Roerloos drapeert de mist zijn vitrage over de velden ganzen strekken de poten in de vloeibare lucht, witte gedachten blijven achter in veren als ze zijn vertrokken in een houten lijst gevat , gelijst in een kwatrijn, de gekromde tijd verschuift, de wereld wankelt op z’n poten tot een zonnestraal hem vindt, een streepje licht…

Achter de vergrijsde wolken die zich spiegelen in de sloot haar buren zijn de kraaien van de velden waarin aan de onbesliste einder zich in een kleur verbond met nevel en de schemering in alle tinten grijs, een nuance bood men zou wel schilder willen zijn om dit gebrek of overvloed van deze kleur op linnen te bewaren of op te…

Donkerte drukt op het doodse land onder een kille witte wade; het leven speelt zich binnen af, in wortels en in zaden. Kale takken, kruinen zwiepen, kraken, hier raast de Wilde Jacht; uilen roepen, honden huilen, in de diepe winternacht. Doof de vuren, omarm het duister, hoor het voorouderlijk gefluister, luister naar hun wijze raad:…

herfstbomen kleuren de wereld opgetogen en frisse wind troost mijn melancholie paardenkastanjes tonen hun scherpe stekelbast ganzen draaien warm zonder grenzen, zonder last spinnenpoten rusten in een dradenwiel een piepklein muisje sjouwt wat takjes in een hol de veren van de Gaai zijn warm en puur hier in een veld van stilte beleef…

Natte bladeren op de grond De tranen van de herfst om de voorbije zomer. De tango van het leven Het ritme is verstild Natte bladeren op de grond hun gouden kleur als een palet. De winter heeft zich schrap gezet. zoals in een ver verleden Natte bladeren op de grond. Je bent er zo op uitgegleden.…

op het verlaten kiezelstrand kan je de melancholie plukken de houten palen op het strand ontdaan van zonneschermen nodigen uit tot een slalom door het naseizoen... dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

Een komeet slaat in, het Licht verdwijnt in de aarde, het wordt koud een winter van honger en ziekte die vernietigt, en dan een nieuw begin in de lente, de terugkeer van het Licht, het Licht: struiken en bomen botten uit vogels zingen van verlangen het witte hert snuift tussen de berken en kijkt naar het Licht, het Licht O mijn liefste…

Een late vlinder in de herfst, laveert en danst op onverwachte zoetste tonen van dit seizoen brengt een ode aan een onverwachte bloemenoogst in een bijzondere vervoering over overlevende geuren en de amber kleuren van het bladergoed stileert het natte mos op de verlaten aarde, zij is alleen, ontwijkt en gewaarschuwd door mistdruppels…

Wij zijn de herfst. wij zijn de regen wij zijn de storm het seizoen geeft ons haar zegen, zoek het maar op, herken de druppels tranen op je gezicht. Houd het maar vast, er is nog zoveel te beleven in het bladgoed van bomen, hun roest verliest ver verspreid in hun valiezen van overwintering in de tijdzone van de grond, de wind zijn…

De herfstzon is voor verloren geliefden het inheemse volk de rampspoed nabij stilte domineert het bizarre gebeuren jouw rode mond bij leven onvoorspelbaar verdwenen tijd kust witte wandelwolken vaarwel komt stilletjes terug op een mooie oktoberdag.…

De herfst viert feest in al z'n kleurenstalen Met bramen, vogelkers en een klimop De lijsterbes, de vlier, het kan niet op Met belladonna, lelietjes van dalen En brede lindekronen groen en geel Een fleurenfestival, maar nooit te veel.…

we kwamen thuis toen we door het raam onze flinterdunne vervlogen dromen aanschouwden het schommeltje vergeefs bungelend aan een balk de dode takken in zompigheid vergaan een verlaten ploeg woekerende brandnetels de vogelkers die brons kleurt in het ingetogen herfstlicht de tamme kastanjes het zacht haast sacraal roze van…

Wanneer de dagen korten, wordt mijn rokje langer Wanneer de bomen ruien, schaf ik truien aan Wanneer de winter komt, zal ik in bontjas gaan Pas als het lied van lente ruist – als van een minnezanger – En zomernachten nakend zijn, dan voelt het bloot senanger…

In de natuur, in een bos of park zonder gehark laten we los In een meer zwemmen zwanen zo smetteloos, statig als dame en heer Een paadje kronkelt als draadje tussen dicht en bebost met aan het einde een gaatje van licht. Het herfst aan de bomen, de doorschijnende blaad'ren zijn op z'n generfdst Zomaar ineens rood of bruin in de kruin…

ik ben verrast de herfst houdt de zomer vast ook al is 't misschien de laatste zwoele miezerige zomerdag stil wacht; ik ben boordevol mededogen om je trieste najaarsogen; kom geef me je hand en luister; de droeve melodie ruist door de bomen waar 't groen aan 't bleke geel niet kan ontkomen en wie kan zien aan mijn ogen dat…

Belangrijk is dat je het licht niet zult vergeten als de vogels naar de warme streken en de stormwind langs je ramen giert…

Geluk ontstaat zoals wolken ontstaan. Geluk ontstaat uit stil verdriet. Zoek geluk en je vindt het niet. Geluk is als water dat rustig stroomt. Geluk verschijnt na zware storm. Bestel geluk en niemand levert. Geluk is teer en zacht als dons. We kunnen geduldige wachters worden. We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat…

schoon is het om de blaad’ren te zien zweven in de wind opgetild oker goud of geel getint ik kijk naar de bomen en zie hoe de rode gloed van de late zon zich langs de hemel spreidt ‘t hart breekt van t ontroerd mensen kind bij ‘t zien van ‘t kunstwerk tederheid dat weet dat na dit najaarsspel van blad en wind…

Hoor de scharnieren kraken het hoofdseizoen is nu voorbij wankelend afgrond nabij opent zij herfstdeuren in haar dromerig verlangen tussen haar slanke vingers glippen er dagen langs herinneringen die ze ooit had aan vlinderverlangen groeien wilgen houdbare dromen verder tijdens nachten door duister smachten tussen talloze lippen…

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zelden denk ik dat mijn werkelijk wezen zich tonen zal en zich zal durven te genezen in de sporen van de steeds nader sluipende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het kalend lover, licht verbleekt tot een ongebluste helderheid. Ik heb mezelf nog van geen onzekerheid bevrijd…