Haar lichte aanraking straalt warmte en verlangen ogen kruisen, blikken in elkaar gevangen, maar speels wegkijkend. Smachtend naar haar handen over naakte huid, kietelend en plagerig, ontvlamt een kreun naar haar. Wanneer lippen elkaar vinden en bijna raken, haar adem voelbaar hunkert, en het zachtste kussen, ooit denkbaar.…

een stroom aan wensen dwarrelt vanuit de hemel naar benee deze zijn niet om te behouden maar om te delen met degenen die een leemte ondervinden deze op te vullen met liefde van hen die hier zo worden gemist…

Kom je in me vraag je met een eenzame stem alsof er een muisje door een sleutelgat naar binnen moet ik ben al bij je zegt het eenzame muisje door het sleutelgat alsof hij al helemaal in je is.…

het was een puzzel in de tijd de steentjes van mijn leven zij vingen met hun licht mijn steeds alerte blik ik zocht niet echt maar viel voor de momenten van contact ik heb ze opgegooid uitgestrooid vormden zij een kleurrijk mozaïek in sprankeling wervelde mijn jeugd daarna wat donkere vormen pas de laatsten tonen het transparant…

In jouw ogen woedt een storm, waarop ik stuurloos drijf. Niets liever laat ik mij verzwelgen, verdrink ik in jouw vloed, bungel ik aan jouw lippen, die mij in verzoeking leiden, trotseer ik jouw zilte nat, tot het einde als het moet.…

Ons houden van is hout geworden verschoten door het leven vervolgens is het koppig en ruw met onrust ingewreven Ons houden van is hout geworden zilt van de oneindige traan het haalde het zoete uit datgene wat eenmaal was ontstaan Ons houden van is hout geworden verweerd door het verleden geblakerde nerven relateren aan hoe vurig het…

straal maar laat het licht glanzen ook in de schaduw zie je mij dansen op flarden muziek uit het diepst van je ogen we spelen liefde in blikken zonder te schikken…

met zachte weemoed betasten we de lagen waaruit we bestaan het hart laat zich vaker raken dan het hoofd we ademen overgave het strijkend licht maakt onze jaarringen voor even zichtbaar in liefde verder leven geen tranen te verbijten in het woud van genade…

ik heb gelopen door weer en wind gebaande paden vermeden met wolken gebeden als een radeloos kind met kruis en bijbel ben ik uitgejouwd ja ik was fout heb met een bloedend hart voor jou gekozen geen horizon blijft rond in het rechtlijnig oordelen van velen naar de letter van de wet waar onze liefde buiten spel is gezet ik heb hun…

Verliefde woorden ontdooien zichzelf eenmaal uitgesproken als al het andere wordt verzwegen bezitten ze de schijn van gerijpt geluk, of in iets anders wordt beschreven, de hemel is vol Brusselslof van onafgemaakte woorden van letters verzameld uit stof waaruit die zijn gemaakt elke katje aan de tak herbergt een eigen verhaal het…

We hebben een boek geschreven. Een verhaal over liefde en geluk. Het is herschreven, het is gevallen, maar desondanks ging het nimmer stuk. Er waren soms wat strubbelingen. Er is hier en daar wat uitgevlakt. Maar we bleven het proberen. En hebben de draad weer opgepakt. Het is misschien wat saai geworden, een mens vergeet gewoon te veel…

je ogen smeulen lijken te heulen met de vlammen in het vuur die dansen wenden en keren in elkaar eindeloos begeren soms vonkt er een ondeugende schijn van wellustig zijn op je gezicht in dat subtiele licht krult onhoorbaar zacht je diepe donkere lach waar warme vingers woordloos zinnen schikken die beginnen met beminnen…

Je hebt me vezel voor vezel uitgekleed ik sta nu meer dan naakt voor je je raakt met je hand het hart dat voor jou alleen klopt het voelt onwerkelijk niet meer dan een skelet met wat organen te zijn kleed me met mijn huid kleed mij met jouw lichaamswarmte ik weet ik vraag veel maar mijn liefde is jouw deel.…

tel ik alle uren die voorbij kropen tot een dag toen werden het langzamerhand weken de laatste keer dat ik jou zag weken werden maanden voordat ik er erg in had een half jaar zomerjurken hangen geduldig te wachten ook al ben jij niet meer daar het on-begrip komt en gaat in vlagen van sterrenhemel tot in het ochtendblauw nog altijd tel ik…

zonder mezelf te kleineren is het mijn rol om op jouw podium te figureren jij bent een theaterbeest met in lach en ogen het grote wereldfeest vaak sta ik stil deel decors in het halfduister als de spot jouw act opluistert veel tekst is mij niet toebedeeld ik reik aan waarmee jij aan de slag kan gaan toch komt ook mijn moment…

ik heb de rode loper al uitgelegd waarop je danst sjanst en kleur bekent lichtvoetig het nieuwe patroon van je leven verkent met geheven hoofd en stralende ogen eindelijk jezelf bent ik zie in gebaren en lach de tekens die wij elkaar hebben gegeven ook ik ben publiek maar ik heb je al zo lang hartstochtelijk lief…

jij schuilt in dit verhaal woorden weten jou te verbergen ergens in een zin laat ik onverwacht liefde vallen jij wuift mijn letters weg en jouw ware aard ligt naakt in mijn schrijven…

Zilte zoete tred gaat in vroege ochtend uur - wuivend riet - voorbij Binnenste buiten in een gestort -innerlijk - wisseling van tij Parel in oester zwevend naar jou en in mij 100 km per uur…

jij bent niet toevallig gekomen ter voorbereiding schiep ik jou in zeven dagen dromen boetseerde uit de beste klei jouw ranke vormen pimpte je op van teen tot top jij droogde naturel in aardse schoonheid het vleugje galaxy gaf jou al snel een goddelijk perspectief in het glazuur smeulde vuur dat fel opvlamde in de uitbundige…

zeg nooit, mijn lief, 'zal ik maar van je houden?' maar hou van me laat je hemelse zinnen zinnelijk zijn als vrije regelvallen. in je hand de spelregels die niet bij je passen, te veel ogen, zeg je, en je gooit de dobbelsteen naar de nieuwe dag. in de kamer groeien geen woorden meer zal ik nu spelen om jouw goddelijk wezen…