zoveel onheil hangt er in de lucht en hoeveel is niet meer te keren dat is waarom meeuwen cirkelen rond en rond vergeefs op zoek naar veilige landingsplaats maar het komt van overal zand aan het strand werpt barricades op en dan de raven... al die raven een wig is snel geslagen open handen kunnen vloed niet tegenhouden die verzwelgt wat…

Ik heb de graten gegeten Van de vissen uit ’t water In een schelp heb ik gehoord Wat de zee had te vertellen Het woud met vele geluiden Vertelde ‘t verhaal van de wind De waterval sprak van de stilte In storm liet donder zich horen En overstemde het water De zee en het woud Toen sprak stilte in vele vogelkoren Over het schoon van de…

we dansten een streep met hoofdletter en punt keurig net tussen de lijnen zij zullen nooit verdwijnen maar wij wilden meer cirkels en lussen draaien wenden en keren alles in ruimte uitproberen kiezen en voelen met oog voor de juiste kleuren harmonie en contrast inspiratie vonkte op volle toeren wij smeedden goud volgens alchemistische…

ik wist deze mist lichter dan die jij mij ooit in zicht hebt gegeven zij straalde in duizenden partikeltjes die dansten op een dralende melodie van stilte bekende vormen gaven het knus warme beslotenheidsgevoel in hun demping van alledag jouw mist is beklemmend met het unheimliche gevoel van opgesloten zijn waardoor de blik…

alles is waarde gelijk van snijkanten ik ben een harde lijn onder de mensen mijn kinderen hangen aan de muur op hoofdhoogte de menigte een oeroude vijver het vruchtwater tussen lege oevers de deining rimpelend van geboortes ook mijn moeder drijft tussen de cirkels ik zal afkalven druipend op de hoeken bedropen op de snijkant de kaders vervagend tot…

Lang heeft ze gedraald Gehaakt scheen zij in verlangen De verleidende macht Die faalt betaalt en vertaalt Niemand die haar hier bedacht Iedereen kan haar ontvangen De horizon gespiegeld Het mysterie gegiecheld Ze verschijnt altijd ongeacht Paradoxje nooitgedacht.…

Ik wandelde over wegen paden over velden met in bloei staande hei nu begon het mij te dagen wat de goeroe bedoelde toen hij zei: laat los die karrenvrachten aan gedachten laat je er niet langer door plagen en wees werkelijk vrij Al wandelend denk ik hier over na en denk: ik denk dus ik besta en over het gegeven van mijn bestaan denk ik vervolgens…

De konijnen zijn gnijpende rillend van gillend genot stovende in de pot ik ben aarde hier als het wintert op mijn huid werp ik haar af de epseklepsen worden opgeroepen en de beklozen ten grave gedragen het wezenlijke te berde gebracht op draagbaren de waarheid in ketenen te bedrillen op het teken…

helaas is het zo ver gekomen dan mijn rug trekt trekt krom het hout dat vele jaren gedroogd heeft tot een wandelstok uit tegenzin maar niettemin doe ik hem af als onzin en eindelijk mag ik hier weg dan uit het geraas van weelde uit dit goedertierenland weg uit de gedrongen voet van het huis de kinderen wilden nog een stoel in het hoekje…

wat je hoort maar niet ziet zijn de geruchten de fluisterstemmen om je heen die nooit schijnen te wijken wat je niet ziet doch nauwelijks hoort dat zijn de gezichten die boekdelen spreken…

heb mezelf bekeken in dit nieuwe jaar maar zag geen enkel teken van opbloeiende schoonheid daar een stukje ironie en valse treurigheid omdat ik ondanks alles deze leeftijd heb bereikt wees blij met mij want ook jullie zijn de echte overlevers van alle generaties genengevers wij zijn het surplus dat de mensheid heeft kunnen genereren…

Een plaatje geëtst door de driedeling het lot, het toeval en de zin van bestaan anno pakweg tien miljard voor Christus Toen reeds was het geklonken met gevleugelde taal dat naar het spant zweefde buiten bereik van lagere woordsoorten Hoe het een school sentimenten strooide met de tip van de vlerk de abstracties in het zwerk hing en in…

Het evenwicht in balans Breng uw zang tot aan de ziel, eenvoud van complexiteit. Ontvang het denken in het hart en laat het baden in tederheid. De tong spreekt de taal van de waarheid, geen masker van valsheid verzwaart zijn dans. Met trots triomfeert hij in euforie en koestert hij het evenwicht in zijn balans Velen vallen waar hij staat…

Als je vindt dat je teveel tettert zwijg dan of tetter gewoon door je ligt toch al op de achterkanten van de tongen klaar om doorgeslikt of uitgespuwd te worden als je vindt dat je altijd je gelijk wilt hebben maak je dan niet moe je hebt toch weer gelijk maar het is futiel niets meer nul op het rekest dan verandering in het karakter…

ik voelde de weerspannigheid van witte verf zij wilde niet in een keer stralend dekken kon de verhalen van de muur niet zomaar afsluiten door een nieuw onbezoedeld klankbord als blikvanger te openen ik zag hoe emoties donkerden na eerst drogend lichten hoorde spanning in de lucht door schaduwen van partijen heb alles…

Wij zijn zo van die poëtische dingen open de haakjes [ ] vul het in achteraf vergeet dan niet dat beletselteken zet het dik aan met de puntjes op de i voor alle zekerheid de buik is niet altijd gevuld heb weinig geduld het blad staat al snel vol de aanzet klein met veel van die wijzende vingertjes Maar later gaan de haakjes schoontjes open…

Tussen vandaag en morgen, een brief naar de hemel verzonden met stille witte inkt, zonder tekens, zonder zin voorbij gedachten en gevoelens, zoektocht naar ieder begin maagdelijk verweven tussen het sneeuwtapijt ongeschonden. Waarom is hier de hel en waart de dood rijkdom en armoede, slavernij en macht, ongelijke kansen, festijn van bloed en…

Tussen vandaag en morgen, een brief naar de hemel verzonden met stille witte inkt, zonder tekens, zonder zin voorbij gedachten en gevoelens, zoektocht naar ieder begin maagdelijk verweven tussen het sneeuwtapijt ongeschonden. Waarom is hier de hel en waart de dood rijkdom en armoede, slavernij en macht, ongelijke kansen, festijn van bloed en…

Een droom vannacht die me verhaalde hoe ik me nog elke dag vergis in wie de mensen zijn. Wie kent zichzelf? Wie kent de grijsheid die de dagen bindt aan uren, aan niet gebluste vuren die steeds opnieuw ontvlammen? Toch blijf ik geloven in liefde die sterker is dan zelfs de dood, die mensen boetseert tot nieuw geboren worden in de nacht…

als verlaten natuur haar kille kim vertoont dan verdwijnt hoop en taant vaak innerlijk vuur verte groeit onzichtbaar groot stof verwordt tot koude steen maar legt het in en uitademen wel steeds meer bloot; dat nabijheid het enige doel blijkt en als je je ogen verder opent valt vaak het ware gevoel in je schoot; dat wat je nodig hebt…