1.352 resultaten.
Onomkeerbaar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Wanneer het kwik des winters onder nul staat
en ieder loopt te barsten van de kou
de ogen tranend, wangen lichtjes blauw;
dan zegt de weerman ons dat het om vorst gaat.
Maar als het kwik alleen maar plussen zien laat
- het zweet loopt je met straaltjes langs de rug,
je snakt naar een koud pilsje, liefst wat vlug -
geen weerman met verstand…
Gerrie Knekelman
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 267 Maar als eerste dan de finish gepasseerd,
maakt zich een enge vent aan je bekend.
‘Ik ben official hier. Ik zweer dat u mijn man bent.
Wees niet bevreesd. Ik ben immers zelf gedrogeerd.
Ik heb u afgeklokt. Het was een mooie tijd.
Nu wordt het laat.’ Dit met de stem van een castraat.
Je merkt hoe een knieschijf aan het trillen slaat
en vreest…
Dagje Vondelpark
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 118 De stad heeft zich weer gemeld
de balkondeur open, straatgejoel
zwelt aan door jengelende logistiek,
scherp gedrein van tramrails snelt
door de sirene geest en ijle lucht.
De linden werpen met een
hoofse neiging in hun kale
kruinen elkaar de zwarte
jassen van de kraaien toe,
boven de daken van deze
verbale dramatiek schildert
een…
Volharding 1
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 Volharding 1
Met de Volharding 2
fiets ik een eindje mee.
Een plons en luid gesnater.
Daar lig ik in het water.
Volharding 2
Daar lag ik in het water.
Het werd later en later.
Op de Volharding 8
heb ik maar niet gewacht.…
16.000 Kilometer
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 125 Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~
daarvan staan er in Nederland zo velen,
je vindt ze zelfs aan plein en boulevard,
haast nooit architectonische juwelen.
Ze zonnen door, ja dat is vaak wel waar
en hebben tuintjes waarin kinderen spelen.
Het rijtjeshuis u weet wel ~aanelkaar~
daarvan staan er in Nederland zo velen.
Het groeit maar…
28 januari 2014
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 90 Je denkt ~Nou dit geheimpje houd ik onder eigen pet~
maar ondertussen mail je ’t wel naar je vriendin Janet,
want die is te vertrouwen vanaf A tot en met Zet;
dat is ook zo, maar onderwijl zit je op ’t internet.
En daar is waar het misgaat, want je waant je onbespied.
Dat had je maar gedacht want diep in ‘t virtuele riet
verschuilt zich de AIVD…
De overstijgende stap?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 85 Het jaar doet er weer toe, de teugels
van de toekomst zich nestelen op de takken van
de avondschoot en hun kwetterende muzen…
Genezen tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 187 Als een larve sluip ik door het januarilicht
de klok van maangoud kruipt langs de ramen
hel verlicht wordt de cocon van mijn winterslaap
waarin de liefde zich langzaam kan verstoppen
Ik schuur en stamp tegen een rupsenhuid van ijzer
het lichaam door de seizoenen vastgesnoerd
waarin de ziel zich ongestoord kan verpoppen
ik blijf een wezen…
Uh
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 101 Een versje schrijven, was allang mijn wens
Bij deze dus maar eens begonnen
'k heb zo wat zinnen bij elkaar verzonnen
Die zoetjes zingen voor een lezend mens
Zo'n versje schrijven, nee geen hindernis
Een kwestie van wat woorden brullen
Om daar de lijntjes mooi mee op te vullen
Zo simpel is het, voor mij kattenpis
..............…
Violissimo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 142 Het meisje is een jaar of zes
en speelt heel leuk viool.
Ze gaat nu al een poos op les,
beheerst knap de triool.
Haar vader groots van ijdelheid,
daarbij gefortuneerd,
ziet wond’ren in de kleine meid:
zij wordt geadoreerd.
