ik verdwaal in jou evenals jij in mij kleuren verkleuren dansen lieflijk om mij heen omringd door schoonheid bevrijdt de westenwind mij van dagelijkse beslommeringen zonlicht streelt zachtjes door mijn haar zo verdwaal jij in mij evenals ik in jou…

Bomen blijven bijna eeuwig vruchtbaar ze baren bladeren telkens opnieuw tot ze moe zijn vallen en wegwaaien gekleurd door vermoeidheid door zwieren en zwaaien aan takken totdat die kaal zijn en weer opnieuw baren.…

Strelend zachte warmte, omarmde bruidsnachten met duizend vruchtengeuren, die de dagen kleuren: zalig milde nachten. September hoe lang nog uw bekoren, rustig kloppend hart, dat niet verstilt. Mijn liefde die nooit verkilt. De naam die ik steeds wil horen, schrijdt in volle pracht over oktobertreden. Beladen schoonheid verbergt de droefnis…

ik kop je terug en hang alle bladeren één voor één weer aan jouw armen ik wil terug naar het moment dat je mij voor het eerst verleidde ik wil je schilderen iedere dag opnieuw hervinden, en van je houden een leven lang…

Zerken weelderig omzoomd met chrysanten Een laat koolwitje wordt verleid van alle kanten Strak geharkte paden vormen menig kruis Orde is voor de grafmaker een heilig huis Vandaag struint er veel volk tussen de doden Die zelf dagelijks door ons leven dringen Mensen van alle soorten vol aardse noden Voelen weemoed dwingend van binnen zingen…

Herfst... is sluitstuk de uren van het licht geteld We zijn -met onze ogen- door het boek dat jaar heet gesneld Weer was er strijd zonder enig held werden kinderen heimelijk geboren Weer bliezen politici van hun hoogste toren werden er meningen gegeven oordelen geveld Weer werd er door jonge meiden op plein en plek geginnegapt…

Wanneer de blaadjes vallen worden mensen lankmoedig het rood-groene tapijt wat geurt naar herfst roept weemoed op maakt mensen depressief Wanneer de blaadjes allemaal gevallen zijn, zijn er vele mensen, die niet meer " onder ons zijn" door de herfst, sloeg de weemoed en depressie toe Genadeloos.…

Nu de dagen kleurrijk korten zwerft hij door halflege bossen groet de eik, buigt voor de beuk eet een overgebleven zoete bes verzamelt een berg met nootjes voor het wat luiere mededier Zwaait naar overtrekkende vogels met hun kompas richting zuiden kijkt naar een fladdervlinder die speurt naar een laatste bloem Mijmert languit in een varenbed…

Vallende bladeren Verkleurde bomen De zon blijft langer weg En de regen blijft maar komen De zomer zwaait vaarwel Er komen talloze bladeren voor terug En met een adem, een zucht Verwelkom ik de donkere, grauwe lucht…

fel breekt herfst door het bladerdak kaalt takken tot een helder perspectief weer zichtbaar is wij hebben de seizoenen geoogst wachten tot ook de laatste warmte van zomer is gedoofd nog trekken de insecten hun eigen plan gepareld hangen webben als een welkom voor gevang steeds meer vertraagt bestaan in korte dag lomer wordt…

zit al vroeg achter mijn bureau kijk uit over toppen van kaal wordende bomen werk vlot niet; zit wat te dromen computer geeft me verdomme ook niets cadeau van achter mijn keurig gepoetste bureau kijk ik door de natgeregende vensterruiten hoor de wind en zie de regen buiten zich vermaken met gevallen bladeren en stro zit stil te zitten achter…

het is de vergankelijkheid die vat krijgt op m'n gemoed kleuren van de herfst maken ruim baan voor melancholie als ik iets weg slik besef ik dat de tijd van gaan is gekomen seizoenen komen en gaan telkens sneller dan voorheen en wij schikken ons in het lot…

het zijn geen vlaagjes wind die spelen met afgevallen bladeren maar beelden uit voorgaande seizoenen die nog lente dansen in het naar de zomer groenen geen afval uit voorbije tijd maar kleurrijke herinneringen aan toen bomen nog vol hingen nu dwarrelend gedragen en bijeen gescharreld door de droge lucht op hun laatste vlucht…

Stil staan wil je je ogen op steeltjes De bloemen zien bloemen herkennen Soms aanraken aanraken met je vingers Je hoort uit de keeltjes van verborgen vogels: liefdeszang Wees niet bang liefde is hier waar aarde paradijs geworden is door mensenhanden.…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

De nacht sluipt als 'n dief dichterbij Wil z'n honger naar donker sinister duister stillen Daglicht verbergt zich schielijk achter 'n rij hoge bomen Onheilspellend ...de vooravond worden weg en straat ruiten van huizen nat? Steekt wind op? gaat ie waaien uit veranderlijke richtingen gaat ie liggen? Laten we zacht…

De wereld van gisteren is mistig opgelost Prettig verstoord zweeft alles ter plaatse Vranke vormen hangen nevelig omfloerst Traag blaast de zon alles weer in beweging Warmkleurig viert dit fris seizoen ingetogen Het verdwijnen van alles wat terugkomt Terwijl wij voetstoots vooruit willen draait de natuur geduldig cirkels Door nevel praten…

ik zie het blad loom vallen in volle herfstkleur takkenbrekende stormen getrotseerd door hagel bezeerd zij klaren al de lucht voor kraakheldere blauwe vergezichten waar sprieten nietig op de hoge stammen in de hemel prikken door berijpen zullen zij zonlicht in duizend kleuren splijten nog warmt het blad de aarde met zijn…

Het is er nu, die vergankelijkheid die zo kan rotten op de grond appels die niet ver van de boom vallen we vinden er ook bodem aardse van onachtzaamheden na zwoele zomerse winden ontdekken er weer eikels zijn gevallen door koude het intieme van de nacht houden van zijn regens regelmatigheid van zwijgen tolereren stormen en dromen…

ik herfst met je mee met mijn pallet vol kleuren schilder ik de herfst neer gewapend met kwasten van ieder formaat ga ik de strijd aan met de zomer kleuren wil ik je net zolang tot dat ik je ontgoocheld heb en jij je overgeeft aan dat wat komen gaat…