o, deze woestijn: de enige niet door mensen veroorzaakt, zegt men, toch hard, eenzelvig, heet, steenkoud; dus. niet te bereizen zonder meer water dan je kunt dragen, meer liefde dan je hebt tegen de dood: niets dan ons eindeloos zand en ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen die ons verdwijnen. ja, je hoofd ligt tegen mijn schouder…

o, deze woestijn: de enige niet door mensen veroorzaakt, zegt men, toch hard, eenzelvig, heet, steenkoud; dus. niet te bereizen zonder meer water dan je kunt dragen, meer liefde dan je hebt tegen de dood: niets dan ons eindeloos zand en ons grind, harteloze rotsen, dwaalwegen die ons verdwijnen. ja, je hoofd ligt tegen mijn schouder…

Ze voelt de kou van de dood, klemt zich vast aan man en zoon, die weerzien beloven in nog dezelfde knipoog van de tijd De man hertrouwt, wordt twintig jaar later naast zijn tweede vrouw begraven dicht bij de tombe waarin z'n vrouw wacht Geweten gekweld door vaders 'verraad' verdraagt de zoon 't leven niet; sterft en op vaders plek in moeders…

Liefde van de man gaat niet door de maag maar door een nauw kanaaltje Woord liefde ijdel gebruikt voor de band in 't huwelijk…

Erg dat hij er vandoor ging met die ander dat hij na weken terug kwam was nog erger ze begon juist aan haar vrijheid te wennen dacht met leedvermaak aan de dwaze stapper. Hij betuigt spijt, zegt wat ze wil horen ontkent diepere gevoelens voor die vrouw. De man als slaaf van z'n gesteven lid wordt vleselijke lust sneller vergeven. Hij praat…

De middelbare leeftijd gepasseerd zitten ze ontspannen op 't bankje aan de onveranderlijke tijdloze zee Zilte wind, krijsende meeuwen ruisen der branding, kinderstemmen die boven zee-geluiden uitkomen Ze zwijgen, praten kun je overal de jonge liefde werd vriendschap elke dag blij dat ze elkaar zien Incidenteel conflict korter dan 'n dag…

ontelbare dichten schreef hij het onderwerp verscholen in een letterwoord van eenstammige grepen en afgebakende abc-termen om dan, toen het moest de zinnen verloren waren weggelopen van de man die zo nodig en eindelijk het één en meest belangrijke om dan stil te worden deze woorden zullen niet gerecycleerd, eenmalig zijn ze zouden…

Vanaf nu voor altijd samen wens ik u zich te bekwamen in alles wat u vandaag heeft beloofd maar vooral te doen waarin u samen gelooft…

Een verbleekt en onzorgvuldig bewaard herbarium waar alleen nog onder het plakband een bloem of blad heel is gebleven en rest rest valt uiteen in kruimels van hun liefde uit gelukkiger tijden een versleten romantische metafoor verdwijnt net voor de eerste beledigingen: Klootzak! Hoer! Idioot! Teringwijf! op den duur ook beledigingen…

ik liep eens in de stad zomaar voor de grap daar liep ik dan te zingen en wat op en neer te springen ik was zo blij want ik wist onbetwist hij geeft om mij hij was een knappe man die mij als zijn verloofde nam wij raakten met elkaar vertrouwd zijn een jaar later al getrouwd kleuters kwamen er geen bij geen voor hem en geen voor mij…

waar banden zijn gestrikt die elastisch zijn geweven voor een lang en rekbaar leven waar tijd zijn eeuwig ritme tikt waar levens reeds zijn ingedikt door wedervaren vormgegeven in een wonderbaar samenkleven waar men respectvol is en ingeschikt daar is ten hoogste een opmaat bereikbaar tot ultiem geluk dat wat afgescheiden blijft dat…

acht en een kwart de avond aangekomen sluit de deur van het kantoor met een aluminium klik kil de volwassen dag binnen en hij eindelijk buiten door de straten verdoofd een man met zijn hoofd verloren in de jaren van al wat geleden door zijn neus plots die geur van versgebakken haring pleisters op de knieën en weer veel te laat thuis…

Er gebeurt iets. Er gebeurt iets altijd. Een man rent van de bakker naar de slager. Een vrouw hangt uit het raam. Ze schreeuwt: dit is de binnenstad van Pisa. Geen mens weet precies wat de dingen met elkaar te maken hebben. Velen denken dat toeval niet bestaat. Is het God die de vrouw net niet uit het raam laat vallen? De man bukt.…

In vliegende stoten nadert de dag dat ik en jij in 'wij' verglijden opdat wij voortaan voor en tegen en vooral het heen en weer belijden. Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel, want ik ken het goede voorbeeld niet en kan je bovendien niet altijd volgen, zo hier met mijn kluitje in jouw riet. Rek mijn respijt, vier de verbinding…

Nu de herinneringen van twee volwassen metgezellen in de verte op de deuren tikken van feestzalen en rouwkapellen wellen in omzien de tranen van vreugde en geleden verlies wordt warmte van jaren ingepakt mengt zuidenwind met kille bries maar ook na deze dag worden nieuwe morgens geboren en nachten samengebracht binnen de ring van versmolten…

de schop onder zijn kont was welgemikt en welbedoeld en beter nog dan een mep op zijn overdreven rond ge neus belandde hij op straat waar er niets te rapen viel dan wat voor de hand lag de resten van een drukke dag dan maar gehuld in karton besloot hij zijn hachje te wagen zoals de andere die daar lagen door de kleume nacht te slapen…

Je durft het aan om met elkaar vanf nu dezelfde weg te gaan, ook al weet je niet wie die ander echt is en ken je jezelf nooit helemaal; Je vertrouwt erop dat het leven voor jullie goede dingen in petto heeft en dat de duisternis niet eeuwig duurt. Je moet maar durven, tegen zoveel onzekerheid in en eindeloze vragen en bezwaren. Het leven…

Tranen die zijn vervuild met leed Angst is gelegen in een lach Tranen die zeiden dat het me speet In naam van de liefde doe ik mijn beklag In mijn ogen spiegelt een oude ziel tegen het gezag De gedachten lossen op in het luie zweet Ik geef me nooit over zoals je weet Geen dag zonder stoot of slag Het is niet zomaar een gewonnen strijd We…

Slechts gehuld in onschuld sta ik voor je vol vertrouwen in wat komen gaat want onze levens zullen zich vlechten als boomtakken die een koepel vormen tegen regen stormen weren zon doorlaten net als loof zal ons bestaan zich kleuren naar seizoenen van leven tot het laatste lege blad door ons is beschreven…

hier veegt een man blad voor blad voor eigen deur een spoor van welkom uit de weg hij kijkt niet naar de naald leeg, gebruikt en nutteloos die hem had kunnen treffen zijn Schepper durven roepen lang voor het zover moest zijn zijn huisje is misschien niet echt weltevree of iets anders pathetisch gewauwel van hen de goegemeente die niet…