was het verwarring die ik in je ogen zag licht contrasterend met je open lach het wolkje schaduw dat je blik verwijdde tot voorbij de horizon gaf jou wat schrik een eerst besef dat liefde ook seizoenen kent en niet alleen aan lente went in perspectief vergroten hebben we van samen zomerslang genoten en nu de eerste oogst misschien…

het is heerlijk om in jouw blik te zweven naar een leven vol vrijheid de kleine nuances te volgen waarmee jij perspectief geeft aan onze vlucht de thermiek te voelen van jouw passie die ons op aangename wijze tot grote hoogte doet stijgen om dan licht af te glijden zonder in een duikvlucht te raken die ons zeker zal kraken ik…

Laat me de wollen wanten zijn die je zachte handen beschermen tegen de ijzige kou laat me de bron zijn waaraan je je laaft en waardoor jij opbloeit als een roos laat me licht zijn in je donkerste nacht weet dat ik dat alles ben omdat jij in mij huist.…

je raakt me en vraag me niet waarom ik heb geen idee hoe het antwoord te vinden je raakt me diep niet alleen tot in mijn hart of tot in mijn tenen maar tot ver in moeder aarde waar mijn ziel veilig schuilt met een stil verlangen uit een ver bewogen leven en ik heb geen idee wie jij was of wie ik was of waar we zijn…

Staren in de stilte van mijn dromen dichter dan dicht bij je willen komen. Neergeslagen vormt de nacht, mijn dagen. Opdat ik niet slapen wil alleen slapen voelt zo... stil....…

ik wist de vruchten van de boom ongrijpbaar voor mijn handen zij tergden mij door in hun volle wasdom daar te blijven hangen ik joeg boze dromen als wervelwinden door hun hoge kronen ze rijpten verder in de warme zon voelden dat het oogstfeest bijna begon ik fluisterde liefde met armen om de stam geslagen mijn bede werd niet opgedragen…

ik heb je meegenomen uit het licht van gisteren vandaag is nog te pril voor jou we schemeren als man en vrouw bekenden we niet onbemind de nacht schaduwde vaag jouw intiemste lach in zachtjes openen het duister gaf mij kracht met jou weer mezelf te zijn…

Jou schrijf ik, nu nog ver, toch ook al vertrouwd. Jij als landschap, nog helemaal te verkennen, verrassende vondsten, schaduwen en druppels licht, alle dieren die daar leven, wat ze te vertellen hebben. Ik zal goed luisteren en leren verstaan, dieper dan jouw woorden reiken. Dat is wat ik je geven wil. Nu en hier, op deze dag, die bij…

verwaasd op het balkon in de verte de zee wat zegt ze mij? een zeilschip gaat voorbij wit tussen de bomen verdwijnt de wind wiegt de takken zachtjes de bladeren dakpannen rood in de rij schouder aan schouder de zonnestralen tegemoet wetend warm zijn nabijheid brengt mij terug verankerd met open armen in mij warm en licht de verte…

je zweeft licht verheven in het zijn van zen de spanning van je huid neemt af in loslaten en geven ogen helderen in blik kijken verrast mond rondt in een lach je spiegelt kracht hebt toch het breekbare van mystiek gezag je straalt schoonheid in een heldere zielewave zoveel dat niemand je vergeet ik mag delen in jouw magisch…

Maar voordat we verder gaan ken je ook mijn duist’re kanten die ik het liefst verborgen hou weet ik jouw verborgenheden die liever alleen het nachtlicht zien of moeten die geleidelijk verschijnen in een soort gewenproces waarin liefde hopelijk toch wint kom laten we eerst maar eens uit onze schaduwen stappen elkaar bekijken in het zonnelicht…

jij hebt nooit geleerd over wolken te lopen ondanks het roze dat jou intrigeerde al sinds je kindertijd in die kleur vond jij alles van boven bij gebrek aan vertrouwen in eigenheid zij bleven onbereikbaar maar jij verruimde je palet blauw en groen kwamen aan zet in lange schemeringen maakten zij contact zodat in op en ondergangen…

ongrijpbaar zijn sommige zaken die onverwacht haken aan gekoesterde verlangens zij openbaren hun gaven in nieuw licht toveren bij ieder een lach op het gezicht stukjes geluk passeren en proberen in verbondenheid ons liefde te leren zonder bezit alleen in het zijn wordt de som der delen meer dan de inleg van velen…

Kind van mijn bloed zoek genezing en herstel In vrijheid die gebonden is aan de bootsman En zijn woord " Hij zegt " Ik ben de opstanding En het leven; bij deze bron dit heldere water Vind mijn nageslacht elkaar steeds weer terug Zachte wind verjaagt de donderende wolken Als het voelt alsof je onder deze angst en pijn Bedolven bent " zegt…

voor Wilmy O lief, wanneer jij dood zou zijn, zou onze voor- en achtertuin en masse om jou gaan rouwen. De poes zou ophouden met eten en hele nachten klagelijk miauwen. De wijn werd zuur onder de kurk omdat er niets gebeurde; stof zou zich ophopen in kamers waar geen boeket meer geurde. De glans zou doven in de dingen. Het spinneweb…

Het dichten is vooral liefhebberij: zodra de schouders lichtelijk verkrampen de adem stokt en zware hersendampen het hoofd omgeven, voelt het zich onvrij Het dichten werkt het best als spielerei niet al te serieus; een boodschap wrochten dat is slechts de garantie voor gedrochten voor draken, leguanen en harpij Het dichten zoekt een opening…

als ik je streel voel wat je beweegt lachen je ogen herkenning fluister jij woorden met de warmte van onze laatste liefdevolle date vastgelegd op de mooiste plaats in je geest met diepe emoties omkleed om direct te openen met de intiemste sferen om al het nieuwe te proberen waarbij respect en vertrouwen de basis is om aan onze…

Het is het hart dat het lichaam en de geest regeert Niets blijft voortbestaan dan te midden van de kleine dingen Een slok water en het dagelijks brood bovenal de liefde voor het kleine blijven Wanneer de wereld gebroken zoals de maan in het uur van afscheid beginnen wij samen de reis in dit heelal en komen aan zonder grenzen, jij en ik…

(voor R) Mijn blote voeten zakken weg in het gloeiend hete zand en emotioneel zit ik strak in de knoop. Soms val ik en zit mijn mond vol met zandkorrels, maar meestal ruk ik met betraande ogen sproeiend op naar de dwarrelende horizon van de vurige hoop, terwijl ik zwaarverdoofd in shock ben zonder borrels. Goedbedoelende kwakzalvers paaien…

Verjaardagsdicht voor W. Deze mooie nacht ben je 55 geworden. Vanmorgen stond je je op te poetsen voor de spiegel, roepend dat je iets niet kon vinden. Je wilde wat lekkers uit de dag gaan lepelen. Een kus, een lipstiftje en toen verdween de auto, met al dat moois: je heupen, borsten, eigenwijsheid en wij-gevoel, om de hoek van de Prinses…