2.141 resultaten.
Nieuw leven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 278 Haar droge hand
slap en ruw,
verrimpeld als het ribbelkarton
dat ik eens kreeg in een knutselpakket,
klemt zich vast aan de houten leuning langs de muur.
Haar kleine mond
week en uitgezakt,
lippen die ze vroeger stijf opeen perste
als ze het nergens mee eens was
hangen nu willoos geopend.
Haar dagen gevuld
met rondjes rijden,
door…
Boeket voor een stervende
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 340 elke bloem een gedachte
van vriendschap en verbinding
om jou op te beuren
nu elke dag zo zwaar is
je lijf je in de steek laat
denken wij aan jou
we weten van jouw moed
nu je dit pad moet gaan
tot je levenseinde
elke bloem een gedachte
van vriendschap en verbinding
om jou op te beuren…
Afscheid van een vloer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 429 op deze vloer heb ik gelopen
gedanst gezeten en gestaan
ook heb ik er op rondgekropen
toen mijn man in woede was gegaan
ik heb er mijn kinderen op gedragen
gelachen gescholden en gehuild
hem geboend in lengte van dagen
wanneer hij bestoft was en bevuild
je ziet de slijtage en de afdrukken
een diepe kras van vallend glas
de putten van wat…
ode aan een gestorven dichter
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 323 poëzie laat zich niet sterven
als de reis ten einde is
schrijft in alle talen
waar de dood te stil is
om het te verbieden
poëzie houdt niet op
als het keerpunt eenzijdig
het lichaam neemt, want de geest
van een dichter is de jeugd
die altijd blijft
poëzie is de adem van de
schrijvershand, het typt het zwart
van inkt met gele stippen…
Stringent
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 251 elke dag
loopt ze dezelfde weg
naar daar waar haar
voorland is
waar zij
haar geliefden achter
heeft moeten
laten
stringent houdt zij
vast aan haar rituelen
meer dan ooit
om niet te vallen
in dat diepe gat…
tweezaamheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 301 in de vooruitgeworpen
schaduw van het afscheid
zien we de grillige sporen
die het leven trok
het ondoordringbaar wit
op de egale muur
de breuken in de spiegel
tegenover het bed
op de flonkerende
gordijnen van groen
de roerloze pauwenogen
van gestrande paradijsvogels
de verkreukelde lijven die
in tweezaamheid reizen
onder de zachte…
Finale
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 182 Toen was daar jouw finale
verbijsterend mooi zoals
je ging en puntgeslepen scherp
jouw blik de laatste akte schetste
de wereld draaide door
terwijl een ogenblik van
o zo waardig zijn zich kleedde
zoals je was geweest
niet één keer keek de tijd nog om
maar snelde voort in het tumult
van veel te schelle stemmen
de dag kromp stilletjes ineen…
Hier of daar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 183 Als de doden harder huilen dan de weduwen,
was het hier dan zo goed?
of is het daar dan zo naar?
Als de doden harder huilen dan de weduwen,
fluister het me maar.…
ik weet niet meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 282 ik weet niet meer
waarom het poreuze
licht van de lente toen
zomaar binnenviel
op je gezicht dat witter
was dan het kussen
ik weet soms niet meer
hoe ik in de maat moet
lopen met de wereld
hoe ik de teugels vieren laat
het lentelicht valt zomaar binnen
jij mijn liefste nooit meer…
De volgers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 229 ik heb de schrijvers en hun schrijfsels
allang naast mij neergelegd
ze raken mij niet meer
ik ben er aan gewend
het zijn de schaduwen op straat
rond mijn bestaan
zij volgen al jaren mijn passen
de straten weten hun afdrukken
het papier kent hun gezichten
de winkels weten van hun komen
alle klokken staan gelijk
en mijn jas verbergt de…
nieuwe nachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 we raken verder
verder weg van
de wereld
een krimpende stok
meet de dagen
in stoffig zonlicht
met dunne armen
zwaait de oude tijd
als ongeziene drenkeling
traag keren gehavende
hoofden zich naar
de geopende ramen
jonge avonden wachten
met reikhalzend ongeduld
op de nieuwe nachten…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 254 afscheid nemen, of toch maar niet
we zijn al zo’n tijd samen
hebben gelachen, gehuild, gesproken
maar ook gezwegen, vooral gezwegen
over dingen die er echt toe deden
gehuild, zachtjes gehuild om de angst
die uiteindelijk toch waarheid worden zou
wie had dat ooit kunnen bedenken
dat het zou opgaan in een oorverdovende stilte
nog altijd koester…
Draaiorgel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 "Nu nog niet."
