Ik maak voor jou een standbeeld van woorden zodat ik je letterlijk de hoogte in kan prijzen en de zon er op kan schijnen zodat het fonkelt en schittert en ik noem het "de liefde", bekijk het, koester het, maar raak het niet aan want ze snijdt en kerft in je ziel waar het littekens achterlaat die zelfs na jaren niet verdwijnen, maar…

de enige manier van bij elkaar zijn in stilte op het hart gericht zing ik je toe in mistige dagen grijs verzilvert tot licht wanneer zon je haar komt strelen in stilte op het hart gericht zing ik je toe als vreugde door verdriet in avondrood verdrinkt begrensd in onze horizon iedere morgen kijken naar de…

Definities maken van stromend water ijs. Symbolen verstarren wat werkelijk is. Liefde doet ijskoud ijs smelten. Liefde maakt mensen wijs.…

wat mis je het meest vragen digitale kinderen vanuit hun verte het raakbare - het voelbare en het deelbare antwoordt zij uit haar herinnering vooral in het donker bij 't slapen gaan en - samen wakker worden vooral dat...…

Het ritselen van de bamboe door het open raam stelt mijn gedachten op hun gemak het paard verlangt naar suikerriet ik wens jasmijnthee met jou Bamboes blad Die ritsel van die bamboes deur die oop venster stel my gedagtes op hul gemak Die perd verlang na suikerriet ek wens jasmyn tee met u…

ik zie in jou de volmaaktheid van de schepping eindeloos glad en rond niet het vierkant harde masculiene de grove hoekigheid van korte rechte lijn maar ruimte voor speelse harmonie met warme emoties zonder confronteren een eeuwige boog die vloeibaar wordt als liefde niet door tijd zal worden gestoord…

Niets kan haar charme evenaren De gratie die haar schoonheid toont De élégance van haar gebaren De glimlach waarmee ze bewondering beloont Haar stem is die van duizend snaren Bewogen in een zachte wind Die vrolijk speelt met haar gouden haren Haar gezicht onschuldig als van een kind Haar taille slank als berkenbomen Haar handen blank en…

Kortgeleden Streelde ik jouw borsten nog en nu leven zij in mijn gedachten Oók toen, lag jouw lijf tegen dat van mij vrouw, wat was ik blij dat ik jou toen intens mocht be- minnen 'k Hoop en ver- trouw erop dat die tijd terugkeert en zich niet gaat vastvriezen in de warmte van onz' liefde...…

Ik teken een horizon in het tekenboek van liefde er ligt een lichaam te zonnen een zomer straalt over zijn schouders een zon tovert een lach op zijn gezicht wolken kietelen hem met schaduw ik kan zien dat hij van me houdt hij tekent een boom naast mijn illusie om de dromen in stilte te bewaren nu de zon lager zinkt en de maan een lach…

er was iets met die ogen al hield je de knuffel ondersteboven ze keken je altijd aan heb geprobeerd weg te lopen maar hun blik ving mij voor ik de deur had gesloten ze hadden iets vragends in een verbazend waarom kom jij niet dichterbij speel met mij koester en kriebel met warme handen dan zie ik weer je blijdschap en lach…

een haast te vroege zon over het ochtendland en het oog groeit naar jou, het eeuwige. ik zal je verhalen over een verre zomer die we sjouwden als een warme deken, en je streelde vlinderwoorden van een ongeschoolde schilder van jaren her. zo woelt een vreemde wereld: groot in meer verliezen, klein wat ons nog rest. lees mijn bevreesde…

Wat zouden bergen zijn Als er geen dalen waren Wat zijn rivieren Zonder oevers wuivend riet Wat zijn vlaktes Zonder nevelige wouden Aan horizon in ‘t verschiet Wat is een hemel Zonder wolken Zonder vogels langs het blauw Een strand zonder zee Een zee zonder branding Een vogel zonder zang Een helder ochtend zonder dauw Kortom…, wat…

het voelt als prikkeldraad en haalt me open jouw goede raad scherpt punten aan waarover ik zal lopen jij bent niet het fluwelig type dat mijn weerbarstigheid zal strelen deelt gewoon kordaat de lakens uit zonder te bevelen het lijkt een compromis maar contracten zijn er tot op heden niet diepte is genivelleerd de hoogte hebben…

In één kamer van mijn hart zit een slot op de deur, alleen de hemel kent haar smart heeft de sleutel van de kamer van het hart en verder geen: daar zit al het verdriet verborgen en de pijn Soms zou ik dat met jou, met haar, met hem, willen delen, en of ik het meen: niet alleen de kamer van pijn maar ook de kamer van stilte vreugde en zonneschijn…

mag ik zacht met jouw hand langs ons bestaan gaan in verbinden bloemen kleuren samen de mêlee van geuren keuren in hun heerlijke diversiteit met onze ogen wolken schouwen luchtkastelen bouwen in het speelse wit tegen oneindig blauw daar waar onze handen raken stroomt fysieke energie die onze liefde eindeloos op zal laden…

Een groot onschuldig bed leeg, alleen gelaten, maar vol warmte nog van innigheid, intimiteit, diffuus het zonlicht door gouden gloed van gordijnen. Een zachte bries waait over het matras, een handdoek laten liggen de vloer glimt tegemoet de dekens van een zachte fleece, schalen glanzend lijken na te galmen het eenzaam landschap dat…

De zee verandert eeuwig, zonder te veranderen. Golven rollen af en aan. Wolken drijven spontaan, gedreven door de wind. En wij mensen? Kunnen wij stromen zoals water stroomt? Ons bloed. Kunnen wij leven van de vrije wind? Onze adem. Is het mogelijk om ons verzet te staken? Is het mogelijk om eens niet ons best te doen? Kunnen wij onze…

ik heb de wind niet eens gevoeld maar de strakke aanblik die jij biedt is magistraal het dreigend wolkendek verschiet waar jouw profiel oprijst tegen het felle licht van de brekende bui zoals cheops torent in piramide met magische ruimten zijn wachters wereld zien verstil jij in mystiek omdat jouw stilte praat met de verste planeten…

ik zie je ogen donkeren maar hun geheimen lichten op in het schalks wegkijken je lach gaat mee naar een niet voor mij weggelegd perspectief in de verte van de tijd nog heb ik jouw hand en vingers vast voel je hart pulseren met vitale warme kracht maar onnavolgbaar zweef je uit mij weg in een lichtend spoor van mystieke onaantastbaarheid…

Verdwaald en achterhaald In de bloesem en in struiken Overschaduwd en gewaarschuwd In tweestrijd Voor altijd…