Hoe tijden voorbijkomen, elk op een bijzonder manier, eigen ritme en met unieke snelheid; geboren als een jonge lente ergens op deze wereld, mijn kleine neus en een zachte soepele huid compleet vergeten, armen die de warmte omhelzen. Weet je nog sproetjes, in de zomer opgeklaard Ondertussen komt de eerste zoen geheel onverwachts langs Onderweg…

Ik spreid mijn vleugels en vlieg wijde wereld in ultieme vrijheid Hoe uniek lichaam reist in hemelsblauw waar haar hals uitgestrekt hangende poten krachtige vleugels en zich met borst toeleggend lijnen en figuren tekenen om er even tussenuit te trekken, glijden en zweven boven een gevarieerd kleurrijke natuur. Hoe landelijke omgeving met…

We zwierven door een statig bos - fiere nazaten uit zeventienhonderd. De hond voorop, met dwarse stok. We hadden plezier. De vogels zongen. Het suizen der bomen maakte plaats voor de huiswaartskerende drommen: honger en haast, ronkend naast de koele lanen der oude warande. Ook wij raakten in een sprint. Filevorming benam ons de adem: we…

Wankelend op een uitstekende herfst waar ik hang te mijmeren en wegdromen over een verleden dat nooit weg was weggeweest; afgelopen zomer van ratelen, ritselen en zich groen wentelen in het blauw, mijn glanzende huid waarop alle koelte wordt gevangen. Dat in de aangrijpende schoonheid van het glooiende landschap stormen van een woedende wereld…

Een compilatie van titels van 23 netgedichten van de afgelopen week. Zoekt en gij zult vinden... _______________________________ SEPTEMBER SONG Ze heet Luna, Shika Sembei Hennegenderhert met Ankh-gewei Ze zei me, als we zouden kunnen Dan gaan we naar 't Meer van Genève Heen en terug in de tijd, nine eleven Woordloos samenzijn, contactmoment…

Mystieke morgen mist blijft nog even hangen aan de horizon Hoe lichtlijnen een nieuwe dag onderstrepen waarin zij 'n doorgetrokken bestaan leiden in het kleurenparadijs van opkomende zon waar oranjegeel, parelmoerblauw, rood en wit dansen Raam bedekt met een laagje aaneengeregen dauwdruppels van afgelopen nacht. Verdwaasd nog volgen mijn…

Vrouwen zorgen voor geluk en voor gezelligheid Ze kunnen ook veel lachen om de onbeholpenheid, het schuchterige, nuchterige van mannen Vrouwen zijn als bloemen Zij redden mannen door hen hun redders te noemen De sterke arm, schouder, hand, uitvinders van de apparaten, stofzuigers, wasmachines, leidingen Zonder mannen zouden ze niet zo kunnen…

Serene stilte als een heerlijk zacht laken dekt over mij heen Waarom hoor ik jouw voetsporen niet meer daar ze heel onverwacht en veel te vroeg van jou werden ontnomen Ik weet heel goed dat zij op elk moment van het leven klaarstonden om hun reis voort te zetten en ook nog eens voortdurend onderweg zijn met jou. Wanneer ene deur dicht ging…

Stil en uitgestrekt als een waaier aan kleuren schemering ontwaakt. Wanneer tijdens vooravond een zon naar beneden komt waarbij zij zich schuil houdt achter wuivende struikgewas Haar laatste warmtestralen beginnen zich te verdampen in het luchtledige terwijl het puur licht nog even zich van haar inspirerende en opvallende kant laat zien.…

Wat is het heerlijk om eens vroeg op te staan De laatste zandkorreltjes uit mijn ogen weggeveegd Afgelopen nacht ondergaat een ware metamorfose voor iets aankomend: Prille dageraad die al gloort ergens hier ver vandaan. In korte tijd biedt zij een breed scala aan kleuren alvorens de zon haar eerste stralen tevoorschijn tovert Het o zo prachtig…

Voelend met mijn hart de schoonheid van het leven steeds weer verbonden. Wanneer onverwachtheid straalt in de open hemel waar ik kennis maak met stukjes taal van aantrekkingskracht en creativiteit tot zowaar de zintuigen verblind worden door hun schoonheden Een voor een ongekende composities als een stille nadering voor mijn verloren liefde…

Enfin Martin domheid is inderdaad brutaal pathologisch mondig Miskend zelfgenoegzaam grotesk Het zet zijn wangzakken van misprijzen op als een brulkikker Het blaast zijn leegte op en denkt ondoorzien te imponeren als een keizer zonder kleren Domheid is gewend dat roepen effectiever is dan denken de aanval effectiever dan…

Als Gandi stond hij daar zomaar en zij als veel jonger dit keer met haar blonde haar Hij druk in de weer in korte lendendoek We konden kiezen nog uit kamers en zagen hen vanuit het kantelraam zitten in de zon aan de kolossale houten tafel saam Éénmaal ook bij hen, druppelden de mensen binnen veel man en enk'le vrouw 't Programma werd…

Een vlinder in rust de vleugels trillen nog steeds klaar om te vliegen. Hoe een mooie vlinder met frivool gefladder zich laat meestromen op de golven van een wind waarbij ze zweeft over het water, even met de poten deze heldere spiegel roert of vrolijk de verschillende luchtlagen kruist; ongecompliceerd zet ze haar vlucht voort. Een fraaie…

De herinnering als een mooie glinstering bewaard in tranen. Hoe plots een mooie vlinder is weggevlogen naar oneindige van hemel waar ze onderweg tijd vrijmaakt om nog even achterom te kijken en terug te blikken op haar geraffineerd leven waarin ze als een ambassadrice van de Liefde vast en zeker wegen heeft gekruist. Een bestaan van los…

Zoveel moois en meer gegoten in momenten leven laat zich zien. Hoe ik me laat meestromen op de golven van het leven waarin ik zonder belemmering en verplichting vaar in een voorwaartse richting zonder enig teken van achteruit te kijken maar steeds weer mijn dromen achterna ga en ontvang met open armen een nieuwe morgen. Op welke wijze mijn…

Geven en nemen steeds in leven en liefde een hart is alles. Een plaats waar geheimen en onthullingen veilig worden bewaard die bovendien nog eens wordt gevoed door het stromend bloed die zich een weg baant langs het netwerk van verkeersaders en doorgangsroutes, een kruispunt nabij. Hoe openlijk en werkelijk zij de golven van het leven…

Hemel bevangt mij haar mooi neemt mijn adem in mindful momentje. Hoe ik geheel en waanzinnig in vervoering raak door de veranderende kleuren en het geleidelijk donkerder worden van de lucht waar intense patronen en vormen van licht branden op mijn netvlies op hetzelfde moment laat verstrooiing diepe sporen na in het hart. Flora vouwt ieder…

Hartje winter ging de bel voor de deur stond Fred witte muts en verder blauw vroeg hij om een bed Blij met deze buitenkans greep ik Fred zijn lurven niets dat in mijn open haard zo lekker brandt als smurfen Epiloog: Het was mij echter liever en evenzo mijn partner dat brand uitbreekt in de baard van de heer Pierre Kartner…

Hoe ik mijn hart volg als een breekbaar-en-kwetsbaar wonder van bestaan. Hoe heerlijk genietend het is om elke morgen te ontwaken met fracties blauw, frisse wind en een helder licht aan de open hemel op hetzelfde moment hoor je de bewegingen van groene en volle bladeren wrijvend tegen elkaar in een constant fluwelen geruis. Op een dag als…