Waar het om ging dat wordt nu genegeerd Een Gazakind dat om zijn moeder huilde Die onder puin het levenslicht verruilde Er werd een column uit een blad geweerd Persbreidel wint, hoe blind zij die niet zagen Dat juist verbeeldingskracht NIET aan wil jagen…

nog heb ik niet de puzzel van je ziel gelegd verblind als ik ben door de schittering en kleur van ook jouw kleinste stukje hemel in majestueuze lijnen kan ik vrij snel de immense schoonheid en grootsheid van jouw relatie met het universum in forse oplichtende streken penselen want daar waar het firmament in sterren jouw…

de streek van hand langs jurk en broek belijnt de vrijheid van de vrouw in het formele uitgaan en ook als groet persoonlijk wordt zo voor iedereen het innerlijk en uiterlijk tot op de centimeter uitgetekend in morele en leef kwaliteit nauwkeurig strak past de scheiding in het lange haar waarbij door het knotje de speelruimte…

zij zongen hun lied van frisheid en kou de grote met slangen behangen machines trouw aan de decibellen productie ronkten zij stilte tot destructie de wettelijk norm was slechts voor de vorm nog leek het eenstemmig in de metriek van het hart maar aarde wist nu al het gebaarde kind was te warm…

ik ben op zoek geweest naar de kleine triggers die de mimiek in jouw gezicht goed doet oplichten vaak kleine oorzaken met grote stemmings- gevolgen zelfs totale omslagen van humeur gaan hier zo de deur uit de gezichts- uitdrukkingen kennen de vele talen van ons verschijnen in de persoonlijke communicatie onbegrip is zo…

de bomen van het bos zijn gerangschikt op het toneel met even hoge parkbomen op het gespannen doek geschilderd met gedempte kleuren. het bos reikt met weinig diepte in de maar niet voltooide schemer waarin een kluwen honden achter twee herten heen en weer rent met een sierlijke gang te rank om echt te blaffen onderdeel van het niet beweegbaar…

ik had mijn handen tot vuisten gebald maar vergat het glas waar ik mee werkte pas toen splinters mijn vingers rood kleurden waarschuwden helscherpe pijnen mij ongenadig de rode waas in mijn hoofd trok op en weer bij zinnen depte ik het bloed van sneden in mijn huid het kunstwerk was verdwenen in het rood van geleden pijn…

vaak wordt in zachte acceptatie de basis voor liefdevol omgaan met de medemens gelegd zonder te letten op het profiel dat door ouders wordt voorgeleefd gekend en geaccepteerd door familie en woonomgeving pas in de fine tuning van gevoel is kwaliteit doorslaggevend en zal de basis worden van opvoedingskwaliteit waarbij begeleiding…

Ik heb God gezien Door zijn Eigen ogen Naar beeld En gelijkenis Geschapen Daar zijn wij Nu beland Uit de circulaire Scheppingshand Ieder mens Is mijn medemens die mij mens maakt dat gelukzalige gevoel is er tot in de kleinste essentie alleen in communicatie ontbreken normen en alle vaardigheden zij zijn ondergesneeuwd…

ik zag ze nauwelijks staan gekleed in duister zwart met glimmende randverschijnselen voorbij gangbaar pad nog schreeuwden zij met hun hoog geluid want de puberstemmen kwamen er nog niet helemaal goed uit en schittering blonk alom meer dan geweld in het uiteen stuiven losten zij op in onzichtbaar bewegen toen de kit aanstalten…

voorzichtig kleurden randen hun macht aan gewone dingen subtiel dirigeerde hokjesgeest de mens naar binnen het happy gevoel ervaarden zij in geur en kleur toen zij de deur passeerden het warme wij gevoel van herkenning voelden zij in de persoonlijke benadering van gelijkgestemden die naast bevoogding ook hulp en begeleiding…

ik ga het loslaten dat wat vroeger naadloos aan elkaar haakte te Lang heb ik in wit het frame van een gedicht zien schemeren zinnen en wat letters heb ik genoeg om in de voor gestructureerde ruimte te zetten en wie het leest kan ik de eigen invulling niet beletten kleine lieve leuke gekleurde partikeltjes gaan het witte vlak…

ik zag de aarde scheuren hoorde wortels janken in ontbossingspijn voelde rotsen splijten die niet meer gebonden wilden zijn de verwoesting was gigantisch in zijn omvang universeel ik kon mijn tranen niet meer bedwingen de overweldiging kwam onverwachts en werd mij te veel alles viel weer terug tot elementen moleculen in overvloed…

ik heb poorten van wegen naar de stenen der wijzen geopend levenselixer ontdekt en de wachteres bij het orakel van delphi met woorden van charon bij de stix het zijn mijn eureka momenten waarin het gesproken woord algoritmisch wordt omgezet en ingedeeld in grammaticale frequenties van wereldtaals logica die ieder spreekt…

langzaam brokkelde de Muziek af toen ik Verder liep maar de tijd kleurde hoorbaar die herinnering in met een aparte audio set net als stilte zijn accenten kreeg in het donkeren van avondlicht en de zon schitteringen liet spetteren in ultieme doorzichtigheid zo werkte verbinding duurzaam aan het leven zij had ons energie…

door herinneringen te bewaren kan ik het lijnenspel uit het schilderbestand beter bewaren Iedere streek tekent zijn eigen contrast scheidt de vlakken en schaduwt zelfs wit en zwart In het feeërieke lichtspel van manet bepaalt gloed de sfeer waarin het tedere spel zich ongezien afspeelt omdat emoties de weg gewezen worden door…

we wisten dat ze zouden komen de dromen zonder woorden en vol angst schreeuwen janken zal niet helpen want de ellendebronnen zijn zij en hun fone er waren al lang klachten over kinderen die nooit communiceerden en alle tijd aan hun hartsvriend gaven nooit hebben zij die vaardigheden geleerd en beoefend hun woordenschat lag…

ik zag je handen en vingers bewegen in een bijna mystiek schoonvegen van je huid met een wattenschijfje en zoveel gevoel dat mijn kozen daar nog een goed voorbeeld aan kunnen nemen hoe jij met liefde en warmte konen en wangen raakt en daarna het zacht gevoelig rood de ruimte laat om zich daar na fantastisch gaaf te etaleren…

het is mijn tijd van ontwaken als ik kikkers hoor moet ik terug kwaken ik zoek ze op kijk ze aan wij oefenen samen op eigen naam hetzelfde heb ik met een hond die mij aankijkt alsof ik als stom ben vermomd knipoogt en blaft toe zeg je naam het is toegestaan al lang geleden toen ook wij beden vaak brabbel je tegen mij je diepste…

Ik zag dat de wereld draaide toen jouw lach de mensen paaide jij met je vitaal krullende kop deed er nog een uitdagend schepje bovenop toen jij de touwtjes stevig in handen had iedereen kende ondertussen jouw pittige rap geen meezinger maar een echte swinger soepel in de heupen en knieën op een beat die pas heel in de verte…