Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

Ons geheime bed in het donker, daar leef ik -- droom ik mij bij jou.…

Al genietend groeien de dromen als bloemen en leven de menselijke fantasieën koesteren de dagen zich in licht en zonneschijn tot 's avonds de maan samen met sterren de hemelkoepel bezaait met beeldend romantiek. En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans…

Ik ben zo verliefd, dat ik het haar maar opbiecht: ik kan niet dichten.…

Op haar bed denkt ze aan prille liefde, zo vaak -- lees je daarover.…

Ik heb geen houvast, nooit kijkt hij in gezelschap -- mij liefdevol aan.…

Diep in de nacht schrijf ik je als een eerste verkenning in het duister van de tederheid handen die naar een rivier zoeken waar ogen langs oevers dwalen romantische overwegingen in dit leefgebied vol tranen overstromingen, mensen in nood terwijl jouw hart roept om vreugde liefhebben tot diep in het nachtboek tot aan natte ochtenddauw in…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

jij in al mijn vele gedachten van liefdes bij tot moeder spin het spel van al je oerkrachten geeft mijn leven liefdeszin geen dromen noch felle regen houden mijn verliefdheid tegen snak naar jouw welwillendheid als jij je mooie benen spreidt geen leven wil ik geven aan de goddelijke zegen die ons heeft verbonden in het samenspel der zonden…

Een lach, een traan, de dag voorbij gegaan, een huid, geen wil, dat maakte het verschil. De pijn die je verliest, is dat waar jij voor kiest, een keuze zonder haat, of is het al te laat? Het vervolg, heel rationeel, soms is het mij te veel, ik kan niet, ik wil wel, maar soms toch wat te snel. Het verlangen in mijn…

jij hebt in je ogen en lach iets in mij laten ontwaken dat ik daarna in grote verwondering als kleinood bij mij mocht dragen zonder dat ik precies wist wat het licht was dat in jouw ogen een spannende boodschap flitste met warmte in de meest zachte en subtiele kleuren in een lach die wij samen deelden zo voelden en ontdekten…

ik ken en herkende ze ook in de meest subtiele bewegingen het vrouwelijke profiel in eerst verschijnen ook in de gelijnde silhouetten kleurden zij op de punten die kruisten en de omgeving in adembenemende extase brachten het onzichtbare spel voor het mediale publiek begrijp baar en invoelbaar zonder scenario en regisseur…

Er ligt een naakte man naast me in het mangrovebos hij ruikt naar zoete waterlelies zijn lijf is fris, zijn ogen stralen de spieren van zijn benen gespannen zijn rugzak zit vol met bloemenzaden ik heb hem liefgehad toen ik haveloos was in een vorig leven zonder wasdroger of wasmachine alleen in de rivier met mijn blote vrouwenhanden…

Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en bij dat harde woord - dat zelden valt - eens glimlachen om de tijdelijkheid ervan. Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en in woelige tijden van neerslag en tegenwind omkijken naar de zon achter ons die morgen alweer vóór ons oprijst. Laten we maar inzien dat ook alledaagsheid bijzonder…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

Nergens specifiek op uit Er hing najaar in de lucht We waren samen in een zucht En er lag een besluit Voor minder deden we het niet We wilden immer leven Uitgekotst of ingewreven Het hele lied Dan neemt ze ongewild de benen Je laat haar gaan omdat het moet Leeg tot in m’n tenen Iedereen gaat het goed Behalve misschien die ene Gemis…

Vandaag ben ik teruggegaan Jij bracht bezieling op weg naar de dood Niet meer aanspreekbaar hier in mijn schoot Onverbiddelijk bestaan Ze hebben je meegenomen Pijnloos gedoofd in het zomerlicht Te vlug te veel voor een gedicht Ook ik kon niet ontkomen Er blijven keukentafelgrappen Aanhoudend is er ruis Bovenmenselijk om te behappen…

(voor Deetje Damme (1909 - 1934)) Daar sta je dan ergens in Batavia leunend met de ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen…

Wat wil je haar intiem vertellen achter het donkere gordijn in het holst van de nacht? Dat je een naakte blonde man een glanzende zilveren fluit hoorde bespelen met de melodie van liefde en donkere vogels in een berk zag schuilen onder maanlicht. Hoe moet zij naar je luisteren? Ver van de bewoonde wereld op het eiland van jouw vakantie…

Er is geen vragen meer naar het waarom waarover vragen is geschreven je bent hier bij mij in leven mysterieus tot aan de dageraad na de reis vond jij de thuishaven waar je de muze weer kunt laven nu ook de spiegel is verdwenen wil jij van mij een antwoord lenen wat zal ik voelen als jij gaat laat ons de liefde nu bedrijven ik wil geen…