Wegkwijnend naakt, dat lijdt aan verlangen Soepele lijnen, poëtische kleuren Hash, brandewijn, om zijn kijk op te fleuren En Montparnasse in zijn doeken te vangen Filosofie en gedichten aanhangen Verzen vergarend om zich op te beuren Tedere zuilen uit steen los te scheuren Steeds in gezelschap van Maldoror-zangen Zwijn zijnd plus parel…

Als ik ’sochtends vroeg door het veld loop de dauw vers op de bladeren ligt voel ik een goddelijk tijdsverloop dat houdt ons allen hier in evenwicht ook al zijn de tijden dan veranderd de aarde laat zich door niemand sturen zo mijmer ik dan zachtjes voort soms loop ik daar dan mooie uren door velden vol met sla en koren terwijl niemand…

Ik zie omhoog vanuit mijn raam en ondervraag de maan hoe zij de duisternis van nacht met haar glans verdrijft Ik huiver en zie het ontelbare heer der sterren en vragen dwarrelen door mijn hoofd Ik zie omhoog vanuit mijn raam en ondervraag de zon Voel de warme straling die volstaat voor het zaaien van de dag die…

Het mist, ik kan de kleine kerk niet zien De kleine, witte kerk van Simonshaven Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven Het is een prachtig ijkpunt bovendien Er liggen oorlogsslachtoffers begraven Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien De sleutel maar eens ophalen misschien Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken Het kleine godshuis binnenin…

De zondvloed van zijn tijd nog in gedachten Houdt hij zijn schaalmodel vertederd vast De held van ark en wateroverlast Om wie de mensen ooit misprijzend lachten Terwijl zijn zonen dieren binnenbrachten Hanteerde hij nog driftig pek en kwast Ik ben hier bij geschiedenis te gast Hoor weer het beitelen van arbeidskrachten De hemel in willend…

Zo dicht bij elkaar Met het stadhuis om de hoek Dat een huwelijkssluiting Onontkoombaar is Honderden uitgelaten scholieren Verstillen tot bruidskinderen Witjes daalt confetti neer op bagage En gotiek, als we de trappen nemen Naar het portaal waar het geestelijke wacht Eenmaal buiten vang ik verrast het boeket Van altijdgroene naalden…

wonderlijk alsof warmte vanzelfsprekend was en stemmen veel meer dan gebaren of een toevallige ontmoeting tussen stromend water en de kieren van een zoveelste woord zij gaf het me en hij en nog meer wangen met een thuisreis bij het raam op de stad en de binnendeur van beeldspraak al ben ik dan onvolgroeid en bouw burchten op het…

Als de dood mij vraagt alvorens mij te komen halen; "hoe heb jij de tijd behaagd?" zal ik moeten zeggen; " Als ik ben gedwongen mijn streken af te leggen de poëzie heeft gewonnen." Als de dood weer vraagt: "Is het niet wat overdreven in het leven, zoveel energie hieraan te geven?” Dan is het antwoord heel beslist: "Zonder deze odyssee…

Een gedicht? Nee, die titel verdient het niet. Maar wel is het leuk om te vermelden dat mijn nieuwste roman het licht ziet. Op www.schrijverspunt.nl/boekfragment kun je er vrijelijk in lezen, voor slechts vijftien euro kun je het hele boek kopen. Tja, in deze tijden gaan creativiteit en promotie hand in hand - een nuchter maar realistisch…

Bert sprak zichzelf een lus toe hij ging op zoek naar een boom een mooie boom en de dingen die hij kwijt was onderweg verkleinde hij liefde tot woord, tot eisprong ongewenst, donkerzwart zoals de houten vloer en de harde kneepjes in zijn moederloze wangen Bert stapte in de lus boog het hoofd en het verschil hij werd dichter van duizend…

Schrijven over geloof en waarheden, dichters nemen het brein in eigen hand, woorden kaarsvet lekken op geschreven tafels, waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van een verstilde melancholie omfloerst de glorie als zij de nacht weer doven, tevreden achterover leunen, om daarin zelf te geloven , steunt op een onvolprezen goed…

Na uren schuren, schaven, snijden heeft hij genoeg van letterlijden. - Dag dichtertje, wat mag het zijn? - Doe mij maar een tierelantijn.…

Ik denk dat ik wat filosofeer, of lukt me dat niet meer, ik pak wat melodrama en doe wat zout erna, dat stamp ik in de open wond, en kijken wat ik verder vond, speelde wat met anekdotes maakte gevoeglijk wat kleine noties serveerde dat met een puree van lijsttrekkers die namen het debat en zo hebben we al die onzin voor vandaag…

(Inlevingsvermogen en welbespraaktheid) Een flux de bouche was Deze eloquente schrijver Alles behalve vreemd Lees de Ontdekking van de Hemel en ontdek zijn Oeuvre ontstaan door ijver In 't geheel aan de aarde Ontleend Verstandsmens als hij was Ervan overtuigd de hemel Zelf niet te ontdekken Had hij bovendien geen Enk'le empathie…

opgeruimd en uitgelezen staat het boek tussen andere boeken boek te wezen springt letter voor letter van achteren naar voren rechtgezet door de letterzetter rug aan rug staan ze zij aan zij moeilijk uit te zoeken welke verkiezen zij toch haar boven mij…

Welke mens heeft de macht om naar geest en gave en met zijn creatieve pen de kracht in het literaire het hele scala kan beschrijven en te laten overwinteren in elk tijdsbeeld tot mogen kiemen en tevens te laten bloeien ? Er bestaat geen einde in de fictie en in de tijdloze non – fictieve verhalen. Het bracht het oeuvre van slechts…

Vergeten verhalen zijn verhalen die niet meer worden voorgelezen of verteld vergeten verhalen die niet meer in het hoofd zitten, zijn verhalen die hebben bestaan, waarvan men het verhaal niet meer vertellen kan. Verhalen vertellen blijft dus net zo belangrijk als eten en drinken, want vergeten doen we allemaal!…

Met gebalde vuisten Beukt ze de hemelpoort Zakt ineen Hopeloos hulpeloos Wat kan ik anders dan Met de deur op een kier Mijn zware sleutel Laten neerkomen Op haar glazen stolp Opdat die barst en ook Zij aan diggelen richting Kleefstof kruipen kan Zij is bepaald geen steenrots Zoals ik, hooguit een uit een Rozenkrans gevallen…

‘Keizer van het prachtig Rijk van Insulinde dat zich slingert als een gordel van smaragd om den evenaar, hoor aan toch deze klacht er wordt gekneveld in Lebak, ondervinden dertig miljoen onderdanen in den blinde aangepakt door aanbidders van de macht mishandeld in Uw naam en niets verzacht hun lot, noch God noch Gij, twee dikke vrinden…

De nacht duurt lang, geen vogel klinkt er, de stilte is zo groot als het huis nee groot als de maan nee net zo groot als het heelal. Ik zet het raam open om mijn ijle geest te laten wegvliegen maar er gebeurt niks, de kou waait waardepapieren op de tafel weg op de grond en cirkelende kou en vlagen verleden komen me opzoeken, ik pak…