wanneer de eerste appel valt zal ik je zien, achterstevoren met mijn vingers in mijn oren en in mijn tas een flesje malt we zullen praten in de regen over wat je had verzwegen en ongeveer halverwege zullen we zien of het bevalt is het ja? dan gaan we dansen heerlijk met de sterren sjansen naakt gehuld in bloemenkransen zwierend tot de…

wakker worden gaat traag ik laat vergeelde beelden die langzaam vervagen het spel der schimmen spelen gevangen in mijn grond als een boom die met eindeloze pogingen de hemel probeert te raken het is de storm die wakker maakt en takken trillend laat breken…

Waar kan zij komen? Achter schaduw een goed heenkomen zoeken misschien in kerker of door tijd gevonden nacht die zich met graagte openbaart en zich heerser noemt met donker zwaard. De pen die immer door de dagen krast weet van scherpte en gemak. Zo legt hij ongemerkt het uitzicht bloot, maakt het beeldend af. Maar zij, is vuriger dan degen…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

Zeewind slaat het witte water op een zonbeschonken strand. Razend rollend vol geklater schrijft het woorden in het zand. Eilandbergen in het blauw dragen groenig grijze kleuren. Op een surfplank staat een vrouw stralend in de zilte geuren. Liggend op de korrelstrook langs het windbeschreven water denk ik aan een duik en later Voel ik…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

op de kust waar vinnen bewegen tot bezinning ligt het zand dat zich fijnzinnig laat beroeren zo cirkelt het meeuwengarnizoen de werkelijke betekenis op leven opgetogen ebt de vloed zich als een lange adem naar mijn ontwaken…

we streden tegen de waarschijnlijkheden en gaven kansen weer met een getal dobbelden, dronken, keken in kristal de glazen klonken op voltooid verleden omzichtig meden we onzekerheden maar duistere voorspelbaarheid kent tal van waarden tussen nul en één, het Al had telkens elke theorie bestreden want bij de dingen die we één keer deden bleek…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens, identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar Nederland…

in wezen ben ik een vogel en scheer ik over het schoolplein hoog in de vlaggenmast kunnen ze mij niet raken ik kijk toe op hun gedoe later krijg ik wielen en rijd als een Flintstone overal tussendoor met vuile voeten who cares? en heel, heel af en toe kruip ik in mijn holletje als een paracetamolletje, sterf een beetje, sterf…

ik was bij je in het luiden van de klok we brandden samen fakkels de vogels floten nog volop zag je haren in de wind voelde kou van nooit vergeten wist in je de warmte van het kind dat dit nooit heeft geweten toch samen dit beleven het teruggaan in de tijd met hen die voor de vrijheid kozen in het aangaan van de strijd in drie minuten…

ik heb ze gezien schoenen en wat laarzen de voeten miste ik ze zijn toch ooit gedragen zocht sporen in barakken en kampen voelde de kilte ondanks talloze lampen las op de muren de wanhoop van toen ze doodden hun uren met bloemen in prikkeldraadgroen vloeren zijn versleten en deuren kraken hun het eindeloos vergeten als de wind ze…

Het avondrood lost op Tot een effen gewelf Het zwart weer breed uitgesmeerd Op het palet van de tijd Jouw stem brak op de dijk kaatsend over mos Dook met een plons Plots verzwolgen Slenterend langs de haven Vond je niets meer in de buidel Jouw paspoort verloren De lidkaart van de salsabar De foto van een ver lief Wind had jouw sjaal…

Je bent nooit te oud om de zomer te plukken of met de woorden te spreken van geroezemoes: de tuin vol hoofden de bloesem de appel de vlinders en de dansers in het gras van vandaag. We wiebelen van oud naar jong en genieten; de zon op volle kracht en de tenen in de lucht.…

Die morgen was de lucht beschreven het was een ROXY-hemel maar zonder R en O en Y het uitspansel in koningsblauw ik fietste door de 3 Oktoberstraat denkend aan de watergeuzen voelde ik een vrijheid die mij deed verlangen naar wittebrood en haring Het was februari en de zon stond laag…

Vrijheid delen is de kunst samen onder één paraplu schuilend tegen de regen ik jouw jas, jij mijn trui gewapend tegen de kou Vrijheid delen is de kunst elkaar duldend in voorspoed elkaar gevend bij tegenslag jij jouw ding, ik het mijne samen verder zonder angst Vrijheid delen is de kunst ruimte te laten aan iedereen die net als jij fijn…

Een nevel vlucht uit sloot uit beek en plas zoekt op de wind zijn weg en richt zich op het licht nog weet de nevel zich omringd door slierten in de lucht die hem belagen op zijn tocht nog vluchtig dampt hij vocht die massa wordt zijn dood hij stijgt niet mee maar zakt beland in plas en beek en deels ook in de sloot maar zonlicht prikkelt…

Enkels in slingerplanten verward, door doorns geschraapte armen aan een brekend lijf Het steile pad te smal, stort uitgeplozen wortelwanden de afgrond in Diepte wenkt omhoog steelt tijdloos adem langzaam laat ze los en sterft de leegte in…

Eenzaam zijn de woorden die het verste reiken ze komen uit een onderbekende voorraad van bovenhoofdse begrippen die zwellen als de vrijheid stroomt die woorden zijn versierd eerlijker dan groepse praat waar ze palen stellen aan stroming en open deuren rijker dan plastische prentboeken met vetzucht bedreigde grenzenloosheid als de kracht…

De handen in mijn schoot draai ik onhandig weliswaar met duimen voorheen stak ik ze uit de mouwen maar ben met werken klaar steek af en toe een hand toe laat niemand in de steek die met de handen in het haar handen tekort komt dat kan best voor een keer maar houd daar graag de hand aan doen is goed dan heb ik iets om handen…