings voor 't geestesoog…

Ooit was er een planeet, grootmoeder Aarde lichtblauw gerand, gezien vanaf de Maan wie nu ver reikt ziet haar bolvormig staan aan 't firmament, als ster onder de sterren het was moeder natuur die Gaia baarde in oerkrachtenergie haast evenaarde Zie hoe zij zich opnieuw regenereert haar mysterieuze groene regenwouden haar onherbergzaam hoge…

Ik ben een warrior, dressed voor success en geworteld in spirit; Balance tussen body en soul is mijn state of mind; Mijn skills: singleminded focus en de juiste drive; Mindfull zet ik mijn targets en pick ik mijn battles; Ik struggle, en conquer mijn demons, one by one; Step by step overcome ik mijn shadow en groei ik naar…

Wazige maanstraal, fluistert in mijn stille slaap, een onbekend pad. Schimmen dragen geheimen, tussen sterren valt de tijd.…

Ik hoor zelfs de stilte in de ademtocht de wind die de blaren in indian summer crying sweet mary laat ruisen aan de voet van de Fuji witte wieven onhoorbaar doorschijnend kaleidoscopische geisha's die thee uit Basho's kommen drinken marionetten in een even levend als geruisloos geluidloos pantomime…