Dat ik dat mag allemaal die warmte, dat lijf, mijn lijf het water, eten alle functies liggen, slapen lopen, dansen dat ik uniek als elke bloem dat ik muziek kan horen mocht geboren baren kijken naar mijn willen me en de ander kan verstillen dat ik mag geven ja mag leven en nog zoveel meer dat ik daag'lijks leer…

Valentijn... Blind was ik niet voor je schoonheid Doof ook niet mag ik zeggen Op de tast vond ik je wollig.... Je haar je krullen bijna een jas Het kwam me goed van pas Op koude winterdagen.…

Zo'n zoon, die heeft gevonden met gemak de slaap te vatten: drie dingen te bedenken waarvoor hij dankbaar was die dag Hoe mijn lijf zich nu ontspant als dank mijn poriën bemant, ik licht word bijna als een veer telkens bij een nieuwe dank alweer Drie dingen zegt hij maar er is toch zoveel meer hij is er al één, ach... als kind in zijn…

Je staat alleen de heuvel je voetstuk Ik zie je... je heft je armen ten hemel Het groen gekeuvel ondergronds geluk Koud als steen de vroege morgen Wat? houdt de toekomst voor ons oog verborgen?…

met een hark zorgvuldig bij elkaar geveegd net zolang totdat waarheid niet meer zichtbaar oogt vliegen verdwaalde woorden onhoorbaar in het rond zij vleien zich neder op onontgonnen kleuren nooit zal iemand weten van de hoed noch van de rand tot de storm eens haar ware aard zal laten zien…

Och waarachtig bijna tachtig nog altijd prachtig want ik schrijf door de velden met mijn helden wilde paarden volop in galop grijze haren ogen die staren oude botten lekker ravotten met mijn kleinzoon een fijn persoon om mee te stoeien en inkt te knoeien blijf maar schrijven dan zal je blijven kon dat maar waar zijn maar het…

De straat... is nu van de muzikanten 'n schuiftrompet, een tuba 'n klarinettist zet de toon Jó..is er met zijn banjo zé weten er van wanten De straat... is vol van instrumenten, stemmen van allerhande klanken Ik wil hen -graag- met dit gedicht .....bedanken.…

Het is zo'n dag dat ik opnieuw zag... dat wat leek op een slang in mijn donkere kamer en ik in 't nauw het gewoon, ja gewoon een stuk touw bleek toen het licht binnenviel…

Wil je weten wie ik was met wie 'k mijn leven liep lees dan mijn gedichten. Wil ik zelf weten wie ik ben, naar wie of wat ik loop, dan ga ik terug naar wie of wat mij schiep, mijn pad verlichtte, me blijdschap gaf, me steeds voorzag van hoop.…

De vanzelfsprekendheid, hoe je meeging, hoewel nieuw voor elkaar jij voor mij als een anker, een treinvakantie, alsof jong. En dan na aankomst in de bergen en regen naar het einde lopend van een kaal dal terug langs een helling op een schapenspoor. De passen en angst die je overstak, op keien die groen-blauw blonken, beekjes, niemandsland…

een geschenk is het de waardering gegeven of gekregen zomaar van of voor jou kosten doet het niets dan een beetje moeite terwijl onschatbaar toch de waarde is een compliment een cadeautje is het een diepe buiging als geschenk verpakt gratis en welgemeend vraagt het een ding aandacht van jou en mij in en voor elkaar…

Uit één blind oog, vloeit een traan. Van verdriet. Uit één ziend oog, valt een traan. Van geluk. Uit blijdschap, omdat één oog nog kijken kan. Omdat één oog méér kan zien, dan twee ogen kunnen.…

er is de zon haar warmte laat groeien en behagen ze laat je altijd stralen en wijst je de weg in donkere dagen er is ook de maan haar mystiek laat je zingen en dromen van toekomst en gelukkig leven ze is uniek in al haar vormen en bestaat al duizend eeuwen met de aarde onder ons voeten hebben we steeds een steuntje…

ik heb de meeste bloemen zien groeien ook onder een minder gunstig getij in slechte seizoenen vertraagde het leven konden zij amper vruchten en zaden geven de nazomer brak alle records de kleuren bestreken hemel als nooit te voor ik mocht vandaag jullie bloeien aanschouwen heb de geurige stemmen van vele harten gehoord dank…

Dansers in de stad verdwalen moedig dominerend in verlangen tekenen ze het landschap met hun geliefde lijven en soms onder de wolken vliegt er een vogel in de danszaal die niets weet en niets kan begrijpen dan dansen ze nog moediger hun ogen rijp door taal van lijden in bewegingen, nog onbeschreven brengen ze dromen naar oevers van…

Onze oude kater is uit de tijd, maar toch is hij gebleven, in mijn ziel en zaligheid. Wat ik van hem geleerd heb, kan niet meer verloren gaan. De buitenwereld krijgt minder vat, steeds minder vat op mijn bestaan. Hij leerde ons wat ontspanning is, temidden van de wanen van de dag. Hij leerde me wat aandachtig kijken is, naar de kleine…

Bedankt bloeiende bloesembomen voor de fleurige beeltenis aan het voorjaar gegeven bij de rivier die ik ook wil bedanken voor de krachtige waterstroom die meandert naar de zee van verlangen en vlinders die niet rusten voor culinaire buiken ik ben ze hartelijk dankbaar voor hun lustig gefladder de wijnboeren uit het Zuiden…

Bedankt voor je gedichten, Marcel, die je met ons deelde je had voor deze site een originele invalshoek het instrument der taal waar jij je liederen op speelde verbond je levenslust met diepgang; 'k hield van je gezoek Zoals je het mysterie van de mens op deze aarde te vinden in 'Arcanum', verzen over de Taro, in dichtvorm wist te schatten…

* je bent hier altijd welkom – wel, kom dan mijn ankerplaatsen voor ontmoeting en gesprek vind ik in stad en land reizend langs ’s heeren wegen zijn de uitspanningen talrijk die pleisterplaats bieden altijd welkom hoor maar je blijf er een cappuccino een twaalfuurtje wellicht de rode loper echter van persoonlijke gastvrijheid…

Ik pieker over de zin van het leven ik heb mijn levensadem verloren in het piekeren over de dood de tuin is mij lief met alle liederlijke planten lieftallige madeliefjes en honingdauw in de zomer waar de libellen van proeven mijn man is te jong gestorven en liet mij achter als weduwe maar ik voel me geen spin door mijn gerimpelde onderkin…