Vandaag opnieuw beluisterd wat gisteren opgenomen is, woorden zinnen van jou en mij, en zelfs hele gedichten, jouw aura gevangen en die van mij, zit nu in ons bot Geprobeerd om de vlekken op jouw huid te hertalen in hoe toekomstvoorspelling zich vervullen laat, de symmetrie van links en rechts uitgedrukt in evenveel, want het hart maakt het…

uitdagend kijkt ze me naakt vanuit de winkel aan op die poster aan de muur die blik, de fiere borsten, haar slanke benen elegantie wordt flink versterkt door haar vloeiende vrouwelijke lijnen en de opvallende roodgelakte tenen doch vooral door de expressie van haar gelaat raakt menig mannenhart overstuur haar geprononceerde heupen…

Met jou rond de wereld jij bent zo begeerlijk Je lichaam zo krachtig je karakter zo prachtig Je figuur zo sierlijk je kracht zo dierlijk Met jou ben ik veilig daar je pakt je gitaar en zingt een prachtig lied en je ziet Deze woorden raaken mij van binnen kippevel en hierom zal ik je beminnen Alls je jouw lied weer zingt…

De altijd goedlachse, Marokkaanse kapper, die mij al jaren knipt, doet nog steeds lekker soepel en relaxed zijn ambacht. Zijn klanten zaten deels buiten tegen een boom en in het gras. Een klant na mij at nog even een patatje aan de overkant. Nog steeds hangen zijn vergeelde, Marokkaanse kapperdiploma's aan de wand. Voor tien euro werd ik…

Twee jaar lang het jongste geheugen noemen wat is er eigenlijk gebeurd in 730 dagen rafelig en merendeels vergeten steeds minder waarheidsgetrouw want het brein is een blokkendoos wordt meer en meer uniek bizar in al zijn falen en gebreken…

Tegen jou aan ervaar ik een lome veiligheid. Het doet mijn gedachten dwalen. Jouw blik, jouw handen, de manier waarop jij kust. mijn pogingen tot vertalen Ik luister aandachtig naar jouw vingers wanneer ze hun warmte met mij delen Ik herinner de smaak van jouw lippen wanneer ze mijn schouders strelen Ik vang de stem van jouw ogen in…

hoor muziek een melancholieke stem in een of ander dialect dat je niet eens verstaat maar begrijp er wel iets van van hoe iemand zingt iemand mist haar alle liedjes gaan daarover terwijl de silhouetten zwart aan de kust staan op zoek naar garnalen ja kijk en meeuwen duiken onbeschaamd neer op dit krioelende leven terwijl ik…

Als vanzelfsprekend je wordt ontnomen en verandert in een handicap, een gemis of verloren vaardigheid. Wanneer dr ergens iets klem zit, blijft hangen of zich groter strompelt, naar een knellende onvolkomenheid Geef dan geen centimeter toe, maar vecht meedogenloos, want wilskracht bergt hoop en vrijheid.…

mijn voorspiegel kijkt bedenkelijk dit zal geen dag worden om lang de adem te sparen, het lachen is al lang vergaan nu het lijf zich om gepijnigde botten wikkelt in een door blindheid omlijst landschap mijn ik vraagt aan de spiegel wat hier de bedoeling van is, of elke voorzet doel moet treffen, zoals geestverwarring zonder spraak…

Ik vind het wel knap van voeten, die eelt maar blijven groeien. En al dat gewicht dat zij torsen, een leven lang. Soms komen ze in protest, en geven je een nare blaar. Daarover moeten we niet klagen; voeten maken het leven draagbaar!…

Ik heb met mijn slanke, iele vingers hele bomen aangesleept en hen met een zaag versneden en daarna met een bijl gehakt tot bruikbare blokken open haardhout Ik heb hele akkers omgespit met ijzeren spaden en de blaren op mijn handen in jenever gedept ik heb met diezelfde handen mooie tekeningen gemaakt, knopen aangenaaid, vele bladzijden van…

Nu weer rook je naar vers brood, ik verifiërde, kwam de lucht door het raam van iemands broodbakmachien, een bakkerij misschien in de stad? Nee jouw lijf! Ik liet je raden waar je naar rook nee, iets lekkers, zei ik wat je soms vroeg in de ochtend ruikt in de stad... je noemde bloemen, ochtenddauw, maar je kwam er niet op. Toen ik het…

Hier zit ik dan achter mijn computer van Apple achter een fles Southern Comfort achter blokjes cheddar en paprikachips terwijl mijn libido aan gort is geschoten en ik overdag denk dat de Albert Heijn een louche bordeel is gewoon om mijn oude dag wat op te krikken de pittige dipsaus smeer ik van verveling in mijn lelijke zwerversbaard en…

de dood slechts een halteplaats, lijn onophoudelijk stopt laadt de zorgzame dood in, in een houding die bewegingsloos als lijk ligt te schitteren van afwezigheid er is niets, geen nacht geen dag, geen samen slechts wat brood dat korstig na schimmelt op het vergeten bord, stemmen zijn doof woorden zijn blind alle geloftes vergelen als pentekeningen…

Dan weer stal ik mijn geweten achter haar besef, denk ik haar te kennen, maar dan bespelen haar vingers als zachte vioolsnaren mijn muziek En ik al rijkelijk ronkend als een krolse kater me vergewis van haar noten op mijn gezang Zij herkent dan Orpheus in mijn statige gestalte, die zich richt naar haar volle maan, haar klaviert met al…

Zakjes huid bungelen als oorlellen onder haar ogen. Haar mond valt half open vanwege die eeuwige sigaret. Haar tong slap maar roze. Haar wangen vlekkerig rood. Gaatjes ongevuld. De tatoe verrimpelt haar teen in een herfstig blad. Groeven langs haar neus inmiddels diep genoeg om alle zwarte puntjes erboven te dragen. Terwijl…

vergeet mij niet ik vergeet mijzelf iets in mij is bezig mij langzaam te vergeten het is nu nog onschuldig maar nog even en ik weet niets meer laat me naar de sterren kijken…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

het prille van lente schroomt de bleke huid t shirts en de korte mouw lijken haalbaar voor de vrouw maar de spiegel rekent onverbiddelijk af met witte top en korte rok zonder gebruinde benen kleur krijgt langzaam weer de overhand waar somber het straatbeeld lang domineerde de donkere massa breekt in speels en licht bewegen nog even…