goed zo, wolfie! wil jij naar mama? wacht op mama! hondje! hondje!! ah chips! ik zit vast..... ik heb ook een hondje ik heb een poesje kom maar ff bij me slapen zonder hond hoor! dan gaat ie vechten met de poes ik ga zelf ook een poesje maken even slapen nu ik ga heel hoog en dan in het gat vallen ga jij dat ook doen? heb jij…

ze staat daar zo lief op de boulevard stralend in haar witte zomerjurkje met blote voetjes op de warme tegels van het trottoir het ijsstokje geklemd in haar linkerhand haar vreugdevolle gelaat zegt alles over haar gedachten moeder moet nog even wachten het nu een kwestie van likken maar…

soms vloog er een vlinder in onze tuin moeder vertelde mij dat het mijn oma was zij soms naar mij kwam kijken het heeft jaren geduurd voordat ik begreep dat oma's geen vlinders werden en dood betekende dat je nooit meer terugkwam…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

mijn huis werd een doos met zwakke muren het was stil daarbinnen in dat huis zonder ramen mijn oren had ik niet nodig nergens noemde jij mijn naam geruisloos verdween ik in een verborgen bestaan op onze onmachtige liefde legde de nacht laf een deken het kleine meisje van Madrid woont in herinneringen op papier alles wat geschreven…

soms huilt er 's nachts een kind in mij dat ik tot stilte maan vertel haar van de dingen die ook voorbij weer gaan en over herinneringen die bij haar zullen blijven misschien wel een heel leven en dat zij leren moet om ze een plek te geven…

Door de kleurenfoto heen zie ik hoe hij met enige aarzeling op zijn spiksplinternieuwe fiets wipt. Daar trapt hij er reeds vinnig op los en suist bij manier van spreken over het tuinpaadje. Tussen de seringenstruik en de berk met het nestkastje zwaait hij toch nog onzeker een groet. Nu afdrukken: knip. Glanzende ogen. Zijn broer staat…

Wind blijkt heer en meester Rukt en trekt aan boom en tak Meester en heer gehuld in somber wolken Een schrale zon zoekt zich een wak aan blauwe randen van schuchter lente De optimist in het jongetje laat z'n vlieger op Wind rukt en trekt vlieger met touw uit bei z'n handen.…

lief klein menneke rust nu maar zacht in de armen van engelen waar de zon altijd lacht lief klein menneke jouw halte kwam veel te vroeg want van die lieve pretogen kregen wij immers nooit genoeg lief klein menneke de dag des afscheid is gekomen alleen nu zullen wij ons nog ontmoeten in onzeren dromen…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

Elk ziekenhuis is een kinderziekenhuis, want wanneer een groot mens ziek wordt, lijdt ook het kleine kind dat in hem woont. Dat voelt zich eenzaam en angstig, en verlangt naar moeder, maar houdt zich groot. Morgen wacht de operatiekamer. Het huivert, want in ziekenhuizen, wachten ook pijn en soms de dood. Wanneer een klein mens zwak wordt…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

morgen kom jij zo vroeg al in mijn huidige dagen je armpjes zijn dan wijd geopend alsof jij mij zegt zal ik jou dragen dat doen je ogen ook van nature, zo onbevangen wie is nu bij wie te gast of delen wij elkaar voel je misschien ook mijn verlangen wie kan dan later echt zeggen heb ik op jou of jij op mij gepast…

hoe zij mij de oren van het hoofd praat weer oude kinderliedjes laat zingen sesamstraat kijken van stoepjes springen voor nog geen seconde krijgt zij mij kwaad zij is pas drie jaren zo slim en weet dat deze oma uit haar handje eet…

Monsters met vlijmscherpe tanden en grijpgrage klauwen wonen in kasten en onder mijn bed. Zodra de schemer en stilte valt in huis, gaan ze op jacht naar sappig meisjesvlees. Verstijfd onder mijn deken luister ik ze dichterbij, tot hun hete adem op mijn gezicht, mijn longen vult. En papa naar boven stormt, op het nippertje en…

in de straat zag ik de scheur in de muur de barst in het raam het regenwater dat uit de goot lekte als ik achterom keek zag ik het begin van waar ik begonnen was alle dagen een fonkelnieuw oud verhaal…

Weet jij nog hoe je huppelen moet? Om heel eventjes te zweven tussen elke pas, los te zijn van alles? Ik zie zo weinig grote mensen huppelen, net als stampen in een plas. Heel hard rondjes draaien en dan opeens stil, tolt de wereld om ons heen nog iets langer door. Kleuren buiten de lijntjes en krijsen als een kleuter, volwassen…

Soms is het genoeg op straat te lopen Hand in hand met het liefste kind Dat speelt en lacht en nog kan hopen Dat ik de weg voor haar vind. Dan speel ik aarzelend met haar mee En kijk naar de twinkel in haar ogen Zij is de vloed, ik de eb van de zee En ik zwijg over mijn onvermogen. 's Avonds lees ik haar dromend voor En beantwoord haar…

ik was kind in de wereld van gisteren in onbegrensde tijd gedreven door het rommelig ritme van rusteloze verlangens turbulent tuimelend over abrupt afgebroken woorden en wiebelende tanden ik was kind in de wereld van gisteren in onbegrensde tijd…

Onder de korrels van een nat strand liggen kastelen te wachten op vlijtige kinder handjes die bouwen aan een zanderig fundament, waar draken prinsessen gevangen houden, en ridders op schelpen de vloed berijden. Op de korrels van een nat strand verrijzen koningen, die regeren over wind en woud en koppen snellen, waar echte…