klant is koning vandaar de klaver rozen linde lavendelhoning vast door een vaste gast gezogen dat zal een bij uit de zwerm zijn deze zuigers zijn aanschouwelijk wees prudent en vertrouwelijk want om door bijen met honing geloond dient eerst belangstelling getoond. en wie hun rust verstoort wordt met angelen doorboord van dichtbij en toch…

Eigenlijk wisten wij dit wel; dit blaffen Van hem, het had geen zin, hij zou Vergeefs waken over huis en haard. Een blik zo trouw, maar wat voor een Trouw; achter de stok aan, rollebollend In het zand, nooit meer terugkomen, Ook nu niet, als je zegt; Blijf, ik had dit niet zo bedoeld, ik ken je, Je lag zo vredig in je mand, je bent…

wie heeft jou lief als je het daglicht klauwt met ongetemde slagen als je knaagt aan blootgelegde schedels in het land van schaduwgras je misleidt de dood hoog in het zuiden verstilt de aarde naderbij grijpt breed de blauwe lucht wijd uitgestrekt in ‘t zweven volg de wind, volg je vleugels in het dalen van de dag vlieg, volg…

de meeuw heeft het wel gehad met zee duin en strand ziet ze krijsen slaan woest hun vleugels uit op Rapenburg Levendaal Hoogwoerd den Burcht Claresteeg ja op de Stille Mare burgers klagen zeg wat mot dat durven niet meer uit hun huizen een misstand net vele pluizen heden kan ik verklaren: geen tot gering presteren als meeuwenverschrikker…

De molshopen zijn niet op ´n hand te tellen Een mol te vangen is ´n verhaal apart Je moet er boer voor zijn, van hoop vervuld Over z´n wei staren niets zien, wel voelen Riek in de eeltige knuist raakt hij aan blind vertrouwen Hij voelt ´m met z´n klompen aan.…

ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes geef mij geen klavertje vier of een ontvoerde edelweiss ik wil een aap hij moet Gust heten hij moet trommelen ik wil het live horen de banaan ruiken ik vang zijn vlooien hij krijgt nootjes ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes op het raam stond AAP…

-kleine ode aan een trouwe vink- als een vaste gast in onze tuin begroet ik hem in zijn eigen taal klinkt over en weer een vrolijk gefluit van twee bevlogen twinkelaars…

Ze graven nog in mijn gedachten zover ze denken te gaan dat ik ze ’s nachts nog in mijn dromen hoor. Nieuwsgierig is het geluk dat danst in een kooitje van breekbare vrijheid. Zo gluur ik en word begluurd door de meisjes die de wereld in handen hebben en zeker niet laten glippen.…

lorre mag mee hij is onmisbaar en weet dat best maakt zich niet vuil zo is lorre niet hij waakt over de rest aan lucht of er geen tekort is tussen antraciet en morgen mag lorre weer mee en weet dat best…

nog laat vliegt zij in het lonkend licht en belandt na wat rondjes duizelig op de vensterbank ik draag haar met zachte hand naar buiten waar vlinderlief haar weg hervindt weer fladderend in het zwoele duister…

laat de kevers maar kruipen hij richt zich liever op, schijnheilig met fatale vangarmen jager van de tropen bij vlagen kannibaal wiegend op lenige poten fopt en tergt hij de hagedis voelsprieten op een wendbare kop ogen meten de diepte van het veld tasten alles af wat dichtbij beweegt vaak roerloos in zijn schutkleur soms waggelt…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

tussen lommerrijke bomen liggen bruinwitte vlekken roerloos bijeen verstillen zelfs hun lome staarten lijdzaam wachtend op de koele avond schemering…

De zon komt op achter de horizon en schenkt hem haar rosse gloed. Hij repeteert hartstochtelijk zelfverzekerd over Wonderen - heelt juichend de tijd: de winter voorbij. Hij overdondert haar met zijn waterval van schrille tonen. Fantaseer ik in haar bekhoek even een glimlach? Ze vliegt op, de schaduwen glijden en houden haar geheim…

paaiende karpers spelen aan de waterkant een waar spektakel onstuimig spetteren zij hun kuit en hom in het rond…

zachtmoedig van aard toch als Attila's horden stampen ze stuivend en bloc voorbij koersvast de schapen op weg naar de kooi de lammeren wat onzeker daartussen of achteraan allez..! roept omkijkend de herder keert even terug op zijn schreden geeft de achterblijvende allerkleinste een teder duwtje in de tengere rug -----------…

Verkleuring, nieuwe kleine knoppen embryo van `t eerste, luikend groen doen harten sneller kloppen aprilmoppen worden uitgedacht brengt nu een volle lach straks verwacht hoor de oude grijze merel hopend zingen blijkbaar niet gevonden hij die zoekt geblinddoekt zingt hij door het platte land belandt in kerkenhoge oude boom vermoeid valt…

in het amsterdamse bos van alle mensen los daar is een slootje en ik weet waar de brasem paait in een modderpoel met rotte bladeren bellen uit de bagger uiteen spattend we zullen stil zijn wachten je ziet het wentelen reuze grijze vissenlijven heel enge waterschuddingen tot overstromen toe nee zal ik zeggen ze eten geen mensen…

hij strekt de nek en spitst de neus hij woont in een mantel van vet omsloten door een vacht van gebroken wit die golft in de poolwind een straal tekent een scherpe hoek tussen driftend pakijs en de lage zon die hier geen sprankel verkwist dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed de moeder kruipt door een tunnel in…

'Een teengezwel wordt onverbloemd een vogelkijker soms genoemd,' beweert de boze vlieger. 't Zit 'm hoog. Hij klaagt: 'Het mensdom doet 't fout en snapt niet, dat het mij berouwt: het is een likdoorn in m'n eksteroog.'…