zij waren ieder apart naar het graf gekomen om zijn gezicht en lichaam te verschonen met witte doeken de tombe en rotsruimte van de hof van Eeden voelde al zijn aanwezigheid in zijn geschonden huid de vrouwen wisten dat hij er tijdelijk zou zijn de heroiek van lijden en dood en de voorspelling van het feest der verrijzenis…

Begraven zijn ze al mijn metgezellen mijn vedervrienden van het vroege uur beleefden met mij menig avontuur en ik met hen, ze zijn haast niet te tellen Geen wist welk leven elk van mijn kompanen geleid heeft in de strijd om mijn bestaan maar van hun schepper kon ieder op aan Apollo's zonen, Muze's onderdanen Zijn zij ontheven van…

Gedenk te sterven, nee niet gij, dagenplukkers van ontluikende geluiden der nieuwe tijd vaag weg uw herinneringen in de schaduw van posttraumatisch wegterend hellevegenvuur doch aan u, dovemansoren der rechtvaardigen kruisvaarders schuttersputgravers dodenmarslopers aan de keerzijde van het ondermaanse alwaar zarathustra het…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

Met zijn gedoofde toorts achter groene muren van gouden cypressen daalt Daedalus' zoon Icarus in een eenmalige niet voor herhaling vatbare teugelloze vlucht aardewaarts als helios' stand-in vol elan en hete daad hominidae verterend neanderthalers sparend in een door jeugdige overmoed tot mislukken gedoemd faliekant uit de…

Aan boord van Fragile op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet ontwaart het eye in the sky een wit konijn, moederziel alleen en van zijn god verlaten die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet in het zwarte gat in de rok van het almaar slinkende terugplooiende heelal het multicolor…

Licht, lichtheid noch ledigheid, geen geluid. Niets...niets dan volkomen ledige, volledige, alles absorberende alles doordringende penetrante impermeabele nonkleurige betekenisloze in zichzelf besloten coherente uv-loze nietsheid: leegte. Bewegingloze uitgebreidheid.. Geen licht of andersoortige uv-stralen in de stratosfeer,…

De maan is vol zon en sterren staan in de juiste stand het is de derde maand. De dag is goed vertellen de lichte tonen van de gamelan versterkt door de zware slagen van de trommels. Op weg naar de doodstempel wordt in de rijstvelden de dode teder rondgedraaid in de toren heen en weer gewiegd.…

Ik hoorde de fluit van Pan en mijn bloed ging sneller stromen, mijn huid begon te tintelen, en ik kreeg vreemde, duistere dromen, een intens verlangen naar een Gehoornde God die mij de zijne maken zou, zijn wilde dans mijn levenslot; Ik opende mijn armen, mijn hart, ik opende mijn hele wezen, wie zich vol overgave aan Hem geeft hoeft liefde…

Was het enkel omwille van het ware goede en schone dat de god der goden de ziel schiep uit een deel van zijn zelf was het goede ware schoon als het ware goede, was het schone waar en het ware goed ware het goed dat het schone niet minder waar was dan goed schoon het goede waar is en meer schoon dan goed dan nog is het waar…

Overdag zal de zon u niet steken en de maan evenmin in de nacht mij was dit niet eerder bekend Zo staat het in Psalm 121 ik hoorde het bij Monteverdi Laetatus sum: ik ben verheugd Licht reflecteert in het water van bergstromen vloeiend en snel wat ergens als gletsjer begon wordt een Mondscheinsonate en later een langzame brede rivier…

Rivieren worden wilde waters Een weiland wordt een woeste woestijn Dode dieren, een enkel nog even dolend Dat denkt, dat het niet lang meer zal zijn Maar het blijft bestaan, het beest Maar mens, arme van geest Jij, bent er nooit geweest…

Er was eens een kleine prins tweeduizendeneen generaties geleden van een verre hemzelf onbekende bintang nedergedaald uit extraterrestia als mystery guest tussen drie grote heldere sterren Hij zag en hij leek op zijn moeder en keek verbaasd om zich heen naar het plebs en het gajes het kwijnend canaille in doeken temidden…

Dolende ziel der onzichtbaren zonderlinge anonieme avonturier in pseudoniemen gehulde emmausganger laatste avondmaalgast primaire verspreider van het woord in den vreemde efeze rome corinthe jawehganger in nero's tijden quo vadis paulinianus hoe uitzonderlijk uw moed petrusciaanse nero in rome ecclesia in catacomben codex…

In de reflectie van het schemerdonker verscheen er niets - alleen zijn geestesoog dat schouwde in het donker van de schemer hij keek en zag toen zijn weerspiegeling als ware die niet van dezelfde man maar van een ander - er doemde een glimp van een triomf na een intieme roes tiramisu was het die hem bezat omhooggestuwd tot eros…

En weer valt de nachtvlinder in diepe slaap  de maan was nog nieuw en aardedonker zij hoorde en zag nergens sterrengeflonker en viel in de armen van morpheus de aap O pardon, ik beledig toch niet die enclave  van klassiek latijn en archaïsch grieks die morpheus was mythisch, iets puur olympieks geen aap maar een god uit een helleense…

Ze noemen het iets gewoon iets dat ontwijkt ze kijken dan wel maar het doemt nergens op en zeggen het doet zich haast zelden voor er dringt als je luistert nooit een geluid door men noemt het subtiel als men ernaar grijpt maar nooit krijgt men het echt te pakken Drie klachten die neerkomen op één bezwaar: als het opkomt verschijnt…

"In welke houding voel jij je senang?" vroeg zij me, mijn levenskunstenlerares van haar krijg ik al bijna zeven jaar les in 't perfectioneren van de muzegang "Het leven als kunstwerk? Mijn hemel, poëet daar vraag je me wat dat zoek ik nog uit Homerus en Sappho en Orfeus z'n luit in netgedicht, snelsonnet of hartenkreet?…

Het centrale zenuwstelsel van de dichteres wordt doorgaans 's ochtends op gezette tijden na de wekker of radio op smartphone of bij volle maan de rode haan geactiveerd en non-verbaal naar buiten toe gekeerd reeds voor de bel van deur of school danwel de telefoon licht heel de onderhaarse binnenwereld in haar op haar brein loopt…

Verlangen doet begeren: de wereld proeven, ruiken, bezitten. Wat gaat genot toch gauw voorbij! Ontbreekt hier duidelijk een visie? Zijn we wel goed geïnformeerd? Schoonheid eist van jou en mij dat wij gevoelvol reageren. Verlangen blijkt een constante, voortdurend op zoek naar zekerheid. Die te bereiken, vergt vele gebeden bij waar we…