Vanwege de prijs van 9 euro per kilogram worden bronzen beelden bij de weg gestolen. --------------------------------------------- Wat weerloos is, is veel op deze aarde. Wat is gemaakt met passie en met vuur, De beelden bij de weg en aan de muur, Die hebben allemaal een grote waarde. Maar is een beeld gemaakt van louter brons, Dan wordt…

Cultuuronderminister Halbe Zijlstra bezuinigt enorm op kunstsubsidies. Veel beelden worden door criminelen vernietigd en als schroot verkocht. ----------------------------------------- Als beeld ben je je leven lang niet veilig, Gelaten wachten beelden op hun lot, Ze slopen je en maken je kapot, Geen beeld is voor de criminelen heilig.…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

Wilde scheppingsdrang van de kunstenaar is een wolf, die voortrent over open veld, eenzaam huilt, door woeste honger gekweld; de speurende rover wordt niets gewaar. Hij sluipt tussen struiken, loert almaar... Schuilt ergens een prooi, of dreigend gevaar? Wachten heeft geen zin. Dapper heengesneld! Ruige bergen tegemoet. Vind het daar! Het…

de boom van mijn leven draagt mijn werk als haar vruchten gerijpt werp ik ze af onderwijl wassend hoe anders weleer braaf als geleerd mijn leven als slaaf van de arbeid de tijd zien verglijden hoe anders weldra na balorige keuzes mag ik gaan zonder spijt mijn vruchten latend hun tijd van leven…

(bij 'De wolkenjager' van Saskia Pfaeltzer) Hoog op een stoere sokkel grijpt de gevleugelde wolkenjager als een Pegasus naar hogere waarden terwijl iedere toeschouwer begrijpt dat hij de volgende Don Quichot symboliseert, een nieuwe Icarus die met zijn hoofd in de wolken loopt en door de zwaartekracht binnenkort op de harde stenen in…

in volheid van leegte vormt een opgerekte schaduw smalle strakke strepen over zand, in uiteinden verbonden, wijzend naar een verhoogd terras daar, verder, onder azuur waar zicht in ongrijpbaarheid landt een transparant glas, verguld met aangeslagen licht, reikt over eigen lengte heen opweg naar een bindend slot echter door de zonnestand…

Vol aandacht kijkt hij naar de dirigent in zilverfolie vormgegeven, het ragfijn webwerk geweven om zijn handen houdt zijn blik gevangen dan spreekt hij uit wat in hem opgeroepen wordt zo stond hij vroeger de armen als die dirigent ertussen strengen wol die zij tot kluwens wond zijn armen zwenkten op haar swingbeweging nog voelt hij…

uit de ranke glazen tombe ontspruit een hemels bloesem groots toont de schepping schoonheid van stervende blaren opdat de ziel gevoelde eeuwigheid blijvend in ons kan bewaren. diffuus licht besprenkelt dit panorama en verspreidt de geur van onvergankelijk goud welke sierlijk met knoppen lijkt verweven: kunst is daardoor nimmer oud…

Van bladeren bouwde ik een fort een spiegeling van broze idealen dat reeds bij de eerste tegenwind verwaaide als een luchtkasteel meer en meer vult de slotgracht zich met alle oude bladeren tot het laatste idee verstikt in een massa rottend blad wie niet worstelt komt niet boven wie schrijft blijft meestal nog drijven al is het soms als…

De dans De wereld heeft met kunst en kleuren toch nog iets wat doorgaans mist Dit leven zoekt met haar bestemming naar de hand die leven schetst Deze aarde circuleert en doet of toeval schijn vertoont Doch ergens hier bekent een ziel dat hij bestaande hoop erkent Enigszins het tegendeel ziet dat het lot diens spel wel speelt…

door lieflijk licht belicht heeft het meisje aan het venster zijn liefdesbrief gelezen het hart geraakt dat hij haar schoonheid heeft beschreven zwevend in eindeloos verlangen die hij verwoord en zij herleest traant afstand de emotie welke doet bewegen in mythe en devotie hoelang Johannes zal zij wachtend blijven…

De glorietijden zijn voorbij Waarin hij zich bemind kon wanen Ver boven staat en straat verheven Geen bloed, geen zweet, geen tranen Hij schreeuwt vol wrok en woede Dat Nederland hem nodig heeft En in protestmars van beschaving Wordt zijn Waterloo beleefd Dus bedelt hij aan ’t Binnenhof Ach Halbe, geef mij brood In ruil voor staatportret…

(1864-1942) Opgevoed met Maagd en non Achtervolgd door hellevegen Liep zij door de smalle stegen In een witte bruidsjapon Toen ze bijna niet meer kon Kwam ze de gendarmes tegen Die hebben haar kleingekregen Juist voordat God zich bezon Jezus had het haar beloofd Maar vergat zijn trouwste bruid Die van haar verstand beroofd Verder…

(1864-1942) Kind van eenvoud, ouderloos Dienster, wasvrouw, vale sloof Vastberaden het geloof Dat De Heer haar uitverkoos Spaarzaam was haar vrije tijd Toch wist ze die te benutten Want in plaats van in te dutten Zocht ze buiten naar Gods krijt In de nacht mengde ze kleuren Hoe, dat hield ze goed verborgen ’t Werk bracht Uhde van de…

De hemel splijt 't Gewelf ontlaadt Haar tepel. De melk Hun kind Stadium van rust Lichtflits. Gerommel Een fase van schuilen tegen De elementaire kracht van De natuur Gezamenlijk Gaan vijf eeuwen voorbij Over de brug met Vier pijlers te water De aarzeling Schroom van de schaduw In het mooi' licht Vanaf de tel. Dit ogenblik Na…

Een droom: nog jong plant ik een boom. Hij groeit en bloeit, aanhoort geduldig mijn verhaal. Hij weet: er komt een dag dat ik hem eigenhandig vel en hij vermalen wordt tot pulp. Ik schep papier, hem geef ik alle eer: Plantin-Moretus drukt ons beider leven af.…

Puberhanden vormden hem jaren geleden de tijd heeft hem vervolgens aangetast toch is zijn charme al die tijd gebleven ontstoken in zijn gulle brede lach de paarse poten zijn wat verf verloren het groen zit meer in de vernis de zwarte ogen op zijn kop verankerd tonen een blik van olijkheid en list het kikkerbeest weerkaatst iets…

We lopen samen door de acht etages van het hypermoderne kunstmuseum waarmee ze Antwerpen opnieuw ontwerpen tot een lachtheater althans voor ons Bij een monsterlijke handgranaat tikt de beveiliger ons op de vingers omdat we te aanrakerig zijn wat gepaste eerbied uitsluit volgens zijn kijkraampje bij een mondzoen blijkt hij toch te kunnen…

Uit de mist staat een nieuw standbeeld op, dat kijkt met minder verwondering naar alles. Het is al behoorlijk verweerd door wind en regen en staat zwaar in het nu herfstachtige weer. Een standbeeld staat er en kijkt zonder mening, staat er zonder beweging toch heel gewichtig te staan en kijkt strak vooruit, niet naar de ge- bouwen maar meer…