Herinner jij je nog de gelukkige stad, dat je een café binnen kon stappen. Gewoon, omdat je zin in een biertje had, dat men bij binnenkomst al ging tappen. Een goed café is een waar levenswerk, een organisme bijna van vlees en bloed, je lotsverbondenheid voel je heel sterk, als je weer op je eigen huis aan moet. Het gaat erom dat je fijn…

Een jaar van verdriet, overal Doden te betreuren want tijd doet geenszins pas op de plaats Gelijk aan alle vleermuizen >>> Het verdriet dat overheerst, overal Daar waar (jonge) levens zijn gestopt Wij kunnen niet meer dan afvragen: WAAROM? Antwoord ligt verscholen, gewoon In de normaliteit Persoonlijk ben 'k dol op 'De Chinees…

In één van covid zwangere seizoenen Surrealistisch stil, haast ongekend Ging men, qua huid gedepriveerd, ontkend Bij Vindicat niet kappen maar ontgroenen Bizar, pervers en shocking turbulent Vergeet dit covidjaar maar, corpsstudent!…

zeker, een nieuwe hoop openbaart zich telkens weer in het voorjaar, of bij toeval bij een andere keer zoals nu, rond de kerst, terwijl we zijn opgehokt in een stal bergen hebben we beklommen en nog klim ik de weg omhoog het valt als mens niet mee, onze tomeloze levenszucht, heilzaam te verstommen, opdat ik maar 'n ongrijpbare overmacht…

Opwinding bedekt de stad beperkt het verstand van de opgewonden meute met het oog gericht op de vriendelijk verlichte etalages dat gebied om te kijken Kijk daar; op rood fluweel ligt een schitterend juweel voor de helft van de prijs wordt het jouw deel de zorgen verdwijnen als men het sieraad in gedachten onder de vrolijk versierde boom…

de lucht rekt zich uit, voor de alsmaar stijgende zielenzee…

Corona gevaar. Geruisloos vult de eenzaamheid de stilte om mij heen, te midden van die eenzaamheid leef ik, oud mens, al maandenlang alleen. Eenzaamheid die mij beschermt, mijn oude lijf en dus zo kwetsbaar, ver van het giftig virus daarbuiten, het Covid 19 gevaar. Omringd door betonnen muren, zeer goed van geluid geïsoleerd, muren…

In de koperen deurknoppen kun je je spiegelen; brandschoon Het huis vol idealen; met de deur dicht Loom sluipt de kat rond de boom; op flanellen sokken Tijgerslank langs de dagen van onbehagen; talrijke dode vogels Wij wetende van hun zingen; gefluit in' t ochtendlicht Dauw schittert op hun veren De kosmos waar we doorheen moeten; de vreemde…

Al wat vreugde geeft en vuur is op aarde van korte duur kijk daar; het gebaar de armen van een dansend paar met het vriendelijk gelaat van het uitverkoren zaad kwetsbaar grijs en oud in de winter koud en guur rondom Zijn Heilige natuur 't zoete klagen van Corona dagen de onontkoombare dood een gouden traan valt uit 't hemelrood…

in hetzelfde schuitje zeggen wij zitten wij allemaal met elkaar al zijn er ook grote verschillen in de vele bootjes en jachten sommigen varen het comfort ontspannen op hun balkons een goedgevuld glas drinkend van luxe gemak stijlvol voorzien anderen varen een motorboot die host en klotst op de golven alsof er geen grote zorgen zijn…

extra large de aanwas van recent geïnfecteerden bij zuidelijke wind gedragen op een monstergolf ‘men wenschte vruchteloos een haven in te slaen eer 't staetschip deerlik strandde’ drenkelingen op de vloedlijn van voorbijheid liggen als kadavers klaar voor een feestmaal zalig verklaard door het schaaldierengilde met sterren beloond door…

We zetten onze kraag op tranen drinkend kruipen we in onze schulp voortgeduwd door de infectieuze storm 't dorre hout in een tapijt oktobergoud De avondklok schrikt ons op eenzaam en bang wandelend langs de lanen van vrede waar de oorlog niet wordt verklaard Maar we zullen de nachtmerrie doorstaan met de liefde van het…

voorbij deze tijd zal alles goed zijn voorbij de afstand angst en eenzaamheid voorbij en vrij bewust en gerust omhelzen en samen onbevreesd als we dat niet geloven is hoop en verliezen voor niets geweest we gaan voorbij de overwinning waarderen in het klein zo zal het voortaan zijn…

Heimwee naar de tijd toen we nog zorgeloos over straat flaneerden gezellig op terrasjes bivakkeerden gewoon bij opa en oma logeerden smakelijk in gezelschap dineerden juichend op de tribunes verkeerden a capella met het koor repeteerden onder veel belangstelling jubileerden zonder mondkapjes het ov prefereerden iedereen op een rondje trakteerden…

Alles hult zich in zwijgen Is sterker dan de strijd De pen die vonkensproeiend in het witte blad doet nijgen Het zoete teken van de tijd…

ze hongerde naar nieuws met een absurde betrokkenheid geeuwde en kon haar stress niet kwijt in de warmte van samengeknepen handen kortsloten vingers de spanning vloeiden ladingen af die slecht waren voor het hart daar waar beweging ooit als remedie de  nervositeit suste werd dat snel vervangen door rusten de uitsluiting komt…

de vijfde golf, die wordt het echte werk geloof me maar, ga sparen voor een zerk hoewel, laat die maar lekker waaien ook verbrand maar liever en ga op in rook geen mens kan straks nog bloemen voor je leggen of bij je steen een droevig woordje zeggen…

Klopt het dat de avondklok in 't land der Belgen niet bestaat? Des avonds hoort men niets men houdt zich schuil in 't rijk waar 't stof vergaat Men wacht en beidt de tussentijd en telt de uren tot de klok heit Middernacht Dan beiert luid met bronzen galm de klok die luidt O Mensch gib acht! --------------------…

In vreugde en smart in nood en klagen Zal 't Godvruchtig volk naar de Here vragen Plotseling overstelpt door de wereld met vragen Jezus Christus en zijn bruid Zijn heimelijke vijanden blijven zagen Over het Coronavirus in onze dagen Vallen aan op hun buit Een brandende pijl door glas en lood Gevecht van leven en dood In Zijn Huis daar voelt…

We trekken oude jassen uit, lange tijd leken die ongeschonden de nieuwste zijn nog niet uitgevonden. de toekomst heeft nog geen kleur, geen nieuw geluid om te wennen, daarom moeten we uit een dictionaire, de taal en toon te prikken mengsel van grafieken met stijgende pieken, de dalen vanuit een eigen interpretatie te vertalen…