( Julia ) een kindje straalt als lichtjes in de nacht schenkt schoonheid aan de wijze dichter een meisje dat groots gehechtheid, lieflijkheid in veelvoud naar zijn ziel laat stromen zodat hij weer ten volle voelt leeft in zoete dromen * zijn handen rusten op de glans van de klavieren ogen strelen over het doorleefde…

De symbolen van atomen de gezichten van gewrichten de doorzichtige kijk op zaken nooit gezien misschien ga ik het snappen nu is het slechts naar lucht happen bij de gedachten aan het kloppend hart dat in ons woont jou en mij heeft gekozen als veilig huis gekroond Het voelt zo goed en ook zo nieuw ik zie de horizon oplichten Woorden worden…

lentehartjes in duizendtal ik leg ze in gedachten op het kleine bedje neer voor een kindje zo stilletjes, allerliefst wonderlijk sterk, toch zo teer ik strik mijn wensen aan een dromenlintje voor Pepijn dat het zich mag warmen aan liefdevolle armen die zo gelukkig met hem zijn…

Gesluierd schuilt de droom in haar schaduw zoek steun bij de geur van huilen wordt stil van je tranenregen je lijf vol als de maan rijp als de nacht omstrengeld de kilte een zekere macht raakt langzaam maar zeker ontkracht.…

Geboorte bericht uit je buik oergrond van het weten wateren zo diep als ik zo te heten eet dan monecuuls gewijs de laatste letter van mijn naam zonder het te weten.…

(bij de geboorte van mijn kleinzoon) ik zal ergens moeten beginnen op die koude woensdagavond in december bijvoorbeeld hier vangt de reis aan vanaf de prille start naar de voor jou nog zó verre toekomst... doch als je opa je raden mag dan wil ik alleen maar zeggen 'neem er de tijd voor jongen'…

onder het brandend oog van de koperen ploert in alles verterende hitte wordt een kind geboren gewikkeld in doeken ligt hij op de lemen vloer geen wijzen, os of ezel komen hem begroeten verstoten door haar clan legt zijn verkrachte moeder haar verminkte lijf vleugellam naast hem zij slaapt met dode ogen zingt zelfs geen wiegelied…

veilig binnenin werd je al die maanden gedragen van onzichtbaar naar voelbaar groeide je waardig vele zonnen en manen later werd jouw komst ingeluid met muziek als door engelen gezongen zag jij het eerste levenslicht en huilde 'n nieuw sterretje is geboren die voor altijd in ons midden schijnen zal…

deze herfst baarde een nieuwe ent in een partita waar liefde eindeloos wordt gevoed, een vrucht die weliswaar nog kwetsbaar zijn handjes vouwt maar vertrouwd zijn droom kan sluiten een leven die deze eeuw zal kennen in rampen die nooit gezegd de bezemwagen is van het leed dat ons aller moeder aarde draagt doch waar klaaggezang de monden…

Dit kleine ventje, Is pas het begin Van een nieuw mensje, Met een heel eigen zin. Je mag hem verzorgen En voeden met vlijt, Je zult het wel merken, Hij kent goed zijn tijd. En, na al je zwoegen, En duizendmaal": "Doe wat ik zeg". Dan klinkt op een morgen: "Nou doei, ik ga weg". Maar zo is het leven, Het mooiste op aard. Dan…

is doodgaan de kerk die ons scheidt van hemel en ras, ‘k vraag me af wie schoolt mij rijk en voedt mijn bange hart is het mijn sponde waar ik eeuwig in zal geraken wanneer mijn benen de zoetheden gaan mennen die mijn geest voor ogen had? of kwijlt mijn mond die scheef getrokken door ’t infarct de lekkernijen niet weerstaan en sterft…

Een bloem ontluikt om te groeien... naar de zon mijn hart ving dat geluk verder dan ik kijken kon in een licht dat lacht naar later laat ik die bloem uit liefde bloeien en pluk alleen de dag dankbaar dat ik mag bestaan drijvend op dromen van wolken en water vogels vliegen mij voorbij opgetogen, deel te zijn van het lied dat leven…

Vreest niet! Het is niet de Aartsengel Michael Die ongeweten In je lijf is neergedaald met zeven smarten. Geen Ibis, Paradijsvogel of Kakatoe -Hoe ze ook heten- Wordt uitgebroed onder de voeten van je hart. Geen Phoenix, geen Draken waren rond, - vuur spuwend Of ‘t juist ontstegen- In de groeiende duisternis van je wezen. De vleugels die…

Moeder, ik ben nu moeder, ik heb een kind! Warmte zoekt een weg door mijn hart op mijn borst naar mijn kind, ons kind! Ik koester het glibberig warme kleine lichaam emotie golft van huid tot huid de navelstreng verbindt tot mijn liefste trillend ons verlost. Ons kind, vanaf de eerste ademtocht intens bemind.…

onzichtbaar verlangen gegroeid in volle verwachting en ontvangen in mijn ouders dromen ben ik nu echt thuis gekomen Mirte Sabine 02-07-2010…

het koude het grille van de nacht, het duister kom ter wereld , eet en slaap trek en sterf leegte heerst de nacht het grille het diepe duister de hemel is licht geworden, de ogen zien niet de sterren stralen het duister beneden boven is het licht de mens is dood de gevangene is vrij…

Het mooiste geheim kon ik niet over praten er was al te veel pap wat je los moest laten maar de echo van een hartje wat ik toen zag kloppen ging met je mee bij het afscheid ik heb het in je pak gedaan rust jij maar zacht ik denk aan je daar in de eeuwigheid met een traan maar nee nu weer een lach pap want ik voel het nu schoppen…

Met tranen van geluk en jouw mooie oogjes op ons gericht, fluisteren we je naam zachtjes naar boven met een lach op ons gezicht. Een ster begint liefdevol te stralen hier niet zo ver vandaan. We geven je nog een kusje en je kruipt dicht tegen ons aan.…

En dan…….. haar naam is Sarah ze is gisteren geboren het kleine vrouwke dat drie weken geleden zo heel plotsklaps haar papa verloor acht pond weegt ze en ondanks het diepe intense grote verdriet is ze zo welkom de kleine Sarah kleine prinses ik wens haar een leven vol kleurrijke bloemen en alle liefde die er voorhanden is…

teder het mensje in jouw armen knuffeldicht geborgen samensmelting goud om rozenrood nieuwgeboren morgen broderiekantjes vragende handjes ontwakende glans brabbelbabbels zoeteliefjeszingend wiegend een slaapjesdans…