Dus geeft hij haar op heur verjaar
een prachtig instrument.
Een eeuwen oude Stradivaar.
Hij kijkt niet op een cent…
Wolken kunstsneeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 Koud en onvruchtbaar
als de polen wordt mijn
glazen aardbol
gevuld met winterlicht, in
de draaiende bewegingen van
de mooiste wensen ontkiemt
het noorderlicht.
Wolken kunstsneeuw
drijven behoedzaam
binnen, het zijn de
souvenirs van openbaringen,
gebloesemde herinneringen van
een laatste rustplaats aan
de buitenzijde van mijn…
De éénpitter
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 157 Ik zie het ding nog in het schuurtje staan;
op zondagavond werd ie aangestoken,
een nachtlang stond er wasgoed op te koken
want ’s maandags moest en zou de was gedaan.
Ook op het keukenaanrecht stond er een,
een groen geëmailleerde naar mijn weten.
Een kleintje, nee ik zal het nooit vergeten.
Het was een éénpits ~Beccon~ naar ik meen.
Ma…
In eigen boezem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 156 Ik zeg u, wat mij zo aan Kerstmis stoort,
-’t is wel niet veel maar toch moet u het weten,
al is ’t alleen maar dat ik word gehoord-
is dat er zo godsgruwelijk wordt gegeten.
Iets extra’s met die dagen, nou akkoord,
maar wat er niet naar binnen wordt gesmeten,
is wat mij met de kerst toch danig stoort
en dat mag u van mijn part best wel weten…
Herder te voet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 ’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn,
de herders waken trouw over hun schapen,
ze spieden in het rond en gaan niet slapen
nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn.
Dan breekt de lucht en engelen dalen neer.
Ze blazen zich de lippen vol met blaren
op toeters in een hemelse fanfare,
getoondicht door de allergrootste Heer.
Klaar klinkt…
Met dank aan het Academisch Medisch Centrum (Amsterdam)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 133 Het is al weer zo’n jaar of drie geleden
dat ik logeerde in het AMC.
Ze hebben daar toen flink in me gesneden
en dat viel om de dooie dood niet mee.
Twee weken voor de Kerst kreeg ik te horen
-ik kon nog nauwelijks op mijn benen staan
en had inmiddels vijftig pond verloren-
dat ik nog niet het hoekje om zou gaan.
Niets heeft mij ooit zo…
Kerstleed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen
zolang de kerstboom in de kamer staat
en zoute tranen uit mijn ogen komen,
die sporen trekken over mijn gelaat.
Mijn droefenis is niet meer in te tomen,
het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad.
Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen
zolang de kerstboom in de kamer staat.
Vanwaar,…
Meestal in het klad,
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 Wespen larven wentelen
zich in de palm van een
eikenblad, de synthese
laaft zich uit de palmen
van het hart, tonen in een
opkomende synergie van
stilte.
Van niets te leven dan
van de lucht en van de
zwijgzame wintertooi uit
de aarde om weer in de
gerijpte mist te vergaan,
waaruit de purperen zon
hem baarde.
de vlucht te vinden…
DWDD, een compilatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 211 Je mag je kunstje laten zien.
Je mag je liedje laten horen.
Je mag iets zeggen, heel misschien,
maar dan van achteren naar voren.…
Drinkbaar ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 Er weerklinkt geen samenklank,
eentonig raast de wind van alle kanten
drukt op de resten van de beschaving, het
slechten van de ruïne is het enige dat telt.
De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen
wordt over de wereld heen gedragen, houdt
zich op de vlakte door ervaring platgeslagen,
maakt hem meester en overwoekert hem.
Wachtend…
Tot dusver,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
harde kern die ik nu eenmaal ook ben
in het lot, deinst terug en schikt zich
als dode steenvrucht in de goede aarde.
ik zoek naar sporen in de oorsprong
van verklaring voor de feiten, maar
oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen
en hangen als donkere wolken boven waar…