Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

Zeker, ik heb jou wel nodig, maar toch minder – dan ik van je houd.…

Tussen willen en moeten grijpen verliezers macht. Er leven machthebbers, die op frustraties wachten. Tussen willen en mogen leven levenskunstenaars. Daar leeft ook liefde, die op vervulling wacht. Zuivere liefde kent geen verliezers. Ware liefde schept geluk.…

Zwembadgesprekken, half bloot en aanraakgraag indruk maken ja elkaar onder de randen door glanzend insmeren en raden ja vertrouwde vreemde onschuld van samen liggen soezen nee niet uit wanhoop hem aankijken niet hem laten polsen of ik nee niet mijn armen om hem heen slaan geen lieve woorden .....alsjeblieft niet hem veroveren met…

Door een woud van armen zoek je mijn mond en ik de jouwe, verdwaald in een oceaan van liefde, op zoek naar woorden in de ban van ondoorwaadbare vloed en overbruggende eb.…

Regen tintelt op het meer speldenprikken in mijn vel ik denk jou een tel onder het gladde water weer terug Hoe snel en ver ook het stromen onder het zand liggen de stenen nog zwaar en zichtbaar zonder zelfbedrog Verzonken herinneringen komen terug Ik mis jou, onze liefde gaf zich aan rivieren mee en deelde zich in de zee ooit regent…

Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon Daar hoog boven ons schijnt ze minder fel, minder warm Ze verslindt me niet meer na de dageraad, ze roept me niet eens wakker, opstaan kost me moeite Alleen 's middags stroomt mijn bloed van haar licht en draagt ze het gewicht van mijn zorgen Dan kan mijn hart vliegen als een draak, desnoods verdwaal…

de juiste definitie van liefde heeft niemand mij ooit kunnen geven probeer het maar eens toch als het er op aan komt is en blijft liefde met stip het belangrijkste in 't leven affectie wellicht of een onbeschrijflijke hang naar tederheid... kijk nu probeer ik het zelf ook vergeefs echter…

Je weet gelukkig wel wat ik zeggen wil wat ik voel met jou en dat jij, wij, samen gewoon, niets bijzonders gewoon is al speciaal met jou, vanzelf, elkaar met een blik begrijpen met een woordje van ons alleen dat het zo is en blijft, wij zo zijn, veranderen en toch zo zijn, zoals het fijn is dat weet je allemaal, maar…

Hij begint voorzichtig met kleine passen warmt heen en terug mij op, verlengt zijn been gaat van menuet naar pavane schrijdt ouderwets dieper voegt snelle stootjes toe laat zich dan gaan van allemande naar courante en voert mij de zesde hemel in zweeft daar langzaam sarabande met mij rond, in verwachting…

Ik kan wel rijmend gaan springen en zwaaien op mijn eiland met lokroepen 'houd van mij dan doe ik dat ook' maar het gebeurt al want jij komt naar me toe en je zult me heerlijker kussen dan ik heb gefantaseerd, ja zo lief als jouw woorden, jouw lichaam zal me laten voelen wie ik ben jouw Honinglief jouw nectarkelk wil ik zijn ik…

Ik kwam je onverwacht weer tegen in dit nog lopende winterjaar, op een dat kruispunt bij de altijd bloeiende hazelaar, waar we elkaar al hadden verloren omdat wij de zonnegang niet hadden verkend in onverlichte treden deze af te wegen, de blik gericht op de fixatie van de horizon, de slinger van de levensklok dreunt onverminderd door…

ze lacht licht smalend draait zij haar hoofd naar mij zegt dralend op lijzige toon doe niet zo mal natuurlijk weet jij al hoe ik over jou denk wat ik van je vind heb je voetstuk gepoetst en gepolijst ja af en toe gekust nog zijn al jouw talenten niet ontdekt dagelijks glinstert er een nieuwe steen aan de kroon die jouw genen…

langs de mors bedekte korzelige muren bomen en houten huizen om de azuren drijft mij in de gloed van zon en sterren vuren doorkruist de rode bloemen ‘t landlicht van buren wat komt als trouwsel naar mij toe dorens uit voeten het satijn aan doe het dwalen langs distelhellingen moe naar ‘t vredige landschap room van de koe haar…

haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar willen strekken; zij, een bouquet van ontluikende witte rozen…

Als jij mij omhelst kan ik niets anders meer doen – dan jou omhelzen.…

jij daar mens die me verwonderd waar ik me mee verbonden voel met adem die ik herken als van mij dezelfde adem die tot leven liefde geluk blaast nabij wanneer alleen de nacht nog over is strelende handen een bloemenspoor met ochtendgroet een melodie besloten in de ziel bij snarenspel gezongen dat de deur opent…

is dit nu liefde vraagt ze kwetsbaar omdat ze wil weten wat ze moet geven was hij eerlijk dan zou hij zeggen het is louter lust maar hij zegt met gefingeerde tederheid voel mijn warmte dit moet wel liefde zijn…

Het weefsel, waarin mensen rode draden zijn. De stoffen, die wij wisselen. De talen, die wij allen samen spreken. De goede gedachten, die alle mensen samen delen. Het goede, dat ook kwade mensen doen. Stoffen, talen en goedheid vormen het wonderweefsel dat alle mensen samenbindt. Vormen het liefdesweefsel dat G-d in stilte voor ons vlecht…

uit een wolk van licht fladderde een witte duif boven het woeste zeegezicht stil en als maar stiller de zoete winden uit de woning van 't hemellicht…