wij hebben tijd gedeeld waarvan de uren zich als bloemen hebben geopend ons is tijdloze schoonheid voorgeschoteld waarvan vorm en kleur eeuwigheid omspanden waar liefde als schering en inslag ons zacht tapijt in hoogpoligheid gaf met elkaar voorhanden weer hebben wij tijd gedeeld omdat aanwezig zijn een te grote wissel trok…

Een gebaar van haar zijde Nauwelijks zichtbaar Maar een vloedgolf raakt me Alle geketende emoties komen vrij Zij wenkt Niet meer dan een luchttrilling Voor mij een orkaan die alle remmingen optilt neerzet als machteloze brokstukken van een overwonnen verleden Voor altijd verdwenen Zij glimlacht Op haar gelaat verdekt Ik zie een overweldigend…

Weer een ochtend begonnen fluiten van een gehoorapparaat geur van koffie en thee glas met water gevuld Licht geroosterd brood met groenten salade kiemen, tomaat plakjes kippenrollade Mijn moeder kraakt zucht, het smaakt hoorapparaten fluiten vogels doen het buiten Met een kom yoghurt toe manga, blauwe bessen banaan, witte druiven…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong. En dan hun dochters waarin ze zich spiegelden wat zagen ze toch in hun mooie ogen het voorlezen op bed, de armen en benen verstrengeld in een tedere worsteling…

het wordt geen goud maar jij laat wel weer alles blinken zoals vanouds jij kunt in het magisch raken ernstige slijtage een stuk beter maken zonder pijn alles wat hapert en niet goed functioneert heeft de interesse uit jouw vakgebied in de blauwdruk van het menselijk zijn lees jij pijn en andere mankementen uit het dagelijks…

Hier besta je tussen golven, tussen helmgras en riet Lijkt de wereld uitgestorven, hoor je zee en verder niets Denk je soms nog aan wat is geweest, ooit in het zand geschreven Mooie woorden die vergingen, door de golven weggedreven Opgenomen in de tijd, verdronken in een zeemanslied Hier besta je om wat is geweest, met wat de zee je liet Zoveel…

reik mij weer je hand en ik leid je binnen in ons eigen sprookjesland in dit land kom je weer bij zinnen laat je alle ellende buiten kun je weer opnieuw beginnen jezelf voluit vrij open uiten en je zelfvertrouwen herwinnen laat mij je in het licht zetten het licht dat ik al die tijd voor jou bewaarde niemand zal je hier iets beletten ik…

Ik leef in een fantasie ik moet naar de dokter ik ben moeilijk, zeggen ze .....Sommigen mogen me niet .....en ik mag mezelf niet .....als dat meisje .....dat niet in de spiegel wil kijken .....maar graag de aandacht trekt .....dat nooit bang is .....om uitspraken te doen .....om dwars te liggen, gewoon .....om eerlijk te zijn, verlangend…

Op goede dagen ben ik niet alleen loopt liefde mee, een stapje opzij is dan zo gedaan, als het ware in liefdes schoenen gaan staan en voelen en weten wat liefde zou doen, liefde die de ander begrijpt en neutraal houdt van iedereen, onrechtvaardig neutraal evenveel van iedereen omdat zij zoveel groter is dan wij Op goede dagen loop…

Vosje, schenk me je vruchten vannacht, vlij je bevallig naast me neer. Je buik en schoot zijn donzig zacht, je lijfje is geurig en teer.. Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid voor één keer waar hij naar smacht. Zodat hij niet langer in rondjes draait, verlos hem van het kwade vannacht. De port is oud en maakt me roekeloos toe laat ons…

Ik hoef niets te vragen zijn verlegenheid op mijn borst zegt genoeg, ademt zacht over mijn huid naast zijn warme wangen er is niets mooiers dan dit, liefde is het, helemaal niets kan ik er aan doen niets heb ik er voor gedaan een cadeau is het, het mooiste dat een mens voelen kan de vrede van zijn overgave aan mijn dankbaarheid…

Zoals de wind soms mijn buik tekent in de stof van mijn jurk lees ik met de adem van mijn ziel de jouwe ontdekt mijn hartstocht de jouwe, wie jij bent en de jongen die je was lees ik jouw verlangens en jouw liefde voor mij af aan de golvende gloed over jouw kloppende lichaam in het geurig broeiende bed van herfstbladeren waarin jij…

Onder mij warmen jouw handen mijn billen, jij kneedt en voelt of ze zich al spannen, we spelen lippend en likkend met elkaars zachtste huid en stellen uit te kiezen tussen voelen en aanraken, of om te draaien voor alletwee tegelijk, we branden onblusbare liefde in ons verlangen ik ril, het raam staat wijd open het is te laat voor schaamte…

Ik bewoon een huis aan een stille straat die met het passeren van vele jaren zijn logistieke taak lijkt te bedaren en merk dat verkeer niet langer langsgaat steeds minder wordt er doorgereden en dan ook steeds in dezelfde richting geen bord roept op tot die verplichting verkeer verloopt om een vreemde reden ooit was de straat een drukke…

Het bankje stond er nog waar wij best wat verlegen de eerste zoen uitwisselden net voor die bui met regen er stonden nu weliswaar andere namen en initialen maar ik wist die van ons nog feilloos te achterhalen daar waar ik ook vergeefs tijden later op je wachtte hoe kan het nu voorbij zijn blijft nog steeds de gedachte…

ik weet dat jij niet zingen kan maar toch vertolk je het lied met een fantastische mimiek maakt dat tranen glinsterend stromen uit de diepste emoties van ons warme hart speelt in een schalkse lach met tonen die van deze heerlijke stilte zelden kunnen dromen je performance houdt de toeschouwer gevangen met het akoestisch spel…

zij komen tot me met sprekende ogen en het hart op de tong ze geven liefde ik kijk terug naar wie ik was, ook in gebreke ver heb ik gekeken zag heel veel goeds, doch ook te veel dat anders kon maar ik leef vandaag en houd heel graag mijn zachte doeken in een heldere zon daar dansen ze, als witte vlaggen ritmisch op het lachen van…

ik zag het zachte ademhalen hoorde hoogte wist de dalen met in je lach het liefste vergezicht dat er vandaag op aarde was de ochtendzon scheen licht contrast schaduwde wat nog slaperig was om in het proces van ontwaken alles nog eens extra mooi te maken in je lenteachtig lief bewegen bloeide kleur dauwde kou het gras met…

zij zagen jouw blik keken mee ontdekten de magie van samen beleven een armzwaai je vinger wees ingehouden adem kwam ineens tot ontlading het was feest zij waren op pad gegaan maar kwamen niet aan het was of iedereen hun kleine bestaan zomaar vergat maar in jou herkenden zij stukjes leven waarvan zij dachten die zelf nog…

jouw charisma bloeit veelkleurig vlindert in waaiers die de horizon raken daar waar rechtlijnige perspectieven in punten verdwijnen zullen jouw ronde vormen verschijnen het star rigide van vele vertes zal worden gebogen door souplesse in zachte ogen de eeuwenoude blikken uit licht blauwe kijkers zullen niet meer uren turen…