IJsseldame toont zich loom onder frisse lentezon het pontje van Olst zet auto's en fietsers over op de dijk wordt getrapt door vrolijke mensen witte routeblaadjes zwaaien het wielgedraai gaat door bomen , molens en vogels tot verdroomde horizon…

Boomgaarden, bloesems, de dromerige beek, hoe lieflijk, vertederend is mijn mooie streek, de streek waar ik zo van hou. Groene weiden, gouden velden en blauwe luchten ziet men zelden zo groen en goud en blauw als in het kleurrijke Haspengouw. Kapelletjes, hoeven en kastelen, het landschap gaat nooit vervelen. Ik ben zo fier als een pauw…

het uitzicht tuurt in de verte wolken drijven langzaam over tot het pad wegebt in vergetelheid vreemde vogel vliegt geruisloos op de tonen van de wind atmosfeer gelaten de openstaande deur geeft doorkijk naar 'n sereen achterland dat er teruggetrokken bij ligt…

Een waas van dauw met schaduw kou bedekt het groene gras de zon kan hier niet omheen draaien de aarde wil hier niet stil blijven staan met dit groen kan het alle kanten opgaan als de lucht is vervuld met engelen geduld kruipt de zon je voelt aan alles dat zij terrein heeft veroverd dan wordt de natte grasmat betoverd in een veld…

op z’n Mondriaans vullen tulpen de vlakken tussen voren en zilversporen zon en zegen zaaien het land dat bol staat van de kleuren ik weet het zeker geen schildering is mooier dan dit werk van boerenhand…

Hoe rijk zijn de woorden door namen benoemd verankerd aan gestolen momenten voorbijvliedend, verloren in tijd Want in de ruïne van 't verleden tussen brokkelend steen bloeit een witte wilde roos zo puur in 't heden met mossig donkergroen daaromheen. De veelheid der tijden is hier gelegeerd, samengesmolten zielen bezegeld en ongedeerd…

De sneeuwzee heeft zich in het landschap neergevlijd, de slaperdijk is sepia getekend, sneeuwkoppend buigen bermen over kratervormig ijs. Een grijs vlak ganzen rust uit in golvend wit, sneeuw stuift van land naar land, we rijden glijdend, de Schepper prijzend over de winterduinen door het ruime Lauwersland.…

Met de sneeuw dwarrelt de rust over het land Geruisloos legt tastbare kalmte zich neer in de bomen ook en op het pad, de wegen Maant zelfs de stad tot stille lome witte warmte Strekt zich uit Strekt zich Tot de wind komt Tot de wind komt Tot de wind komt En met de wind stuift de onrust dwars door hopen sneeuw en takken zonder…

Enkele vlokjes, dwarrelend, aarzelend schijnbaar bang de grond te raken dansen in de ijle januarilucht als een wilde vlindervlucht tussen takken, over daken voor het nog onbekende beducht. Maar dra komen ze met velen doelbewuster, vastberaden om van bossen, velden, daken onze dromen, ons ontwaken van ons denken, onze daden een breughelschilderij…

de tgv raast door dit dorp langs het desolate station waar driemaal daags knarsende stoptreinen vergeefs wachten een duizendjarige kerk rust van kabbelend water prominente treurwilgen zacht bewogen stil dromend elk halfuur de ratelende beat roerig ritme op ontelb’re bielzen een storing van 300 kilometer per uur na dertig lange seconden…

lopend, verlaten stranden achterlatend denk ik aan jou. Verloren jaren van leegde liggend aan de vloedlijn golvend op het tij. De dagen rekken tot hun einder met de schreeuw van verre vogels. Een uitgestrekte vlakte lengt scheiding tussen vloed en branding aan. Ver weg waaien nog de geluiden van een warm te vinden sponde waar…

Goten gutsen gulpend het water in de grond. Regen ratelt de luiken los met roerige klaterklanken. Binnen zoemt het zacht door buizen die verwarmen. Lampen schitteren stilte in de laat verlaten laan. Bomen druilen druppels langs de bladerloze stammen. Water moddert verder tot de rand de lippen raakt. Vogels schuilen verder tot…

de stilte wordt er nog gevangen in de kronkels van de bloemdijk, vanuit het eenvoudig zwart wit deurtje kijken paardenogen nieuwsgierig naar de stadse fietser op het land. op de kleine lapjes grond liggen de uien in rechte lijnen, langs fietsend,is de geur voor even een scherp doordringen voor de stadse fietser op het land. onder de…

Het landschap golft deint als een lome zee neemt meidoornhaag en geel van maaisel mee; de tegen fietser groet met een bezonken blik bezig met zijn eigen ik. Op het grasland gaat het paard er speciaal voor staan, heft dan onaangeroerd de staart en laat voor camera en veulen haar tot drol gedraaide maaisel gaan.…

Een steile helling, een wandelpad. Rotsen, afgronden en frisse bergen. De camera bungelt heen en weer. Die vogel daar hoog in het lover. Een stap achteruit, twee, één meer. Een ademtocht, de camera valt neer.…

hoger worden de golven wanneer het tij oprukt springen durfallen zo hoog als ze kunnen tot de onderstroom ze tackelt en de oerkracht het geruisloos wint ©Lady Love…

Langzaam vergeelt het landschap veld na veld: zonnebloemen Ze steken af tegen het blauw van Franse luchten Steken af tegen het geel van velden vol graan Steken af tegen het groen van weiland na weiland Straks glijdt de maan het dekor van deze boerenroman binnen Blijven de zonnebloemen worden handspiegels van maan.…

in de schemering waar winden snijden oppervlaktes doortast door waterschaatsers omringen ze een gevallen vaal blauw gewaad geknield voor de hoogdagen der ongewissen stromen rivieren langs mauve beekjes door, waar berken staan met eekhoorntjesbrood al op de knieën gedwongen in het vaal gele zonlicht dat moerassig in het…

De snelweg vliegt onder de wielen als een donkere rivier, inhaleert ie de nacht diep in lichtjes zweven voorbij er is geen landschap te zien in het verre duister en luister naar de nacht magie wordt verwacht.…

Stille schoonheid ontstaat bij het vallen van licht door het kristallen glas van liefde, dat elk blacklight uitzuivert en slechts nog een heldere fonkeling doorlaat. In die bloedrode zon van een ondergaande dag zwemt een frêle zwaan rond een verlaten nest waarin het steenei met de verloren verwachting. maar de rivier is vol schoonheid…