Als baby stond zij vlug op eigen benen. Later gingen haar gedachten op de loop. Gaandeweg sloegen zij steeds meer op hol, voor zichzelf op de vlucht. Het liep uit de hand. Zij had zichzelf niet meer in de hand. Aan voeten kreeg zij nooit meer land. Zweven was er ook niet meer bij. Alleen slingeren tussen zij en zij.…

Waar... liggen m'n wortels? in den Haag? dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

Koffie vertraagt de tijd. Thuis of langs de weg. In een grand café, of in een koffiehuis. Aandachtig koffie drinken troost. Vraag niet hoe, vraag niet waarom, want goddelijke koffie begrijpt, wat wij mensen niet begrijpen kunnen. Koffie ontspant ons lichaam. Genieten van koffie voelt als een oase. Genieten van koffie voelt als rust, binnen…

Bomen zijn bomen , straatstenen klinkers of kinderkopjes, ze vormen beloopbare wandelpaden en wegen. Tijd gaat je niet elke dag verwarmen of in de koude kleren zitten is het niet, 't komt betrekkelijk zo het is meer voor. Een enkele dag is ik wil nu geen bezoek. Ik wil niks weten van kwalen laat staan de bestormende dood en doodse stilte…

De dag van de huilende mensen bange blikken en wat is er in vredesnaam aan de hand vertelt je ooit : hier ben ik, ik arriveerde met kousenvoeten in het holst van de nacht. De dag als een weg vol craquelé, als roze wangen vol van hetzelfde echt een van; jij kende voor nu nog erg weinig tegenslagen, krijgt elke voordeur zijn deel. Plots…

Als banden geplakt zijn, de wedstrijd gewonnen of gedaan de ballonnen gehangen, de machines gemaakt, als het stuk geschreven, het eind gelopen en gewacht dan, ja laten we dan iets doen aan die vermoeide handen die benen, de spieren vooral, aan die geest die zoekt en verbeteren wil ja laten we daar iets aan doen en warmte opzoeken bij elkaar…

Een glimlach is het mooiste wat ik ook vandaag naast je inborst als erfenis draag. De koffie loopt, straks is het warm, het ontbijt wenkt vanaf het aanrecht veel meer zal het vandaag niet worden. Boven is het echt feest vandaag, als ik al denkend de lucht even in snel wolken open trek om de zon door te laten. Niets kan mij ook vandaag…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Je kunt wel van alles willen en weten, maar het is niets wanneer je wakker bleef Ja zon, ja eten, wat anders maar geluiden verdraag ik niet laat staan dat ik energie heb voor liefde of een prestatie die de dag tot leven brengt de dode dag van te moe zijn voor mezelf en de wereld De tijd…

Als heuse, serieuze concurrent van 't mensenras, zo hogelijk geprezen, ontstaan uit veler denkexperiment op zoek naar het verklarend element der kosmos - harmonie van schijn en wezen, ben ik, kunstmatig evolutiewezen, als een deus ex machina verrezen - niet simpel maar complex intelligent. Als completerend pleegzorginstrument doe '…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

De zon in z'n element speelt in en op het stromend water z'n koninkrijk.... 'Nu' wordt niet later het uurwerk in de klokkentoren staat zelfs stil Alleen de rivier houdt z'n monoloog deze zondagmorgen geen sterveling op de dijk.…

natuurlijk is leven niet volmaakt maar niemand had dat beloofd niet elke dag vuurwerkpijlen die de hemel bereiken waarom stilstaan bij ‘t niet gehaalde kijk naar wat er wél lukt wat voedt jou, kan je zelf geven is daar evenwicht? leg de lat wat minder hoog voor innerlijke vrede .…

Hij vliegt onhandig heen en weer draagt 's nachts zijn jas al drie keer bij de buitendeur. Hij weet niet waar naar toe. Wil gewoon een luchtje scheppen. Ik vind het eng en sluit de deur en neem z'n jas maar aan. "Bedankt Mw. Maar ik wil graag naar buiten." "Straks komt de zuster van de dag", vermeld ik vastberaden. "Die laat…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om door…

Latent tot de lente Verschuilen zich wezens Als entiteiten zonder id- Verbreken niet langer Te dimmen hun ketens Ongrijpbare zwevende geesten Ontsnapt uit de fles Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op…

(voor Maxi Pretorius) Via Facebook volg ik jouw herstel na longkanker. Op de intieme foto's zag ik hoezeer je leed en hoe de pijn tot in jouw diepste wortels ontbrandde. Ik zie het Liefdeslicht in jouw ogen. Na een zware longtransportatie zit je nu in een rolstoel en word je door een lieve zuster rondgereden, terwijl jouw trouwe man altijd en overal…

Als het zoekende hart tracht de kracht van de last te beogen, in het lijden van het leed, in het licht van het vermogen, als het gaan het rood betreedt, dan openen gesloten deuren ogen.…

de nacht is zwart de dageraad breekt aan zodra de rode zon is opgegaan schijnt door het venster ik warm mij aan het licht breek de toekomst open in een lente gedicht om te geven te ontvangen te leven…