het uur is klein de nacht is stil klaarwakker mijn brein dat nog niet slapen wil…

er valt een diepe afwezigheid van licht naar donkere vlekken op een muur met vage contouren of is het een plafond -de zachtheid van een kus een derde persoon stelt zich aan je voor al jarenlang dezelfde of zijn het steeds weer anderen het is als de tijd van ervoor en erna van feitenloos relaas, van droom als venster in ‘n onbeteugelde…

Vooraleer de vroegste vogel zingt Vooraleer de hemel baldakijnt Het gulden diadeem der dageraad In 't rozevingerig palet verschijnt Van Eos die het oog der dag omlijnt De heldere diamant die rijzen gaat En vooraleer Aurora's gloed begint De nachtelijke duisternis verdwijnt Nog voor de haan zich driemaal horen laat Zijn in het primordale…

Ik constateer: men schrijft meer dan men leest Men deelt het navelstaren met collega's Als waren 't zijn, c.q. haar, alter eega's Men raakt schrijvenderwijs steeds meer verweesd Somtijds een metafoortje hier en daar Een vergelijking in je lexicon Ik wou dat ik het minder cryptisch kon Mijn hersenpan is onberekenbaar Gegroet, o wees,…

Om naakt te zijn keer ik terug naar het gras naar de grond om alleen te zijn met de aarde Hier sta ik dan slechts in water en lucht in de ijskoude wind in de hitte van de zon in een zandstorm en in de striemende regen Waar vind ik een mens? Ik lach om de machtigen der aarde Ze blokkeren het zonlicht Ze maken slechtst schaduw…

een dag met vele vrijbrieven, het midden gesteund op vier pilaren; het weekend daargelaten - iets van door midden zagen ter twaalde ure maar wie is die man met die grote zaag die ingeluid wordt door het gehamer op die immense grote bel die hoog boven het kerkgestoelte hangt vluchtende roeken en mussen die hun heenkomen zoeken in de nissen…

Een reactie op K. Bladzij's vers "Vooruitzien". Ja, ik wil het anders, heer Bladzij: Woorden die waarheid spreken... Zonder moties van wantrouwen en parlementaire enquêtes, Zonder onderzoekscommissies, Zonder overjarige, nietswaardige excuses, Niet één voor allen en allen voor één, Maar "At your service -;)", Recht door zee…

onafwendbaar rusteloos wachtend op het oneindige moedig zoekend naar woorden naar het ongerijmde van tegenstrijd bij aflopende tijd van toekomst tot verlaten van gedaante aangesproken op het verleden waar iedereen tegenwoordig was het water, de meerval, een brug de kat uit de boom, bewolking regen die eigenlijk wel meeviel en van…

Laten we nog eens door het water waden En samen in het diepe staan Waar langs geheime sleetse paden De kiezels naar de zee toe gaan Laten we in het wassend water lopen Niet langer door het paradijs bekoord Niet langer slaaf van lust of hopen Gerust en in de stroom gesmoord Kom, trekken nu Verdriet heeft ons alweer de woordenvloed…

Bevrijding is een bron waaruit geput kan worden steeds door nieuwe generaties. Bevrijding is een besef van voortdurende aandacht voor waarden die kostbaar zijn. Bevrijding wordt gevierd om actief stil te staan bij leven en onderdrukking tegen te gaan.…

naast mij bezijden de aangelijnde muis ligt wat scherp puntig hout inmiddels kort van stuk het draagt koolstof in zichzelf doorheen een ielige gang waaraan scheppen is toevertrouwd en verscheidenheid wacht op aandrang opdat ik allengs licht uit duisternis delf  zijnde een punt of iets van zielenheil (met enig geluk) en ik met duim en twee…

het was tijdens het Gouden Uur aan wolkenrand en verte brandend met geest en ziel van vuur en de tijd stond erbij net zo achteloos als dat toevallig paard in de wei hier werd nog een laatste woord gezegd ligt waarheid aan de zijkant van het midden is het hoofd te rusten gelegd hoeveel stemmen zijn er te gaan om stilte te breken voor…

ik ben een lepel in het rek hang maar wat en wacht tot ik roeren mag te bedenken (en dat is gek) dat men dag en nacht op mij rekenen kan, elke dag het is een hele eer -zonder op te scheppen hoor dat ik telkens weer kopjes krijg, daar leef ik voor…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

wandelend langs woorden is ontdekken van plekken of doorleefde oorden die ik probeer te wekken in kruiken van mijn gedachten door straten waarin men statig woont vaak met een rijk verleden waar herinneringen op huizen plakken naargelang gecultiveerde historie wordt beleden in die sfeer kijk ik rond teken ik dromen, opgeroepen door…

zilver na zilver vindt het pad hellen zeilen liggen vast op zonlicht van de dag vlak op vlak water lucht rusten op een klein gerucht een golf spoelt aan de kust vlag na vlag zeilen aan de mast bewegen stil naar de einder groot gestaag één volmaakt.…

Voorzichtig komen de sporen van het voorjaar door de donkere dagen heen Het is nog fris, maar de zon laat zich zien Mensen komen in beweging als krokussen uit de grond De ster brengt het leven weer op de been Even het warme stralen waar ik mij mee bedien De herinnering voelt herkenbaar gezond Het ontspant na al die nattigheid die even verdween…

diffuus word ik belicht deze morgen de zon wil mij verrijken vraagt mij naar buiten te kijken stof en vette vingers hinderen het zicht het is goed zo! om alles zuiver te zien kan men beter naar binnen zijn gericht…

door het kanaal vaart een naamloos schip het draagt een vreemde vlag in de nevel is de schim van de schipper zwart waar de schroef maalt wordt het weerloze water wit het zoete gebrom verdwijnt in de stilte er is niets meer te zien er kwam een naamloos schip voorbij onder een vreemde vlag en ik blijf achter het jaagpad leeg…

we zijn wie we altijd al waren oud geworden kinderen al zolang geen vijftien meer maar keer de vingers op één hand bewegend levend in herinnering bladdert het huis heel langzaam af binnen brandt het vuur verwarmt zoekend de gedachten woorden in vage trage bochten namen worden aarzelend genoemd geliefden die het brein verlaten maar de…