ik zeg het poezenkind en gezwind trekt zij haar nagels terug maar toch, heel vlug tikt ze m'n neus in het voorbijgaan alsof ze zeggen wil ik had je kunnen krabben…

Een witte zwaan geleewiekt vleugellam zoekt altoos in de verte nog wiekslag van haar maatje dat in de mist verdween. Het nest reeds lang verlaten, temidden van bevroren water wacht na einderloze vrieskou toch nieuwe lente op. Ganzen gakkend rond het wak lokken menig broodkorst aan welke drijvend op zwart water zeer snel in open snavels…

Zwarte weduwe laureaat van "creatiefst visitekaartje"!…

nachtmerrie dág merrie een blond veulen 'merry' in de wei 'marry-me'…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

Gracieus en rustig zwom in de vijver Een schone o zo mooie zwarte zwaan Naar mij toe zwom zij met veel ijver Toen zij mij daar zo stilletjes zag staan Met haar slanke hals omhoog geheven Keek zij mij een ogenblik doordringend aan Onzer beide geesten leken voor heel even Vervlochten tot hetzelfde dierlijke bestaan Haar ogen leken door mijn…

Het bolle ponypaardje bokt voordat het schokkend verder sjokt over het grasomzoomde zand. Door zweep en leidsel aangespoord sjokt het stofopstuivend voort maar verlangt zo naar de kant waar dat malse groene gras, links en rechts op halve pas, wacht op slaag van kies en tand.…

Zie je hond als een spiegel waar je elke dag in kijkt hij vertelt je hoe het met je gaat en of je vrolijk in het leven staat Zie je hond als een vriend die jou volgt op je pad en verlies je even de moed dan troost hij je met zijn lieve snoet Zie je hond als een wonder dat bij je mag zijn voorbeeld van…

Zieke kangoeroe zijn gezondheidstoestand gaat met sprongen vooruit…

dierendag een hond jouw trouwe viervoeter altijd je allerbeste vriend vertroetelen…

Mijn ogen lichten smaragdgroen in het licht van de volle maan De zwarte haren veranderen in een donkerblauwe vacht Grazend met wit omlijnde Bambi ogen niets vermoedend van aanwezigheid Afzettend door ruisende bladeren jammerlijk geluid na een korte sprint Ik sla klauwen in haar zij en hals bijt de tanden diep in haar strot Wervels kraken…

De herten burlen. Hinden luisteren schichtig, ver weg in het bos.…

De aap kijkt goedig uit zijn ogen met een blik van wat is dit? Hij knikt en is vrolijk, ook een klein beetje te dik. Uit ‘t kasteel bevrijd waar de kasteelheer hem voor genoegen opgesloten had. De aap is in ons land, bevrijd vanuit zijn kooi en besmet met ’t virus wat je niet zomaar oplopen kunt. Kijkt goedig uit zijn ogen…

vrouwtjes ongehoord zoals die prikken nooit zoemen ze zwijgen ontiegelijk gemeen zoals dat geteisem boort ze zijn zo duivels klein dat ik uitvergroot pas echt waarneem hoe harig vol venijn die monsters me bedreigen waarachtig van kop tot teen maar op één ding ingesteld en dat is mijn bloed zuigen niks natuur dat is geweld…

kamperen is zo heerlijk ik hou van buitenleven maar een ding is een ramp zoem-zoemerdezoem-prrrik op een stoeltje in de zon een tafel vol met wespen waar prikken zij in: de jam? zoem-zoemerdezoem-prrrik 's nachts lig ik in mijn slaapzak geen oog doe ik nu dicht muggen komen voor mijn bloed zoem-zoemerdezoem-prrrik…

een dreigend zwaard verheven, stil de drager schijnt zijn schaduw in nijd gevangen strijdlust, zo scherp en kil bedruipt de plek als snerpend krijt zijn metgezel staat onbewogen die hem verbindt met vaste grond zonder angst, vol mededogen vriendelijk briesend, manen blond wie is hij, vraagt mijn loden brein dan heft hij hoog zijn zwaard…

Op heel veel plekken zie je liefde en spinnen je ziet het buiten je ziet het binnen Spinnen zijn geen insecten een spin is een achtpoot liefde is een gevoel met een vijand en die vijand, dat is de dood Spinnen zitten overal en liefde zit in de lucht je wordt er pas blij van als je er wat mee doet en niet als je ervoor vlucht Spinnen…

Achteloos naar buiten kijken, er is toch niets te beleven daar; zou het liefst naar buiten springen, in het zonnetje zitten, op de bank. Maar dikke regendruppel bubbelbellen, springen op vanuit het niets; weer een dagje binnenzitten, en dat vindt ze niets, verdomd. Poezewoes kijkt nu heel nijdig, het één moment zon, dan een onweersbui;…

de mug zoemt over mijn blote rug pest mij als ik tracht te slapen zal ik uit bed stappen, op jacht gaan om haar bloed op de witte muur uiteen te slaan dan wel mogelijkerwijs haar restanten op te rapen of trotseer ik haar macht en denk morgen heb ik wel een zalfje dat de ergerlijke jeuk verzacht verdomme…

Mijn straat loopt uit in weiden vol met koeien Achter de dijk meandert de rivier Hier kunnen zij het water wel vermijden Hoor ze loeien: "Wij zijn veilig hier!" De Witte Wieven van de Uiterwaarden zweven omlaag als wolkensluiers langs de grond Alsof de koeien los zijn van de aarde waden ze traag…