bij de vijver zat een kikker hij kwaakte een mooi liedje over zeven dikke muggen die vreeën in een rietje de vissen raakten opgewonden dit was nog eens een pretje als wij dat zouden kunnen hadden wij een leuk verzetje nee, jullie kunnen niet op het droge zo riep de kikker bekakt want eer jullie zijn begonnen heeft Miep de poes je…

in de schemering bewegen zij op zoek naar drinkbaar water er wordt gedag gezegd en tot later wie de dikste is en spaart voor de jaren van mager het gebeurt steels voordat het duister komt op zachte voetkussens aangetreden de schepsels van de nacht op jacht gaan tot de dag…

hij schuilt in een spleet door bot noch wervel gehinderd een mantel van slijm met acht armen omkleed zuigt zich vol en perst zich leeg met een rasptong breekt hij de scharen van de kreeft…

Oogstrelend pracht steigert moeiteloos tegen zwaartekracht elegante stappen zwetende spieren door `t Friese land Fries trots trekt sporen gans ons land ziet gouden koetsen trekken oogstrelend zwart verblindend glimmen Koning van `t Friese land.…

je weekt op een rotsbank een ruwe grijze schelp bewaart lillend vlees met kleppen verzegeld ik slurp en proef de branding een huwelijk van zout en zacht de zandkorrel die naar binnen dringt wordt in parelmoer gewikkeld hij past in jouw kroon…

ooit kwam hij uit het ei gekropen genesteld in een vermolmde stronk onder een dun bladerdak nu kruipt hij uit de winterslaap over een tak in de tropen in een woud dat dagelijks kaler wordt het broos skelet houdt hem lenig gladde schubben dekken zijn leren vel als vingernagels die elkaar overlappen er spant een vlies over ogen die zwijgen…

Stellig kijk ik naar beneden, hoor voeten onder deze zoldervloer, zijn er soms spoken om mee te spelen? Beren in de hoek ze lijken me tevreden. Dan komen de passen rap omhoog, klinkt er gestommel en gebrom, bliksemt het ganglicht fel naar binnen, waag ik mijn zevende leven, springend in een boog, recht op mijn aanvaller af, die geschrokken…

mijn hond laat mij uit in feite trekt hij me voort het is het schuldgevoel dat mij vaak zo uitbuit ik zet me dan aan hem te riemen ja, ook hij heeft zijn rechten en op de geijkte tijden moet ik tegen mijn luiheid vechten vroeger liet ik hem los en draaide een shaggy keek dan lusteloos over het water riep hem dan weer met een fluit…

vergevorderd vakmanschap hij timmert immers gaten houtspaanders verraden zwoegend geroffel van een week of twee aan de voet van een boom deze roffel klinkt anders dan zijn lonkende liefdesroffel hij bouwt een nest wegens roffelsucces en die andere boom met een berg lege kegels na het feestmaal was ook een succes…

Kom binnen geachte lezer, zet je neder en doe of je lekker thuis bent. (Intussen knagen wij ongestoord tussen haakjes verder) De harde realiteit is hier een droom, een wereld in een wereld. Pas op voor onze woorden want ze vreten tussen de regels door en elke poging van een pointe onderstrepen wij met een knipoog.…

en dan dit – zonder reden lag ik daar in het koren bloedend in het ochtendgloren spontaan een tweespaltig verleden verliezend ten doele een richting -een plotline- te vinden uit alles wat vrouw was en ik ooit beminde stond daar een reiger roerloos in het bloedend verschiet sneed het riet -dramatisch een fluist’rende ode zo zacht en…

de rups kruipt over loof en doorn korte sprieten keuren alles wat haar maag verdraagt tot zij uit haar jas groeit kaken malen in het pantser van de kop zij hult zich in een rode pop vier vleugels van geel en grijsbruin loodsen haar voorbij een bries een inktvlek siert de pijlstaart zij warrelt rond een lamp strijkt neer met kleefklauwen…

ze staat in mijn hof te grazen met vlokken op de lippen trappelend in het rozenperkje nippend aan mijn vijver ik raad de spons onder haar schedel dode cellen die een leemte laten als ze me zo stomp staat aan te gapen droom ik dat ik in melk verdrink toch loof ik keer op keer de Goede Heer dat ze me in mijn hangmat laat slapen ze doet…

Toen z’uit Shang Hai per boot eertijds vertrokken naar Europa’s lage landen aan de Noordzee waren we slechts bekend met Chinese thee al waarden ook daar spaanse griep en waterpokken Nu bij herfst ziet men hen echter steevast verkassen gaan geil op trek voor paai zeg bijtjes bloemen om later op hun hom en kuit te kunnen roemen gaan voor zout…

Als ze praten konden over koetjes en kalfjes én die imbeciel, terwijl ze in de wei stonden, simpel in het gras, als ze praten konden, wist iedereen wie die gek was die het nodig vond opnieuw een van hun mede-grasbewoners met kind op beestachtige wijze af te slachten. Als ze konden praten zou de hele gemeenschap die hufter op staan wachten,…

deze kolos lijkt slank op volle zee zij drijft onder spiegelscherven die vreemd opbollen rond haar kop waar één neusgat gaapt zij niest een stoompluim op haar longen nemen een verse hap voeden het lauwe bloed rondgepompt door die homp een hart van een halve ton dan duikt zij lang en diep want boven vindt zij niets de rugvin - even…

een gapende maandag ligt zindelijk bij de deurmat, blaft katers van het veld. knarsetand van speelse woede, dondert en vrijt met zaterdag ik ontwaak met een gedempte zon van dubbel gebakken spiegelei. m'n haren los door elastiek rekken het voorbije rusten Later onthoud ik je maar frees de ruwheid van je kanten, streel je jonge vacht…

Bekoord door helderheid glijdt ze uit het duister hunkerend beroert ze de fel verlichte wand Het is haar bitterzoete lot de warmte in te dansen zwevend richting valkuil, waar het onheil toe zal slaan En ze spastisch neerstort gehandicapt voor het leven tot de reusachtige dader haar licht voor altijd dooft…

gekakel in de gang hoe is het mogelijk dat die kippen in bloemetjesjurken de lift namen naar de vijfde instappen knopje pikken uitstappen gescharrel op de kokosmat tijd voor een vos, passie en iets om over te roddelen…

Klein fragiel fladder jij door mijn tuin op zoek naar de laatste bloem in deze late septemberdag alsof jij op mij wacht pak ik mijn camera vereeuwig jou daar ik het zachte licht van de zon en is jouw leven al lang vergaan kijk ik nog steeds naar de kleuren geportretteerd, vereeuwigd blijf jij voor altijd bestaan…