blanke wegpiraat in vliegende vaart geflitst staat er gekleurd op…

ik schrap fazanten van het asfalt en raap konijnen uit de berm ik pluk de aangereden egel van het graffiti scherm meeuwen neem ik mee of zwanen, die hang ik over mijn arm en eenden, soms nog stervend met de veertjes bloederig warm zo struin ik de wegen af de snelweg is een dode dieren zee de straat een open abattoir en zelfs mensen…

gister in de metro een drent ontmoet met batavus en alpino hij riep waar zit die knop ik liet hem binnen zijn expertise was het zadel hij toonde trots zijn buidel quick lock met GSM d'r in gezegd dat 't er puik bij hing pads waren beter om te spreiden dat concept drukt naar je instelt vooral in 't kruis raak je ontkneld al blijft…

Sledehondenslachters Spoorbielzenwachters Asbestdakenherstellers Kleinekinderenkwellers Aartsvadersachterneven Twaalfwekenloopseteven Eeneiigetweedekkerspiloten Buitenboordmotorenmalloten Corpulentevierdejaarsstudenten Glashardemisdaadfilmsrecesenten in de nachttrein van Leiden naar Alphen aan de Rijn...…

Op de auto stond met kleine letters Moerkapelle. Alsof de letters iets verraadden van bescheidenheid: 'Hij komt er wel vandaan, maar wil dat liever hier niet kwijt.' Een auto is verlegen met dat wat hij moet vertellen. Veel liever kwam hij uit een plaats bekend door daad of lied, want dan verwees de tekst op zijn bestaan op wereldfaam, beantwoordde…

Twee schepen in de nacht, ze weten van elkaars bestaan en varen zij aan zij. Zij raken elkaar bijna, maar zwijgen over God, de leegte van het zwijgen, de liefde en hun vracht. Twee kleine schepen in de donkerblauwe nacht.…

hoe verrassend het parcours gezeten in tramlijn zeven langs Weesper- en Frederiksplein de natte brug over de Amstel Sarphatistraat Weteringschans café Heuvel op de Spiegelgracht de zon op de Boerenwetering tot ik gewaar werd dit was de route naar het Leidseplein en potjandrie niet die naar het Roelof Hart niet dat ik al dat moois echt…

Hij zoekt ruim baan voor z'n benarde geest en peutert daarbij uitputtend in zijn neus wijl hij aandachtig hectometerpaaltjes leest voelt hij stilstaand zich meer beet genomen dan bevreesd voor al teveel razend verkeer en weet verveelt voor zich de bouwreus de hoogwerker die ook kilometers vreet en hem als gister weer rechts passeert…

wat is haarlem ontstellend ver weg als je gewoon nog op de dam staat moet je eerst naar de haarlemmerdijk waar verplichte voetgang zeer vertraagt met een bord schandelijk gemeentelijk fietsen mag pas op de haarlemmerstraat je mondt uit aan het haarlemmerplein na veel kruising volgt de haarlemmerweg mooi dus dat ik bekaf in sloterdijk…

niet elke dag schijnt de zon verwacht niets maar niet voor iedereen eerst dan staat gij open in een landauer spoedt zij zich wellicht naar je toe ongelikte beren op de weg je weet gewoon niet wat je tegenkomt koekhappers meel in de mond kippenstront vannacht was het een ijskonijn in de tunnel van piet hein na twee donkere silhouetten…

de poëzie van de straat is jou een gruwel mij ook. dus kies ik de graskant en trap kleine bloemen stuk af en toe passeert een auto die ik in mijn jongensjaren grif thuis had kunnen brengen op merk, jaartal en benzineverbruik vreemd dat-ie leeg is of beter? poëzie is toch maar kwetsbaar en de dood loert op de weg. --------------…

Gras groeit tussen de bielzen van de lijn en in het ballastbed vallen gaten. De terugloop in het vervoer per trein heeft ook hier zijn sporen achtergelaten. Dichtgespijkerd staat het dorpse station krachteloos op passagiers te wachten, maar geen mens betreedt nog het perron; het vertreksein klinkt slechts in gedachten. Ooit werden…

weer de bocht gemist in het rechtdoor rijden iemand maakt een kruis de klok slaat twee er ontbreekt een hek op de begraafplaats graven mollen de graven vrij…

Het fietsen in de hofstad is een ramp. De mens die energiek wil pedaleren, belandt door kuil of gat in lager sferen, creperend in een wolk benzinedamp. ‘Het leven is een zaak van balanceren’, bedenk ik als ik nog wat auto’s schamp, ‘een fietstocht is een lijdensweg vol kramp, de reiziger moet bidden en ontberen’. Het trappen is geen feestelijke…

Met kracht in de benen rijd ik de IJsbreker voorbij pas op voor passerende obers kijk niet naar het huis van Bo trap dapper door, met kracht in mijn benen - metro of niet? vanavond trap ik door - hier nam ik zijn hand - langs Duivendrecht en Diemen een kampvuur op gras scholieren hangen op ritme uit een kofferbak als de maan een…

(weer 100 op de Utrechtse Baan) minister Peijs bestreed de files krachtig (een echte dame wil een goed milieu) voor snelheidsduivels wel een beetje sneu zo’n dure wagen ... en dan mag je tachtig wat bleek ... hoe triest, wat jammer en mon Dieu de files namen toe, wis en waarachtig dat werd de arme staatsvrouw toch te machtig en daarom is…

Het ergste dat een mens kan overkomen, is nèt de metro missen na het hatelijke DINGDONG schuiven deuren toe, toch zijn er mensen die tussen beide komen - met alle macht houden jongens ze open een mollige dame mazzelt naar binnen een tengere jongen werpt zich iets te laat in de strijd en valt op zijn achterhoofd het perron gilt ervan…

Licht schokkend glijdt de intercity over zijn vastgelegde lijn Door vale ruiten vol met smoezeligheid grauwt grijze mist over de donkere stad Geroezemoes van geluid klinkt op Ik zit weer in de trein Gesprekken ongeremd door de passagiers verspreid worden plots afgebroken als hij daar binnenglijdt waar nooit een trein zou moeten stoppen…

Hij houdt niet zo van autorijden, vergelijkt het met voortdurend voor de eerste keer naar schoolgaan. Hij vertelt dit tegen het meisje, dat ook liever met de trein. Ze kan dan zo lekker existeren. Ze slaat de bladzijde om, ziet de volgende pagina van het leven. Haar ogen zoeken de laatste regels. Hij is het met haar eens en noemt autorijden…

.orde in top tip rit de van eind het aan gedicht het bleek werkelijkheid in maar, chaos leek Alles. huis naar weg op vrachtauto lege een: resultaat Het. uitlaadt één voor één weer vers van het loop in de hij die, in interpuncties en woorden de hij laadt één voor Eén. gedicht zijn met werk te dichter de gaat zo, op maar het noem, pakjes, dozen…