mag ik U een oneindige wandeling aanbieden langs de ontelbare kleuren waarmee wit licht is samengesteld op een pad waarvoor wij alle tijd van de wereld nemen om ons doel het begin en einde van de cirkel van dood en leven te bereiken gelukkig kunnen wij nooit verdwalen want wij zijn deel van deze wereld en willen onze verbinding…

als altijd vingen wij elkaar op aan de kleine kootjes hakend met licht verheven stem gaan praten en de stappen te nadrukkelijk ferm neergezet aan de gevaarlijke kant van de weg jij had de accenten van mijn woorden net even anders gelegd in herhaling dan komt er een kei op de weg die ons zeker de kop gaat kosten nog…

zacht rolde de bal zijn richting uit inlopen of gewoon blijven staan en met een schijnbeweging in de aandacht van de toeschouwer blijven en hen de kans en tijd geven om iets te doen dat redelijke gevolgen heeft voor het verdere spel hij zag hoe het publiek al ging verzitten toen hij in beweging kwam een aanloop nam en de…

Het begint met projecteren je ziet in God een nieuwe maagd een vriend die aan de ziel knaagt een welkom aan de wereld. Nu we vertrouwd zijn geworden geloof je weer in aardse dingen een non die een salade proeft een welkom aan de heuvels. Je weet het misschien al het zijn emoties diep in jezelf een eindeloos verlangen een welkom…

‘k Vroeg acht vriend en vriendinnen voor de film, had vrije kaartjes Ging alleen, want niemand wou of kon ‘k Kwam iets te laat, had me verslapen vond toch de weg in film. Over waarschuwing ging hij tweede oorlog, over baby, liefde guillotine, te erg Was blij er niemand opgezadeld mee Film leek te willen waarschuwen waar te schuwen…

je vriendinnen zaten met stralende ogen geanimeerd te babbelen over liefdesdingen wachtend op de vonkjes die maar niet wilden overspringen jij bloeide stilte met warme uitstraling in dit joyeuze gezelschap waarvan de groene bloei van de jeugd al even voorbij was en nu in volkleurige nabloei was van rijkere exemplaren voor…

de seconden gaan weer tikken rondom spijtige en blijde blikken introversie vlaagt en klaagt in prikkels over het afgelopen jaar toch glanzen er ook ogen die het afgelopen jaar goed hebben gewogen in belangrijke beslissingen en daar nu de rijpe vruchten van plukken nog zijn de mouwen opgestroopt is de wilskracht niet geknapt…

't Grootste probleem vormen Kolonisten Die hun land zien als door Hem gegeven Soms beslist niet weten hoe te leven Terwijl zij deze kunst eerder wisten Bevrijd Palestina, het is nu tijd Geen weerzin of wrok, slechts vrede Geen strijd…

het huis waar ik slaap vier muren en een dak mist warmte en basis een plek waar ik zijn mag ze denken aan portieken een blikje, een hond aan iemand op straat met zijn wereld op schoot mijn verhaal echter is onzichtbaar verborgen zweeft tussen kamers waar ik nooit lang blijf ik ben geen cliché geen teken aan de rand Ik ben een moeder…

nog steeds springt de blonde lok voor je ogen als je gezicht naar mij gebogen is dan twinkelen donkere ogen het spannend licht dat zich in vingers en handen bevindt zacht fluisteren we de woorden die horen bij onze pas geleerde liefdestaal in gebaar alleen het oefenen heeft ons te vaak beentje gelicht want wij dachten nog…

geruisloos daalde de immense stilte op de wereld neer decibel voor decibel verdween en nam de laatste echo mee naar het waarheen liet zich raden in eeuwig dalen ver weg van het wanhopig gegil en geschreeuw om communicatie armen klagen de hemel aan met beschuldigende vingers roepen zijn naam maar de atmosfeer palmt de geluiden…

waar anderen wandelen voor plezier en vertier zoeken dak- en thuislozen in de rust van de natuur draagbare dagen de stad te luid en te snel te benauwd ook vaak hun werk en huis verloren vindend zij dwalend schuil in de natuur psychisch gebroken verloren of vervreemd vertoeven zij onbegrepen in schaduw van het lover een winkelwagentje…

het zonlicht schuurde ongenadig langs een optisch bijna volmaakte huid zelfs het kleinste kratertje wierp zijn slagschaduw ver vooruit het was alsof de maan onder de diepploeg was gegaan en het oppervlak alleen uit kaarsrechte lijnen en scherpe kruisingen bestond daar waar erosie de kleuren licht had gehouden kon men het beste…

ondanks je standvastigheid was er in je houding iets breekbaars gekomen je lach was zachter geworden net als de vroeger voor zich zelf sprekende uitdrukking op je gezicht die maakte in contact een warme verbinding dat een surplus aan innemendheid gaf in een direct toegang tot je diepste geheimen die schatkamerden in je grote…

Vrede en vrijheid keer op keer raakmomenten samen voor elkaar Hoe onverwacht en plots ik getuige ben van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen. Verder voel ik me machteloos en niet in staat om invloed…

ik heb de beschavingen in beeld gehouwen gevoeld en gezien griekse romeinse en etruskische lijnen neuzen ogen en monden die in schoonheid hun hemel vonden en lichaamsdelen die het oog deden strelen zij waren trots op hun fysiek verschijnen maar wel in balans niet in de huidige te veel geproportioneerde uitdagende curves naast…

ik heb de beschavingen in beeld gehouwen gevoeld en gezien griekse romeinse en etruskische lijnen neuzen ogen en monden die in schoonheid hun hemel vonden en lichaamsdelen die het oog deden strelen zij waren trots op hun fysiek verschijnen maar wel in balans niet in de huidige te veel geproportioneerde uitdagende curves naast…

Door parlementen en presidenten Zijn we opzettelijk voorgelogen Over lijken gaan de regenten Die ons de oorlog hebben ingezogen Dit conflict vanwege eigenbelang Is een geopolitieke wedstrijd Om toegang tot grondstoffen ben ik bang Niet om democratie en vrijheid En terwijl ik me hierdoor onmachtig voel Slaan de clusterbommen venijnig toe…

regen slaat al dagen tegen ramen en deuren vlaggen vlaggen enthousiast met sprekende teksten beukende wind hoge golven het heerlijke avondje was met ouderwets geraas…

het donkerde meer dan me lief was in de klamme kou met flarden mist tussen de bomen ze raakten mij met lange vingers van de grond kroop het vocht lanzaam op en vergezelde mij zo ook de anderen die mij al eerder hadden verlaten maar die altijd rond deze dagen hier waren om even aandacht te vragen ookal waren zij ons al jaren voorgegaan…