De trapleuning was nat. Het nat was rood. Hij keek omhoog. Daar stond Het: rood en nat. (Voorproefje van De Avond van het Spannende Boek, 31 mei.)…

Ik zag een incheckbalie met grote zware koffers, een arme welgestelde man, sussend zijn wervelwind ik zag een aanvurende moeder naast haar rennende kind het jaldi, jaldi schalde ik lachte hardop tot de tranen mij het zicht benamen ik zag de leeggehaalde schappen in de supermarkt, weerloze mensen uit het lood geslagen, de zoon…

ik was een jaar of tien zat vaak achter de flat te vissen hoorde de buren weleens kissebissen door hun openstaande balkondeuren kon ik ze soms ook zien weer strak naar mijn dobbertje kijkend kon ik ieder woord letterlijk opvangen ik was nog jong en onbevangen vaak was het ruzie om niets en ontoereikend tot ik hoorde van the boxer…

Zolang je nog maar weet waar het noorden is de weg omhoog Vluchtend beland je in het verhaal van een ander weven zich draden over elkaar vormend een grillig patroon zoekend een nieuw bestaan uit onverwerkt verleden in het heden van wie wegtrok met de noorderzon ontladen door een hert ontvouwend je a-vier ontwapent zich de hartstocht…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt. Een Podiumredacteur…

De partituur van de familiebanden beschrijft de zoektocht naar een melodie die kruisend manoeuvreert tussen de mollen, dissonanten overstijgt om in majeur genomen levenskeuzes door te nemen wanneer aaneengeregen bogen onvermogen aan het licht doet komen in facetten van onoverkomelijke tonen de aangetrouwde kant opent een glansrijk…

(voor Virginia Woolf) Hoe jij de Ouse inliep, haal ik me voor de geest, nog net geen zestig liep je met een wandelstok tikkend tegen wat verdwaalde stenen richting het onheilspellende water van de rivier. Na jaren van strijd en literair beteugelen had je opeens geen verweer meer tegen die geestesziekte, die men manische depressie of schizofrenie…

Mag ik je even onderbreken? Kijk. Luister of je mij verstaat. Sinds ik mij met geschrijf in laat lijk ik een vreemde taal te spreken.…

Voorzichtig! Raak niets aan! Laat alle letters staan! Die boeken, schots en scheef, bewijzen dat ik leef.…

we blijven staan soms duurt het jaren eer we spreken in driekwart shag of een eigen taal rookpluimen stijgen, zij wil het zo en tilt de maan op, ik zie haar oogopslag in het water schipbreukelingen herstellen schepen, toch ? zwarte krullen maken kringetjes en hij, nabij Zeus, legt zijn arm rondom ons en het licht ik verwonder me om…

Het is zijn laatste metafoor, het laatste beeld uit klank gewrikt. De dirigent heeft afgetikt, maar de muziek gaat door, gaat door.…

Alreeds bevestigd dat jouw ziel jong blijft als men ervoor openstaat neem nou jouw zoon 'Candide' zijn avonturen door de eeuwen heen nemen nimmer af velen hebben hem nog niet ontmoet ik duw hem naar voren samen met jouw humor!…

Ik zit op het goede spoor Ik zit in de juiste trein Op de cadans Schrijf ik denkbeeldig brieven Aan jou, aan allen mij dierbaar Ondertekend met een verlegen Vlaams genegen Juist als jij krimp ik ineen Bij spoorwegovergangen Kopstations,vertreksignalen Zijsporen Problemen met wissels Lange, donkere tunnels Herfstblad op de rails Vertraging…

Wat leert ons taal wanneer het gaat om wezenlijke dingen waar die wij kennen vreemdelingen, inheemsen vrienden zijn in warmte omgesmolten lichaamstaal stromend door ledematen van hand naar hand tot in het hart vertaalt wordt taal ontvreemd, de vreemdeling onthaald. Geschreven bij het gelijknamige boek van Kate Grenville…

Elke zondag weer hetzelfde, hij voorop Zij vijf stappen achter hem en achter haar Hun kinderen in een lange rij Haar maandstonde droop langs haar in nylon Gehulde dijen, doorweekt was ze bij thuiskomst Maar de Heer ging nu eenmaal altijd voor en Ferdinand Peeters was nog druk doende met ovulatie blokkeren Ook ik liep mee, hand in hand met…

'een teder woord is als een amuse voor de ziel' de dichter Riekus Waskowsky schreef het destijds al in zijn gedicht'AARS POETICA' 'dichten is net als koken' dus is de dichter de 'chef' die met culinaire zinnen de hoofdschotel bereidt met een handvol ingrediënten geeft hij gestalte aan dat wat zijn hart hem ingeeft als bewijs van…

Sinds hij uit de levensoptocht stapte Waarin ze naar het eeuwige optrokken Hij zich afzijdig hield van slaande klokken Werd hij een riethalm, stom en stil, verslapte Zijn aandacht, tot het laatste lichtpunt knapte Naakt op te gaan in zon en wind kan lokken Dus nam hij afscheid, moe van struikelblokken Waardoor zij, in de stroom nog, zich verstapte…

Wanneer je denkt hier zou Hij moeten zijn is Hij er niet te vinden maar op de weg van kinderen in het vensterlicht verschijnt Hij, God en waar voor waarheid wordt gestreden hoor je Hem als geen ander spreken. Wanneer gezegd wordt niet meer te geloven maar lijdensogen wel worden gevoeld daar wordt het leven in de mens bewogen door…

de doem van mijn rampspoedigheid is tenietgedaan mijn wordingen zijn tot nader order afgelast mijn huidigheid is met ingang van heden opgeheven (Vandaag, op woensdag 26 januari 2011, wordt de VSB Poëzieprijs uitgereikt. Eén van de mogelijke prijswinnaars heeft de bundel geschreven waarvan een aantal capriolen in bovenstaande tekst zijn…