Printen puntjes.
Op letters
tussen open
plekken:
"Nu nog niet"
draait het lied
aan
hun leven;
"hoe lang nog?",
zingt de
ander
even
terug.
"Nu nog niet."
En waar hun
kinderen
zich vast
pinnen
aan hun
leven;
zingt hij terug:
"Nu nog niet;
misschien later,
als ik klaar ben
met
mijn pijn…
Stilte van de winter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 155 Als ik oud ben,
haal de klok
uit de kamer.
zet mij in de
stoel bij het raam,
om na het geluid
van de lente, het
leven van de
zomer, het sterven
van de herfst, te
wachten op de
stilte van de winter.…
ouderhuis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 240 nog eenmaal was ik in het huis terug
het oude huis waarin mijn ouders woonden
waarin zij mij hun binnenwereld toonden
met alles op zijn plaats, zijn eigen lucht
het was het huis waar zij hun vrede vonden
en wilden blijven tot hun laatste zucht
de akkers brachten hen voldoende vrucht
en veel meer bloemen dan zij plukken konden
ik was er kind…
Aan stukken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 155 ik snij een stuk
van mijn hart
daar waar jij
tot dusver vertoefde
dat stuk zal
langzaam afsterven
daar er geen ruimte
meer is voor jou
er zit nu een litteken
dat na verloop van tijd
zal helen op de
tonen van de wind…
Schaapachtig?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 182 Het was
wat je noemt:
een schaap
wel een met vijf poten
Hield me
- zonder dollen -
nachten
uit de slaap
Ze raakte
de tel kwijt
bij
'het schaapjes tellen'
Elke morgen
- bij een snel ontbijt -
was ik
in hevige tweestrijd:
Zal ik
ja dan nee
een brief...
ten afscheid?
Wie durft....
over zo'n schaap
een oordeel
vellen…
Het schijnt dat een ander schip
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 769 Het schijnt dat een ander schip
op een bepaald uur op zee voorbij zal varen.
Het is niet van staal en de vlaggen
zijn niet oranje gekleurd:
niemand weet van waar,
niemand weet het uur:
alles is toebereid,
er is geen salon zo fraai, alles is klaar
voor het voorbijgaand gebeuren.
Het schuim ligt klaar
als een fijn tapijt
geweven met sterren…
Lieve Mammie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 237 Zag ik je weer gisteren
Wat een klap zo door die val
in september nog zo helder
Hoor je muziek nu
Zie je dieren overal
Wat ben je snel veranderd
Van kordaat en zelfstandig
Naar afhankelijk van zorg
Kan je zomaar zijn vergleden
Is er op een dag geen morgen
Nog geniet je van het leven
Van een bloem en van de zon
Van de kaarten, lieve…
in gedachtenis, Wim Brands
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 339 toch doet het telkens zeer
als een dichter de nacht opzoekt
om de ochtend te mijden,
heb zijn ogen
niet zien lijden
hij had wel iets dat mij raakte
en heb vaak zijn rug zien buigen
ook diepte in zijn woorden gehoord
die zijn lippen teder maakten
was het een mokerslag van de duivel
op een wellicht niet verwacht moment;
de muur…